Edwin Struis

‘Zo ga je niet om met een monument als Advocaat’

Onlangs zag Edwin Struis Feyenoord in actie tegen ADO Den Haag. Hij schrok zich te pletter. ‘In plaats van het vuur uit de schoenen te lopen voor deze toptrainer, deden de meeste spelers openlijk aan werkweigering.’

Edwin Struis

Ik zie ’m nog zo binnenkomen bij HFC Haarlem, zo’n 35 jaar geleden. Met karakteristieke parmantige tred, strakke kin, hoofd omhoog, klaar voor de eerste grote klus als hoofdtrainer. Dick Advocaat had DSVP uit Pijnacker drie seizoenen lang kampioen gemaakt, was bij Oranje een paar jaar assistent van zijn grote voorbeeld Rinus Michels geweest, nu werd het tijd om onder diens vleugels uit te komen en op eigen benen te gaan staan.

Dat HFC Haarlem, toen nog fier in de eredivisie, bij de Hagenaar uitkwam, was geen toeval. Hij had ambities en het trof dat Haarlems legendarische voorzitter Henk Hut destijds in het sectiebestuur betaald voetbal zat. Een afspraak was snel gemaakt en dat Advocaat tijdens de onderhandelingen een heuse BMW had geëist, bleek geen onoverkomelijke horde. Zuinig als ze bij Haarlem waren, werd er een tweedehands exemplaar voorgereden, een actie waar hij de humor wel van inzag.

Twee seizoenen hield Advocaat Haarlem in de eredivisie, toen lonkte het grote geld, eerst in de persoon van autodealer John van Dijk van SVV/Dordrecht, later sloeg hij echt z’n vleugels uit bij tal van topclubs en nationale elftallen, waaronder drie (!) periodes bij Oranje. Intussen schaafde hij aan z’n onzekerheden, zoals aan het vermogen om soepel om te gaan met kritiek.

Zo zette Advocaat soms in de rust de tv aan om te horen wat de heren analytici te zeggen hadden over het vertoonde spel, bij Haarlem verbleef hij op het toilet omdat dat grensde aan de kleedkamer van de gasten. Zo kon hij het praatje van de collega-trainer horen en daarop weer anticiperen. Op analytici had hij het niet zo, toen hij me een keer met de auto van Ibrox naar het centrum van Glasgow reed, verklapte hij dat hij dolgraag een keer het hoofd van Johan Derksen wilde verbouwen, zo kwaad was hij op hem. En wat er allemaal rond de EK-wissel van Arjen Robben gebeurde, afijn, daar is genoeg over gezegd en geschreven.

Inmiddels is Advocaat aanbeland bij het laatste kunstje: Feyenoord een beetje fijn afleveren voor opvolger Arne Slot, waarmee hij inmiddels al om de tafel heeft gezeten. Onlangs zag ik de Rotterdammers in actie tegen ADO Den Haag en schrok me te pletter. Reservespelers die in plaats van warmlopen in het zonnetje gingen staan, spelers die boos werden toen ze gewisseld werden en andere eveneens totaal misplaatste vedetteneigingen. Ik kreeg zelfs een beetje medelijden met hem: in plaats van het vuur uit de schoenen te lopen voor deze toptrainer, deden de meeste spelers openlijk aan werkweigering.

Als ik Advocaat was geweest was ik nog diezelfde middag met dezelfde parmantige tred als in 1987 het stadion uitgelopen en hadden ze me nooit meer teruggezien in De Kuip. Zo ga je niet met een monument als Advocaat om.

Column
  • ProShots