Bart Nijman: 'Geert Wilders is de eeuwige oppositiepoliticus en zijn twittermesje wordt steeds botter'

Geert Wilders moet oppassen dat zijn twittermes niet net zo bot wordt als zijn andere favoriete politieke wapen: de motie van wantrouwen. Hoe vaak heeft hij nou al gedreigd het kabinet te laten vallen als NSC weer eens een voet dwars zet, of een asielwet van minister Faber wordt gedwarsboomd wegens gebrek aan dragende motivering?

Je kan maar zo vaak roepen dat je een rode lijn trekt, en hem dan niet handhaven. Toch is het nieuwe advies van de Raad van State over Fabers meest recente voorstellen voor het strengste asielbeleid ooit door NSC dankbaar aangegrepen om wéér tijd te kopen om niets te doen, en voor Wilders opnieuw reden voor dat sleets rakende dreigement.

Terwijl die spanning werd opgevoerd, zat justitiestaatssecretaris Ingrid Coenradie (PVV) bij Eva Jinek over een niet zo spannend relletje rond een voorstel waarin gevangenen mogelijk liefst twee weken eerder vrijgelaten worden vanwege een cellentekort. Wilders vond dat Coenradie dan maar op moest stappen, waarover zij met heldere stem zei: ‘No way. Want dat lost het probleem niet op.’

Dat dit kabinet aan alle kanten tegenwerking ervaart van allerlei soorten en maten van gevestigde orde, is een gegeven. Ongeacht hoe weinig moreel overwicht de gevestigde blob van gelijkgeschakelde middenpartijen bij veel kiezers nog heeft, ze hebben wel alle touwtjes in handen om serieuze beleidswijzigingen te blokkeren – van de Senaat tot de Raad van Staat.

NSC positioneert zich daarin als (on)dankbare kop van Jut, want de partij van Omtzigt lijdt dodelijke verliezen in de peilingen – een veeg teken dat de kiezer echt een andere koers wil dan eindeloos jeremiëren over inlegvelletjes met het woord ‘rechtsstaat’ er in. Ga eens wat doen.

Maar dat Wilders ook zijn eigen ruiten niet spaart door zich (en niet voor het eerst) tegen zijn eigen bewindspersonen te keren, helpt niet mee. Vooral niet als ze, zoals Coenradie, onverschrokken terugpraten tegen de baas. Daarmee raakt de PVV-directeur ook nog eens zijn status van ongenaakbaar partijleider kwijt.

De kiezer koopt ondertussen weer eens niets voor de Haagse spelletjes, zoals we al vele jaren nul op ieder rekest krijgen. Maar omdat Wilders geen premier mocht worden van dit kabinet, dat nu in wezen Rutte 5 is omdat de vorige premier degene was die zijn makker Dick Schoof heeft aanbevolen, rest de PVV’er weinig anders dan via X te dreigen ermee te stoppen als de uitvoering niet naar zijn zin gaat.

Wilders is nou eenmaal geen Amerikaanse president, die in grote mate autonoom kan regeren. Hij is de eeuwige oppositiepoliticus. Leider van een fractie die stemt wat hij zegt dat ze moeten stemmen, maar met wisselende grip op zijn bewindspersonen, en nul grip op coalitiegenoten. Het werkt niet, en zijn twittermesje wordt ook steeds botter.