James Worthy: 'Mijn overbuurman is er zeker van dat we aan de vooravond van een Derde Wereldoorlog staan'

Mijn overbuurman heeft op een Duitse website een gas- en dampmasker besteld. Soms staat hij voor het raam met dat ding op. In een badjas en op slippers. Hij is er zeker van dat we aan de vooravond van een Derde Wereldoorlog staan. ‘Ik weet het zeker. Geloof me! Ik heb gestudeerd, hè, ik ben niet zomaar iemand,’ zegt hij, als ik hem voor de tweede keer aanspreek op het dragen van zijn gasmasker. 

‘Je laat de mensen schrikken, man. En ik begrijp je, er hangt onheil in de lucht, maar dit is niet de manier.’

‘Dit is de enige manier, buurman. Ik ben een wekker. Mensen schrikken altijd van wekkers. Mensen moeten ontwaken. Slapen is geen optie meer. Poetin slaapt nooit. Slaap is de neef van de dood.’

Steeds meer mensen in mijn omgeving weten het zeker. Ze zien de donkere wolken samenpakken en beginnen ongevraagd paraplu’s uit te delen. ‘Ik moet je iets laten zien,’ zegt de overbuurman, terwijl hij zijn lege boodschappenmandje in de stapel lege boodschappenmandjes bij de uitgang laat schuiven. Ik laat mijn boodschappentassen onderaan de trap staan en volg de buurman de trap op. Hij ruikt naar aftershave van een tientje. Vol trots loopt hij naar de zolderkamer toe en opent de deur. ‘Dit is mijn schuilzolder, buurman. Zie je die drie vriezers? Die zitten allemaal vol met eten en water. Ik kan hier tien maanden zitten als het nodig is.’

Ik kijk naar de schuilzolder van mijn buurman en voel me schuldig. Waarom heb ik nog geen schuilzolder voor mijn vrouw en kind gebouwd? Ik kan alles blijven bagatelliseren, maar er is toch echt sprake van een substantiële dreiging. De wereld staat in brand en onze leiders lijken enkel in het bezit van brandblussers vol benzine te zijn. ‘Ik kan zien dat je veel liefde en voorbereiding in deze zolder hebt gestopt, maar is een kelder niet veel veiliger om in te schuilen? We zitten hier op de vierde verdieping van een in 1672 gebouwd huis. Dit huis staat al scheef. Scheef van ouderdom. Als de bommen straks vallen, kukelen deze huizen vanzelf om. De hele grachtengordel zal als dominostenen omvallen.’

‘Deze huizen hebben al eens een oorlog overleefd. En ik heb helaas geen kelder. Bovendien heb je een vergunning nodig voor een schuilkelder.’

Ik loop naar een kast vol videobanden. Het moeten er honderden zijn. Ik zie Flodder 2 en Seven staan. 

‘Straks, als er geen wifi meer is, hebben we niets om naar te kijken. En dvd’s zijn leuk en aardig, maar daar komen krassen is. Bovendien zitten er vrij veel gevoelige onderdelen in een dvd-speler. In een oorlog heb je niets aan vrij gevoelig. Videobanden zijn wat mij betreft ideaal voor dit soort op handen zijnde conflicten.’ 

De buurman tikt met een wijsvinger op de zijkant van zijn schedel. Dan zie ik de film staan. Ik pak de band uit de kast en stop hem in de videorecorder die op de oude televisie staat. Niet veel later kijken de overbuurman en ik naar Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb, terwijl we koude ravioli uit blik eten.