Bart Nijman: 'De kerken raken op zondag steeds leger, maar Nederland telt inmiddels wel 500 moskeeën'

‘Kan het seculiere bevolkingsdeel een vrijzinnig leven blijven leiden naast een opkomende orthodoxere geloofsbubbel?’ vraagt sociaal demograaf Jan Latten zich af in De Telegraaf. Een retorische kwestie.

Latten beschrijft hoe door het uitsterven van de babyboomers de roomse en protestantse tradities verder marginaliseren, in een land dat het lof der vrijheid zingend de kerk uit ging om als ongelovig individu het leven tegemoet te treden. Van de jongste generatie zegt nog maar 8 procent protestant of katholiek te zijn.

‘Als de christelijke jongeren oud zijn, zullen van de klassieke zuilen uiteindelijk maar stompjes over blijven,’ voorziet Latten, die schrijft dat van diezelfde generatie inmiddels al 14 procent islamitisch is – bijna twee keer de christelijke zuil. Waar kerken op zondag steeds leger raken, vullen nieuwe gebedshuizen zich op vrijdagmiddag. Nederland telt inmiddels vijfhonderd moskeeën.

De gevolgen van deze cultuuromslag zien we dagelijks en niet alleen in het straatbeeld. Iftars in gemeentehuizen en op politiebureaus raken helaas genormaliseerd, er is onevenredig veel aandacht voor de islam via ramadanjournalistiek, en steeds luider klinkt het aanzwellende geluid van aanmatigende miskenning van moslims die vinden dat ze gediscrimineerd worden in de slaperige samenleving die hun religie juist geen strobreed in de weg legt.

Op de vraag van Latten of we ‘op weg zijn naar een minder geloofsvrij bestaan voor iedereen’ luidt het antwoord zonder twijfel: ja.

De scheiding van kerk en staat en de seculiere samenleving worden stug beitelend afgebroken door beroepsmoslims die door de overheid gesubsidieerd worden om diezelfde overheid ervan te overtuigen dat de islam in Nederland enorm wordt achtergesteld. Die overheid toont zich, net als de mediazuil en het bedrijfsleven, ontvankelijk voor ‘diversiteitsbeleid’, gebedsruimtes en aangepaste menukaarten in de kantine.

De aard van de islam – een veroveringsideologie die de tijd aan zijn zijde koestert zolang het in de minderheid verkeert – dicteert dat er geen geloofsvrije toekomst zal zijn voor vrijzinnige mensen die god en gebedshuis achter zich hebben gelaten. We zien nu al dat er geen islamitische meerderheid nodig is om de mores van Mohammed nadrukkelijk voor het voetlicht te brengen. 

Thans nog via de schrille klanken van het slachtofferschap, vermengd met de weeë geuren van de naïeve bereidwilligheid der vrijzinnigen, maar in de niet zo verre toekomst blijft de orthodoxie van de islam echt niet beperkt tot de eigen zuil (waarbinnen vrijzinnigheid en individualiteit zuchten onder sociale dwang en culturele massavorming). 

Latten verlangt een ‘demografisch toekomstscenario’ van de politiek. Dat is er al: iedere extrapolatie van het heden schetst een sombere toekomst voor seculieren. Uit het verleden echoot een waarschuwing: ‘Ik wens iedereen die denkt dat het wel zal mee vallen met de agressie van de islam veel sterkte. Zalig zijn de onnozelen van geest,’ zei Pim Fortuyn in 2002. Amen.