Leon Verdonschot: 'Victor was 8 jaar lang de ideale barman, maar ook een van de beste interviewers op tv'

Beste Victor Abeln,

Al kent vrijwel niemand je onder die naam. In tegenstelling tot ‘Barman Victor’.  Je was acht jaar lang de barman in het programma First Dates. Afgelopen week was je er voor het laatst in te zien, je bent inmiddels op wereldreis. 

Er bestaan grofweg twee typen datingprogramma’s. De ene is goedmoedig van aard, houdt ons voor dat we eigenlijk allemaal onhandig door het leven stuntelen en dat er voor ieder van ons een kans bestaat op een andere, passende stuntelaar. De andere is gemener, en benadrukt vooral dat anderen veel grotere stuntelaars zijn dan wij zelf. Logisch dus dat zij de liefde niet vinden. Boodschap: vergeleken met deze mensen vallen wij zelf nog best mee.

First Dates bevindt zich in die eerste categorie. Het is goed op alle manieren. Kijken naar twee mensen die je de liefde van hun leven gunt, is hartverwarmend. En zien hoe slecht veel mensen kunnen luisteren, ook dat is amusant – vanaf de bank dan, niet tegenover ze aan tafel.  

Ik herinner me vele ontmoetingen in het programma. Soms wist ik zeker dat die twee nog een keer op date gingen, misschien zelfs inmiddels al getrouwd waren. En dan bleek er toch geen sprake van die term die niemand in het dagelijks leven gebruikt, en in First Dates juist iedereen: de ‘romantische klik’. Soms zat ik er juist andersom naast: dan zag ik die romantische klik ook niet, zelfs geen onromantische, en dan gingen de twee toch samen verder. 

Maar meestal heb ik het juist. Omdat menselijk gedrag nou eenmaal vaak voorspelbaar is. Ik herinner me twee jongens tegenover elkaar aan tafel. De een vroeg aan de ander of hij van honden hield. Ging wel. Ik wist meteen: de jongen tegenover hem vraagt dat niet zomaar. Die heeft een hond, of heeft er afscheid van moeten nemen. Als zo iemand vraagt of je van honden houdt en het antwoord is geen hartgrondig ‘ja’, kun je alles vergeten, zeker een relatie. De jongen in First Dates wilde volgens mij ook veel over zijn overleden hond vertellen, een teckel, wiens as hij bij zich droeg in een ring om zijn vinger. Maar zijn date had inmiddels ook al gezegd dat hij teckels geen échte honden vond. Ik dacht aan Harry Mulisch, die graag zei dat zijn teckel veel intelligenter was dan veel mensen. Die jongen van de teckel dacht ongetwijfeld al aan de rekening. Die komt bij First Dates in een kistje. Ook steeds zo’n veelzeggend moment: het voorstel tot ‘splitten’, in Nederland Tikkieland. 

First Dates is feel good-tv, omdat het niet cynisch is. Het is een demonstratie van menselijk onvermogen tot communicatie, maar wel vol mededogen. Daar was jij het gezicht van. Je ving al die doodzenuwachtige daters en moeizame praters op aan de bar, stelde ze eenvoudige, nieuwsgierige, open vragen, waardoor ze vaak ter plekke ontdooiden uit een vriespunt ver onder nul. Daarmee was je de ideale barman, maar eigenlijk ook een van de beste interviewers op de Nederlandse televisie.