Luuk Koelman: 'Als we alle 'natuur' in Nederland weghalen, zijn we in één keer van al het stikstofgezeik af'

Laten we eerlijk zijn: Nederland is geen natuurgebied. Nederland is een spreadsheet, een bouwtekening, een parkeerplaats met een aan gort gereden slagboom. We hebben geen wildernis, we hebben recreatiegebieden. Geen oerbossen, maar aangelegde bomenrijen met een ANWB-bord erbij. We hebben duinen die we met bulldozers in vorm moeten houden. Polders die zonder pompen binnen een week weer moeras worden. Onze ‘natuur’ is een tuin. Het enige verschil tussen een weiland en een huis is de bestemming in het bestemmingsplan.

En waar heeft het ons gebracht? Nog steeds zitten we opgescheept met die eeuwige stikstofcrisis. En nog steeds houden we vast aan het krankzinnige idee dat we natuur moeten behouden in een land dat zich met elke vierkante meter tegen dat idee verzet. Dan denk ik: we kunnen het onszelf zo veel makkelijker maken. Als al die verstoorde biotopen ons zo veel last bezorgen, waarom kappen we er dan gewoon niet mee? Helemaal. Volledig.

Stel je voor. Een Nederland zonder natuur. Geen stikstofprobleem meer, want geen natuur die er last van heeft. Geen Carice van Houten meer die zich vastlijmt aan de A12, want geen natuur om te beschermen. Geen gezeur meer over wolven die kinderen in de billen bijten.

Eindelijk een Nederland zoals het behoort te zijn. Een strak betegelde natie, met ruimte voor de dingen die er echt toe doen: distributiecentra, woonwijken, datafarms, parkeerplaatsen. Strak, egaal, praktisch. En vooruit, ook ergens een kunstwerk op een rotonde voor het visuele genoegen.

Want is dat niet precies wat we al decennia doen, maar dan schoorvoetend? We schuiven met hectares, doen aan ‘compensatie’ - alsof een damhert het verschil voelt tussen de plek waar hij gisteren stond en het lapje grond dat hij ervoor terugkrijgt. We noemen een vennetje op de hei een natuurgebied, totdat de graafmachines van de projectontwikkelaar arriveren.

Misschien is het tijd om gewoon eerlijk te zijn. Om door te pakken. Geen halve maatregelen meer. Vol gas het beton in. Een landschap als een kantoortuin: schoon, efficiënt en zonder onverwachte elementen. Wil je natuur? In België en Duitsland kom je erin om. Ardennen, Eiffel, Zwarte Woud. Dankzij al het extra asfalt in het nieuwe Nederland rijd je daar in recordtijd naartoe. Eindelijk overzicht zonder al dat groen. Een Nederland dat zich moeiteloos voegt naar spreadsheets en bestemmingsplannen. Alles voorspelbaar. Hoe fijn is dat?

‘Maar natuur is toch mooi?’ sputteren mensen dan tegen. Ja, op ansichtkaarten. En in documentaires over Canada. Maar Nederland is geen Canada. Nederland is een land waar je op een heldere dag dertig kilometer ver kunt kijken en exact niets natuurlijks ziet. Waar ‘natuur’ betekent dat een ‘wild’ zwijn zich vergist heeft en de snelweg oversteekt. Misschien moeten we onszelf toestaan om eindelijk, eindelijk eens consequent te zijn. Het probleem oplossen door het probleem weg te nemen. Zijn we in één keer van al het stikstofgezeik af.