Leon Verdonschot: 'Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid Coenradie sprak Wilders tegen en krijgt nu straf'

Beste Ingrid Coenradie, staatssecretaris van Justitie en Veiligheid,

Bevalt het nog een beetje, regeren? Als ik een inschatting mag maken: regeren wel, regeren namens de PVV minder goed. Zeer terecht heeft u bijvoorbeeld besloten van femicide, moord op vrouwen dus, een speerpunt te maken in uw beleid. Vorige week was er een debat over in de Tweede Kamer. Eén partij zei tijdens dat debat helemaal niks, omdat ze er niet eens bij waren, als partij met de meeste Kamerleden van allemaal. De PVV. Het wekt de indruk dat de partij niet helemaal dezelfde prioriteiten heeft als u.

U heeft het gewaagd om tegen partijleider en enig lid Geert Wilders in te gaan. Met andere PVV’ers die dat in het verleden waagden, liep het niet goed af. Omdat de vorige kabinetten bezuinigden op gevangenissen (alleen ‘crimefighter’ Fred Teeven wilde er al elf sluiten) zag u zich gedwongen gevangenen twee weken voor het eind van hun straf vrij te laten. Daar is natuurlijk, op die gevangenen na, níémand blij mee. Voor Geert Wilders was het onaanvaardbaar. Dan liever acht gevangenen op een cel, riep hij. Er was wel degelijk een alternatief, maakte u duidelijk: geld erbij. 

Dus was ik benieuwd wat Wilders voor u zou binnenslepen bij de onderhandelingen over de voorjaarsnota. Die onderhandelingen duurden 25 uur. Ik vind het altijd een beetje verdrietig als mensen opscheppen over de lengte van een overleg, met zogenaamd heroïsche details over gevechten tegen de slaap, aangerukte noodrantsoenen en kannen koffie. Nicolien van Vroonhoven van NSC had het over een ‘nachtelijke strijd over bestaanszekerheid’. Ze zullen het aan het Oekraïense front vol bewondering hebben gelezen. Waarmee ik niet wil ontkennen dat ook tijdens het nachtelijk overleg over de voorjaarsnota sprake was van geweld en zelfs in zekere zin beschietingen. In een reconstructie in de Volkskrant las ik namelijk: ‘Het heeft ze een marathonsessie met gevloek, getier en woedeaanvallen gekost – inclusief een onderhandelaar van NCS die met pennen smijt – maar het is gelukt.’ Zo werd de nachtelijke strijd over bestaanszekerheid dus gevoerd: met rondvliegende pennen.

Ooit was het idee dat dit kabinet extraparlementair zou worden, of dualistisch. Dat is niet gelukt. Het grootste cliché uit de politieke taal, ‘de achterkamer’, is het decor van de belangrijkste onderhandelingen tussen de vier coalitiepartijen. Ministers horen daarna wat er voor ze is binnengesleept, of ingeleverd.

De ironie is dat de PVV-minister die er veel geld bij krijgt Marjolein Faber is. Met een PVV’er op asiel gaat er alleen maar méér geld naar asiel – het is de ironie voorbij. En u? U moest in de krant en op sociale media lezen hoeveel uw partijleider voor u had binnengesleept, zodat u niet meer wordt gedwongen om gevangenen eerder vrij te laten. Het antwoord: helemaal niks. Volgens de andere partijen heeft Wilders ‘geen vinger voor haar uitgestoken’. Wie tegenspreekt, krijgt straf – we weten immers allemaal wie de voorbeelden van Geert Wilders zijn.