James Worthy

James Worthy: 'Ik ben de grootste pussy ter wereld, maar de grootste pussy ter wereld kan ook een leeuw zijn'

'Volgens de vader van het huilende jongetje op het voetbalveld mogen echte mannen niet huilen. Maar mannen zijn juist geboren huilers en dat is prachtig'

James Worthy

Op het voetbalveld is een jongen aan het huilen. Beugel, gel, een jaar of 14. Ik wil op hem afrennen en hem troosten, maar ik ben zijn vader niet. Zijn vader staat 10 meter verderop en is tegen zijn vrouw aan het mopperen. ‘Hij moet echt harder gaan worden. Naar mij luistert ie niet. En laten we eerlijk zijn, zo hard trapte die andere jongen hem ook weer niet. Dit is waarom hij naar die podcasts moet luisteren,’ zegt de man. Grijze trainingsbroek, onnodig witte tanden.

‘Onze jongen is een gevoelige jongen. Jij was vroeger ook gevoelig, Sergio. Andere vaders zouden het veld oprennen en hun kind troosten. Al die mannen in jouw podcasts zeggen toch dat mannen op deze wereld zijn gezet om te beschermen. Wat ben jij voor waakhond dan? Je bent naar de verkeerde persoon aan het blaffen,’ zucht de vrouw. Ze is zo teleurgesteld in haar man dat ze hem niet meer kan aankijken. 

‘Mannen mogen geen scheurtjes laten zien. Dat moet hij leren. Born to be a pussy, raised to be a bitch. Ik moet een man van hem maken, schat. Alleen ik kan dat.’

‘Je lijkt iets te zijn vergeten, Sergio.’

‘Wat dan?’

‘Dat ik een man van jou heb gemaakt,’ zegt de vrouw, voordat ze het veld oprent. 

Wat als die moeder er vandaag niet was geweest? Had ik die vader dan gecorrigeerd? Was ik op hem afgestapt om te zeggen dat mannen mogen huilen. En had ik de man ook aangesproken op zijn gebruik van de woorden ‘pussy’ en ‘bitch’? Het is allemaal zo onnozel. Net alsof kwetsbaarheid en zachtheid vrouwelijke dingen zijn. En net alsof vrouwen niet de krachtigste wezens op deze aardbol zijn. In een ideale wereld zou ‘pussy’ een compliment zijn. ‘Wow, jij bent echt de grootste pussy die ik ken.’

‘Thanks, man. Ik waardeer dat.’

Hoe graag ik het ook had gewild, ik denk niet dat ik de man had gecorrigeerd. Dat is waar het grootste probleem ligt. Mannen corrigeren elkaar niet. Uit respect of uit angst. Ik denk dat dit iets met het verleden te maken heeft. Vroeger werd respect enkel uit angst geboren. Dit heeft ongetwijfeld iets met het geloof te maken. Het is dan ook geen verrassing dat de podcastmannen vaak naar de Bijbel verwijzen. Ben je een schaap of een wolf? Ben je een herder of een volger? Het is vooral dat kortzichtige waar ik een probleem mee heb. De mannen die mannelijkheid ophemelen, zijn in feite mannelijkheid constant aan het tekortdoen. We kunnen zoveel meer dan we denken. Ik ben een schaap en een wolf. Een herder en een volger. Ik ben de grootste pussy ter wereld, maar de grootste pussy ter wereld kan ook een leeuw zijn. 

Ik denk nog even terug aan die huilende jongen op het voetbalveld. Zijn vader werd boos op hem, omdat mannen niet mogen huilen. Toen mijn zoon werd geboren, huilde hij. En ik ook. Als ik doodga, huil ik en hij ook. Mannenlevens beginnen en eindigen met gehuil. We zijn geboren huilers. En dat is prachtig.