Bart Nijman: 'De hetze tegen Israël begint op een massahysterie te lijken die doet denken aan de coronajaren'

Het woord ‘genocide’, dat zo vaak valt als aantijging tegen de militaire acties van Israël in Gaza, is niet alleen het gevolg van een volstrekt onbegrip over het conflict in het Midden-Oosten en het concept van oorlog in het algemeen, het is de retoriek van emotionele mensen die een unilaterale waarheid willen opleggen. Zij willen geen discussie en geen debat, ze willen louter hun gelijk krijgen. 

De hetze tegen Israël begint op een massahysterie te lijken die doet denken aan de coronajaren. Toen Hugo de Jonge over een ‘pandemie van de ongevaccineerden’ sprak, smoorde hij daarmee de kritiek op coronabeleid en lockdownmaatregelen en zette hij de vaccintwijfelaars of -weigeraars niet alleen weg als wappies, maar ook als medeplichtigen aan de moord op opa, oma en onderliggende lijders. Het is nauwelijks mogelijk een debat te voeren in zulke sociaal verstikkende retoriek en net zoals bij corona zie je ook bij de hetze tegen Israël hoe journalisten, ministers en burgemeesters meegaan in heftige sentimentele aantijgingen die worden aangejaagd door activisten en opgestookt door ngo’s die aan de overheidstiet hangen.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Er wordt al lang niet meer gesproken over het uitschakelen van terreurorganisatie Hamas of het bevrijden van de gijzelaars uit Gaza: de oorlogshandelingen tegen een existentiële vijand die Israëlische staatsburgers in gevangenschap houdt, worden geduid langs lijnen over het ‘verhongeren’ van een volk of het ‘uitmoorden van Palestijnen’. Beiden zijn – alle oorlogsleed ten spijt – aantoonbaar onwaar. De aantijgingen volgen een retorisch patroon dat we vaker zagen. Bij Greta Thunberg, die als kind waanzinnige claims over het klimaat mocht doen van de volwassenen die haar als levend schild gebruikten tegen critici van eco-fanatisme en ondoordacht klimaatbeleid. Kritiek op Greta werd als het kleineren van een kind geframed.

Bij George Floyd, die op onfortuinlijke wijze de dood vond onder de knie van een Amerikaanse agent en een boegbeeld werd van ‘antiracisme’. Eenieder die erop wees dat deze drugsverslaafde seriecrimineel bepaald geen heilige was, en zijn dood geen bewezen racistisch motief kende, werd als racist gebrandmerkt.

Bij Aylan Kurdi, het aangespoelde Syrische jongetje dat vanuit een veilig Turkije op een rubberboot richting Europa was gezet door zijn vader, werd de beschermheilige van het Wir Schaffen Das-denken: tegenstanders van de Arabische migratiestroom werden, met de beeltenis van Aylan in de hand, openlijk verketterd als kindermoordenaars.
De bedoeling is steeds om debat te ontwijken, en iedereen in één moreel gareel te dwingen. De gevolgen van deze propagandatactiek zijn voelbaar: Joden zijn nu wereldwijd het doelwit van intimidatie en belaging, aangejaagd door de scoringsdrift van verbeten deugers en de vervalste goedertierenheid van activistische moralisten.

De enige genocide is die op een open en eerlijk debat. Zondebokretoriek werkt. De ultieme consequentie hiervan is de moord op twee Joden in Washington.