Bart Nijman: 'Het kabinet Schoof 1 bestond nauwelijks, deed nog minder, hield dat amper een jaar vol en is nu toch verdwenen'

Nou, dat duurde nog best lang hè? Het kabinet Schoof 1, dat geen kabinet Wilders 1 mocht zijn, en eigenlijk kabinet Rutte 5 was, bestond nauwelijks, deed nog minder, hield dat amper een jaar vol en is nu dan toch verdwenen. Ministers Agema en Faber leken zowaar opgelucht. Moeten wij dat ook zijn?

Laurens Dassen van Volt was het in ieder geval wel. De houten pop die ooit een echt jongetje geweest moet zijn, stond kirrend voor de NOS-camera te bazelen dat Nederland eindelijk de toekomst kan terugpakken. Een groene, natuurlijk. Alsof het nu zijn beurt is om het land te gaan leiden.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Nicolien van Vroonhoven van NSC (in de peilingen nog kleiner dan Volt) zei op Radio 1 dat ze ‘met deze gast niet meer in zee gaan’, doelend op Wilders. Wat is dat toch met politici dat ze zelfs in het aanzien van de electorale vergetelheid een toon kunnen aanslaan alsof ze een door de goden gezonden verlossing zijn, in plaats van een vlieg op de muur van de parlementaire geschiedenis?

Wat dat betreft had Dilan van de VVD haar riedeltje ook goed ongeloofwaardig ingestudeerd: deze kabinetscrisis ging volgens haar echt absoluut zonder twijfel niet over asiel. Daar ging de vorige al over, die door de VVD was veroorzaakt, en het is niet de bedoeling dat Wilders zich die permanente crisis (en het verwijt aan de andere partijen dat ze er niets aan willen doen) wederom toe-eigent. Dat is te veel zetels waard en bovendien gaat de VVD liever zelf over de verdeling van migranten, Mieles en gratis huizen.

Het is voor Yeşilgöz zelf de vraag of ze aan de start van het nieuwe verkiezingsseizoen zal verschijnen. Mark Rutte kon een gefaald gedoogkabinet met de PVV vijftien jaar terug nog ombuigen tot een marathon in het Torentje, voor Yeşilgöz zou het partijleiderschap weleens na dit korte sprintje kunnen struikelen. Over marathonlopers gesproken, ook Schoof verdwijnt weer terug naar waar hij vandaan kwam: in de diepe schaduwen van de bestuurlijke coulissen. Daar was hij bewust weinig zichtbaar, als premier was hij per ongeluk onzichtbaar.

Je kan daarentegen ook té zichtbaar zijn. Een paar dagen voor de kabinetsval hoorden we Frans Timmermans op televisie resoluut ‘Ja!’ antwoorden op de vraag of hij ervan overtuigd is dat Israël moedwillig vrouwen en kinderen doodt. Die zien we dus na de verkiezingen in ieder geval niet in het Torentje, en misschien überhaupt niet meer terug. Er zijn niet genoeg antisemieten in Nederland om hem tot kalief des koninkrijks te kronen.

Wie dan? Premier Wilders? Geert regeert niet, die reageert. Maar hij wordt voortgestuwd door het groeiende belang van de meest brandbare dossiers: asiel, migratie en islam. Hádden we maar iemand anders.