DJ Gizmo (60): ‘Ik heb meer uitgegeven aan gokken dan aan drugs’

Nieuwe Revu ontmoet DJ Gizmo
Waar? Bij hem thuis in Zoetermeer.
Iets genuttigd? Twee koffie.
Verder nog iets? Het gesprek met DJ Gizmo maakte duidelijk hoe dun de grens is tussen succes en zelfdestructie. Zijn openheid over jarenlange verslavingen, aan drugs, gokken en de roem, kwam rauw en ontwapenend binnen. Wat vooral trof, was de rust en reflectie waarmee hij nu terugkijkt op een leven vol extremen. Een man die alles heeft meegemaakt, alles heeft weggegooid, en toch overeind is gebleven.

Je staat op 27 juni op Defqon.1 en op zaterdag 21 juni geef je je eigen verjaardagsfeest: Gizmo’s Rave The City Birthday Bash in Club Westwood in Den Haag, ter ere van je zestigste verjaardag. Daar komen een hoop bevriende dj’s: Outsiders, Darkraver, Buzz Fuzz, The Viper…
‘Ja man. Sommigen hebben die avond zelfs al twee boekingen staan. Steve (Darkraver, red.) en Outsiders komen daarna bij mij afsluiten. The Viper ook. Ik zeg: kom maar na je boekingen, is goed.’

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Even afwachten hoe laat ze precies binnenvallen.
‘Precies, maar dat geeft niks. Ik heb van drie tot half vijf de ‘bende van ellende’, dan wordt het een chaos. Maar dat hoort erbij. Iedereen draait dan lekker back-to-back.’

Ben je zelf nog een beetje fit om half vijf ’s ochtends?
‘Nee joh, haha. Het gaat tot half vijf, maar goed, dat is een uitzondering. Overdag was beter geweest — dan kon ik ook de gezinnen erbij betrekken, een springkussen erbij, dat werk. Maar dat terrein kon ik niet afhuren. Dus nu is het ’s nachts, en dan moet je wakker blijven ook.’

Wat draai je op Defqon.1?
‘Ik draai op de Gold stage, op vrijdag. Dat is de oldschool en early hardcore-area. Denk aan Rave The City, Parkzicht, tracks rond de 150-160 BPM. Echt die cross-over tussen oldschool en early. Ik draai dan ook oude tracks die opnieuw gemasterd zijn, veel classics. Defqon.1 is nog steeds het grootste festival ter wereld op het gebied van de hardere stijlen. Dat blijft ook zo. Het draait als een malle. Mensen komen echt van over de hele wereld. Ik heb ze allemaal gezien: uit Chili, Colombia, China, Rusland... Echt gekkenhuis. Het is zo groot, als je echt alles wilt zien, heb je meerdere dagen nodig. Vandaar dat mensen vier dagen blijven. Wat ik daar draai hangt ook af van het tijdstip waarop, en wie voor en na mij staat. Je moet als dj geen platen draaien van de dj na jou — dat is not done. Maar sommige dj’s snappen dat niet, zeker de jongere garde niet. Je moet dat respecteren, maakt niet uit wie je bent.’

Wat is de favoriete plaat van jezelf?
‘The End of the Beginning, zonder twijfel. Die is keihard, instrumentaal. Het is een soort mix van rauwe gabber en het geluid van Rave The City, met invloeden van acid. Ik was gek op de Roland TB-303, waar dat geluid uit kwam. Ik had vroeger het hele arsenaal van Roland, maar ben alles kwijtgeraakt door schulden, de belasting, en omdat ik te hard heb geleefd — ik ben gok- en drugsverslaafd geweest. Daar schaam ik me niet voor, maar het achtervolgt me wel.’

Heb je er nog steeds last van?
‘Een beetje. Niet meer zoals vroeger. Ik had een belastingschuld van 140.000 euro, heb die kunnen afkopen voor 40.000 euro. Maar met corona kon ik niks afdragen. En de belasting blijft zich opstapelen.’

Hoe ben je alles kwijtgeraakt?
‘Ik produceerde vroeger in m’n eentje drie platen per week. Analoog. Alles afmixen met één mengpaneel. En ineens stond er 70.000 gulden op m’n rekening aan royalty’s. Gelijk een Mercedes gekocht, cash. Hartstikke dom natuurlijk, maar ik wist niet beter. Daarna kwamen er meer royalty’s binnen en bleef het feesten: Hawaï, Australië, overal touren. Maar ik zette nooit die 21% btw opzij, zoals je eigenlijk moet doen om de latere btw-aanslag te kunnen betalen.’

‘Ik ben alles kwijtgeraakt omdat ik te hard heb geleefd. Ik ben gok- en drugsverslaafd geweest'

En dan gaat het fout.
‘Exact. In 2001 had ik de cd-serie Harder Mach uitgebracht bij Sony: negen cd’s. Daarna stapte ik over van hardcore naar hardstyle, want hardcore was op z’n retour. Samen met Dov (The Prophet, red.) was ik een van de grondleggers van hardstyle en hardhouse. Mijn eerste release op zijn label Scantraxx was de aftrap. Dov heeft nu een enorm kantoor, met studio’s en personeel.’

Zo had het voor jou ook kunnen lopen?
‘Ja, dat denk ik wel. Maar ik liep achter de feiten aan. En sommige mensen gunnen je niks. Iedereen is met zichzelf bezig: ikke, ikke, ikke. Dat is jammer. Ik probeer nu beter na te denken, ben blij dat ik nog steeds in het wereldje zit. Al werk ik inmiddels ook in de bouw.’

Echt, in de bouw?
‘Ja man, gewoon om bij te verdienen en te overleven. Ik heb eigenlijk alles gedaan. Timmerwerk, tegelzetten, badkamers plaatsen, daken bedekken, laminaat leggen, schilderen... Zes jaar lang heb ik ook airco’s geplaatst.’

En nu?
‘Momenteel is het even rustig, maar ik zit nog bij RegieBouw. Laatst had ik een klus waarbij ik oude airco’s moest verwijderen. Zes weken werk, flink aanpoten. Plafonds eruit slopen, voorbereiden, alles netjes doen. Ik ken het werk, maar het is zwaar.’

Wat kost het om jou als dj te boeken?
‘900 euro in Nederland, 1300 in het buitenland. Vaste prijs. Ik ga echt niet meer voor 300 naar Groningen. Dat doe ik gewoon niet meer. Soms was ik te goed voor mensen die weinig wilden betalen.’

Paul Elstak vraagt volgens Artistbookings.nl 9500 euro. Kun jij dan niet 2500 vragen?
‘Dat gaan ze echt niet betalen. Daar moet je een hit voor hebben. Een dikke. Kijk naar Outsiders: die scoort hits met Hollandse zangers. Hij is gewoon een slimme zakenman.’

Wat als je jouw happy hardcoreplaat Baby I Know opnieuw uitbrengt?
‘Dat zou kunnen. Maar het moet wel écht aanslaan. Zoiets als Turbo van Paul of weet ik veel wat. Dan kun je je prijs omhoog gooien. Ik ben nu vooral bezig met mainstream hardcore onder de naam Voltura&Gizmo op Gizmania Records.’

Vroeger was het sowieso anders.
‘Ja man, toen draaide ik in het weekend en doordeweeks zat ik in de studio. Dat was mijn werk. Daar kon ik gewoon van leven. Nu is het anders. Maar ik wil daar wel weer naartoe. Muziek kan nog steeds geld opleveren als je scoort. Je hebt Buma, Sena, Norma… Alles wordt bijgehouden. En als je zelf een label hebt, komt alles rechtstreeks naar jou toe. Maar het is geen vetpot meer.’

Lukt het om rond te komen?
‘Jawel. In de airco’s en andere projecten verdiende ik 35 euro per uur. Acht uur per dag, vijf dagen per week, dan pak ik 1500 euro. Keihard werken, maar ik red het ermee. Soms werk ik vier dagen. Ik was al voorbereid op slechtere tijden.’

Je hebt ook nog een jonge zoon.
‘Ja, Santiago, die wordt 7 in augustus. En ook een oudere. Die wordt 22 jaar op 21 juni. Maar die zie ik niet meer, om redenen waar ik nu niet dieper op in wil gaan.’

Wanneer ging het financieel het best?
‘Rond 2006. Ik begon toen met de Harder Mach-series, die liepen goed. Verkocht veel via Sony, daarna de overstap naar Q-dance. Steve (Darkraver, ed.) kreeg een Mercedes. Ik vroeg: “En ik dan?” Maar als je geen hits hebt, lig je eruit. Zo werkt het.’

Geen loyaliteit.
‘Precies. Als ik nu een hit scoor, kan ik mijn gage verhogen. Misschien een samenwerking met Outsiders, Hans Glock, Deepack of The Viper. Maar ja, niemand wil samenwerken. Meerdere artiesten die ik van vroeger ken zouden een track met me maken. Maar het kwam er niet van. Ik ga ook niet smeken. Ik vraag het drie keer, dan is het klaar.’

De scene is veranderd.
‘Zeker. Loyaliteit is ver te zoeken. Iedereen is druk, heeft geen tijd. Voor je het weet ben je een jaar verder. Jammer, maar ik blíjf het niet vragen.’

Dov, ofwel The Prophet, was onlangs kritisch over jullie als Dreamteam…
‘Dat klopt. Hij was vaak boos. Niet alleen op mij, vooral op de andere twee, Dano en Vos (Mark Vos ofwel Buzz Fuzz, red.). Ik was de mediator. Tijdens History of Hardcore in de Heineken Music Hall in 2005 moest ik Dano gaan zoeken. Zat hij in de lift toen we moesten afsluiten. Ging ie steeds opnieuw van boven naar beneden. Helemaal de weg kwijt. In Australië ook gezeik. Dov was het zat. Snap ik.’

Draai je nog met ze?
‘Ja, op Harmony of Hardcore staan we weer met z’n drieën, zonder Dov, want die is gestopt. Laatste keer kwam Vos drie kwartier te laat. Daan en ik waren op tijd. Kijk, of je nou drugs gebruikt of drinkt: je moet gewoon functioneren. Mensen kijken naar je.’

Gebruik je nu nog?
‘Ja, zo nu en dan sos.’

Sos?
‘Cocaïne. Ik was op vakantie in Colombia. Kreeg daar drie gram, heb er twee weggegooid. Zo sterk! Ik ben toerist, was daar met een vriendin. Ik wil shoppen, geen vier dagen slapen of blowen. Hier gebruik ik af en toe iets als ik ga draaien, met een drankje erbij. Maar met beleid. Dat is belangrijk.’

En wat staat er op je ‘rider’?
‘Schotse whisky.’

En dat combineer je met coke?
‘Ja, geweldig... maar niet altijd hoor. Het hoeft niet per se. Soms neem ik gewoon alleen een slokje en dan ben ik er ook klaar voor. Verder volledig focussen op het publiek. Sommige dj’s  snappen dat niet en die staan midden op een feestje te snuiven waar iedereen bij is. Dat doe ik niet meer, die tijd is voorbij.’

Heb je enig idee hoeveel je in totaal aan drugs hebt uitgegeven in je leven?
‘Geen idee. Het kostte toen al wat, hoor. In guldens was het volgens mij 30 gulden per gram. Nu is het 50 euro. Dat is pittig. Maar je moet natuurlijk niet 500 euro per week uitgeven... wat ik vroeger dus wel deed. We draaiden in Australië en Vos zei: “Laten we wat halen.” Tien gram. Dat was 250 gulden in totaal, dacht ik. Wat bleek? 400 dollar per gram! En dan ook nog versneden: zestig procent nep, veertig procent echt. We hadden tien gram besteld, reken maar uit: 4000 dollar. En dan was het niet eens pure shit. Nee, echt niet. Maar wij deden het wel, met z’n drieën.’

En jullie lieten je op een gegeven moment ook deels in coke uitbetalen in plaats van in geld. Daar werd Dov toch boos over?
‘Hij werd gek, ja. Je vliegt naar Oostenrijk en krijgt ineens speed aangeboden. Ik zei: “Gaat het wel goed?” Met z’n drieën hadden we zóveel speed bij ons… Sloeg nergens op. Speed is nog heftiger dan coke. Met coke word je relaxed met speed ga je als een malle. We hadden gewoon tien gram op zak, en we moesten nog vliegen. Ik was net wakker en heb het gewoon weggegooid. Nu heb ik minder boekingen, dus gebruik ik ook minder. Het is gewoon te duur. Ik heb het geld niet altijd liggen. Maar als ik vijftig euro heb, doe ik twee weken met een gram. En ik geef niks weg. Op Thunderdome ben ik een keer gedrogeerd. Iedereen zei: ja, tuurlijk…’

Gedrogeerd?
‘Ja, ik ging wat drinken halen op het VIP-deck. Ik had zelf nog geen drugs genomen; mijn vriendin had alles bij zich. Maar toen hebben ze wat in mijn drankje gedaan – GHB. Ik liep als een zombie rond. Iedereen zag het. Je weet hoe het dan gaat: negatieve verhalen. Mijn vriendin wist zeker dat het dáár gebeurd is. Ik kreeg twee Bacardi en daarna een lijntje coke om weer bij te komen. Klinkt stom, maar het hielp. Toen werd ik weer een beetje helder. Want ik wist echt niet meer wat ik deed. Ik liep daar als een gek rond. Iedereen backstage zag het. Sindsdien neem ik niks meer aan als ik er niet zelf bij ben. Vos is het trouwens ook overkomen. Maar ja, die heeft ook een reputatie. Bij Masters of Hardcore viel hij zelfs om, voor het oog van alle camera’s. Maar hij stond in december dan wel weer op Thunderdome in het Sportpaleis in Antwerpen, ik niet.’

Maar nu sta jij wel op Defqon.1 en hij niet.
‘Ja, oké. Maar ook samen op Harmony of Hardcore. Bij Titanium in september draai ik gelukkig alleen. Vorige keer was ik daar te laat. Kijk, de laatste paar keer moest ik Daan en Vos echt waarschuwen van tevoren. Maar ik ben toch geen Dr. Phil? “Gaat het goed? Heb je je USB-stick bij je?” En als ik met Vos praat, praat hij overal overheen. Op festivals is dat nog erger, want dan raakt hij snel afgeleid. Dan zeg ik: “Weet je nog? Bij Masters?”

En dan word ik boos: “Doe normaal, gek.” We moesten van zes tot zeven 's ochtends draaien. Ik ging pas om twee uur die kant op, expres. En ik kreeg mijn fles whisky pas om vijf uur. Ik had alleen wat bier gedronken, met mate, omdat ik een goeie set wilde neerzetten met hem. Maar het ging helemaal mis. Ik kon wel janken. Het publiek zag het niet, maar backstage zag mijn vriendin het. Lady Error stond daar ook, en de stage manager. Vos zat aan de pitch control alsof het een mixer was – omhoog is tempo omlaag. Ik stond ernaast en dacht: wat dóé je nou? Dat probeer ik uit te leggen: wat ik met hem meemaak. Want het moet mij niet overkomen. Dat is belangrijk.’

‘Nu heb ik minder boekingen, dus gebruik ik ook minder. Het is gewoon te duur. Ik heb het geld niet altijd liggen’

Je werd op 3 juni 60 jaar. Wat is jouw levensles?
‘Dat ik überhaupt de 60 heb gehaald, daar ben ik al trots op. En de les? Op naar de volgende zestig, zou ik zeggen. Maar serieus: ik heb geleerd om vooruit te kijken en door te gaan. Gewoon mijn eigen tracks blijven maken, mijn Rave The City- en Gizmo-merchandise eruit knallen… Gewoon gáán.’

Wat heb je geleerd op het gebied van vrouwen? Dat was ook een tranendal vroeger.
‘Ik ben al achttien jaar heilig. Al die tijd met mijn vriendin, klaar. Jolanda weet wie ik ben. Als ik met een vrouw sta te praten, vraagt ze: ken je haar? Dan zeg ik: “Jolanda, rustig, het zijn fans.” In het begin had ze het daar moeilijk mee, met die vrouwelijke aandacht. Maar ja, dat hoort erbij. Ik probeer gewoon goed in het leven te staan en te laten zien wie ik echt ben. Dat is al een hele opgave. Maar het is soms lastig, ook financieel. Ik had in ieder geval nooit verwacht dat ik op m’n zestigste nog steeds zou draaien. Nooit.’

Dat je het überhaupt zou halen?
'Precies. Laat staan dat ik nog zou draaien. Ik ben op m’n twaalfde begonnen met draaien. En in 1991 ging het los met de pillen en alles. Het ging echt hard. Maar ik ben gezond gebleven, zie mijn zoon opgroeien, en gelukkig ben ik ook al jaren geen gokverslaafde meer. Ik ben tien jaar geleden gestopt. Maar daarvoor zat ik echt wekelijks in Holland Casino. Ik had vroeger zelfs een creditcard met een limiet van wel 25.000 gulden. Fout, natuurlijk.’

Hoeveel heb je er in totaal doorheen gejaagd?
‘Het meeste geld heb ik aan gokken uitgegeven, nog meer dan aan drugs. Soms wel duizend gulden per week, en dat jarenlang.’

Wat speelde je?
‘Frans roulette en blackjack. Ik had mijn vaste plek, mijn eigen muntjes. En m’n Bacardi-cola stond altijd voor me klaar. Als het ene casino sloot, ging ik gewoon naar de volgende. Erg was dat. Ik maakte gewoon mijn huur op aan gokken. Het ging om bakken met geld. En uiteindelijk verlies je toch. Kijk, de eerste keer dat ik het deed, won ik honderd. Dan krijg je van die dollartekens in je ogen en kun je niet meer stoppen. Toen ik de smaak te pakken kreeg, raakte ik bij Frans roulette volledig gefixeerd op de cijfers. Finale drie, zeven, grote straat, kleine straat… Ik kende alles uit m’n hoofd. Het was een soort uitdaging, maar het kostte me alles.’

Dus als je terugkijkt: als je dat niet had gedaan, had je er nu heel anders voorgestaan?
‘Zeker. Dan had ik nu geen schuld gehad. Er zijn mensen die van gokken kunnen leven, die snappen hoe je met geld omgaat. Ik had dat inzicht niet. Ik dacht: verdien ik een ton, dan zet ik wat weg. Maar je krijgt weer geld binnen en dan raak je het net zo makkelijk weer kwijt. En dan kom je in de min: creditcard afbetalen, belasting betalen... En op een dag is die creditcard gewoon geblokkeerd. Dan ben je de lul.’

En je toenmalige vriendin werd er gek van?
‘Ja, tuurlijk. Ik ging altijd alleen. Met de trein of de fiets. Dat gokken is de grootste boosdoener geweest in mijn leven.’

Heb je er spijt van, of zie je het als: ik heb gewoon een goede tijd gehad?
‘Allebei. Ik snap het spel en dat gaf me een kick. Die adrenaline, dat vond ik gaaf. Maar achteraf heb ik er zeker spijt van. Ik kan ook niet met vijf euro op één nummer spelen. Dat lukte me niet. Als ik ga, dan met duizend euro. Maar ik ga dus niet meer. Ik ben laatst een keer naar Jack’s Casino gegaan met honderd euro. Toen ik tweehonderd had, ben ik weggegaan. We zijn daarna lekker wat gaan drinken in de stad. Als ik dat vroeger had gedaan... Maar ja, ik ging altijd all-in. Twintig jaar lang. Maar ik ben nu al vijftien jaar gestopt. Zelfs met gokkasten. Ik ben er helemaal klaar mee.’