Bart Nijman: 'Niemand wil werkelijk wat doen aan het asielprobleem, hoe hard de kiezer daar ook om smeekt'

Frans Timmermans leerde dat zelfs hij niet op twee plekken tegelijk kan deugen. De partijleider van de voormalige PvdA wilde per se zijn blanke zonden belijden op Keti Koti, het bevrijdingsfeest voor slavernij-nazaten, en miste daarom evenals enkele andere linkse politici een Kamerstemming over de strafbaarstelling van illegaliteit.

Het had een ironisch effect want daardoor werd per ongeluk een PVV-voorstel aangenomen dat niet alleen illegaliteit strafbaar maakt (een wassen neus, overigens, want hoe ga je illegalen die niet eens actief opgespoord worden, proberen te beboeten voor bedragen die ze misschien niet eens kunnen ophoesten?), maar ook het hulp bieden aan illegalen onder strafbare medeplichtigheid zal scharen.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Door dit politieke amateurisme gingen plotseling allerlei panelen schuiven. Geert Wilders, aanvankelijk tegen de asielwetten die door zijn eigen minister Faber zijn ingediend, maar door andere partijen zodanig zijn geamendeerd dat de PVV er uiteindelijk niet meer mee in wilde stemmen, wilde nu tóch het pakket maatregelen omarmen. Vanwege die strafbaarstelling van illegaliteit, een rechtse wens die al bijna twintig jaar als luchtkasteel leeft.

Daar tegenover staat echter dat CDA-chef Henri Bontenbal het tegenovergestelde deed. Hij stak een stok in de spaken van het strenger maken van het asielbeleid in een pleidooi voor de bescherming van de ‘zachte krachten’ in de maatschappij, ‘die het goede samenleven draaiend houden’. Hoewel het CDA voor de asielnoodwetten wilde stemmen, is de partij nu plots van mening dat de IND de uitvoering van de nieuwe reglementen niet aan zou kunnen.

Het permanent tegen zichzelf verdeelde NSC, een partij zonder leider die op het punt staat om van twintig tot maximaal twee zetels gereduceerd te worden, steigert ook wederom over afspraken waaronder ze in het regeerakkoord willens en wetens een krabbel hebben gezet. Het staat er letterlijk in: ‘Het na definitieve afwijzing of verlies van een verblijfstitel niet-meewerken aan uitzetting wordt strafbaar.’
Nou faalt de IND inderdaad op talloze vlakken in de opvang, het inschrijven en het integreren (de I in IND) van asielzoekers en is de dienst al jaren overbelast, maar wat we hier toch vooral weer meemaken, is wat we altijd al ervaren: niemand wil werkelijk wat doen aan het asielprobleem, hoe hard de kiezer daar ook om smeekt.

Die zogenaamde zachte krachten van Bontenbal stoken al vele jaren stinkende veenbranden en hoe dichter naar een aanpak en een oplossing wordt gekoerst door de kiezer, die in steeds groteren getale bereid lijkt op het meest verregaande alternatief te stemmen, hoe verder de partijpolitiek zich juist daarvan probeert te verwijderen. Als de vingerafdrukken van de PVV ergens op zitten, wordt het uiteindelijk toch allemaal te vies geacht om uit te voeren. Steevast met een beroep op de goede moraal.

Het is geen amateurisme, het is antidemocratische en gevaarlijke onwil.