James Worthy: 'Emil de Eland is 800 kilo pure onnozelheid'

Af en toe lees je iets in de krant waar je hart van gaat kwispelen. Een greintje hoop. Een verkoelende druppel op de hete plaat.
Gisteren las ik over Emil de eland. Een eland die sinds juni door Polen, Tsjechië, Oostenrijk en Duitsland trekt. Sinds dat artikel dompel ik mezelf onder in elandnieuws. Mijn hele dagen zijn aan hem gewei(d).

Emil duikt af en toe op in de achtertuin van een oude vrouw om appels te eten. Een paar dagen geleden stond hij buiten de hekken van een muziekfestival. Vorige week deed hij een welverdiend dutje op het treinspoor, waardoor het treinverkeer uren stillag.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Emil. Alleen die naam al. Het doet denken aan die voormalig lijsttrekker van de SP – Roemer. Die had ook veel weg van een eland. Groot en sterk, maar ook extreem onnozel. Ooit schreef ik: Roemer ziet eruit alsof zijn favoriete kleur komkommer is. Nou, zo ziet mijn held de eland er ook uit. Emil de Eland is 800 kilo pure onnozelheid.

Ooit, op vakantie in Lapland, stond ik oog in oog met een eland. Mysterieuze dieren zijn het. Onverklaarbaar. Met relatief dunne poten in verhouding tot hun grote, zware lichaam lijken ze op een soort zeekoe op luciferhoutjes. Ze zijn imposant, maar te oenig om angstaanjagend te zijn.

Emil is een dolende ziel. Een buitenbeentje. Ik las ergens dat hij, as we speak, onderweg is naar Zwitserland. Ik vind dat een prachtig beeld. Alsof Emil een spaweekend heeft geboekt. Dat er ergens in de buurt van de Matterhorn een vrouw op hem wacht met een witte badjas. Ik hoop dat hij Zwitserland bereikt. En dat hij daar een dutje kan doen in een weiland vol madeliefjes.

Het mooiste aan dit verhaal is dat iemand ooit een GPS-tracker op hem bevestigde, maar de batterij is op. Niemand weet nu waar Emil is. Ik denk dat dat de wijze les is: gewoon doorlopen tot de batterij op is. Vannacht heb ik zelfs over hem gedroomd. Na zijn maandenlange tocht ging hij alle talkshows langs. Ook in Nederland. Emil had een boek geschreven (Wees geen clichéland) en was opeens lifecoach. 

Bij Jinek aan tafel zei hij dingen als:
‘Lopen zonder doel is niet erg. Lopen zonder overgave wel.’
En: ‘Als je je eigen koers loopt, kun je niet verdwalen.’

In het publiek zaten mensen in Emil-merchandise. Die je alleen op Elando.com kon kopen.

Er is al dagen niets meer van hem vernomen. En toch voelt het alsof hij precies is waar hij hoort te zijn.
Of zoals hij zelf zei in mijn droom: ‘Als je nergens bent, kun je overal zijn.’