Bob Fosko

'Omdat niemand kan zeggen hoeveel tijd me nog rest, pak ik alles en geef ik zoveel mogelijk'

Columnist Bob Fosko bezit sinds kort de mooiste accordeon ter wereld. De penspiano is zijn grootste geluk sinds jaren, hij wil er voor iedereen op spelen.

Stichtelijke woorden. Het verheffen van de onderdanen. Een emotioneel op-kontje om er weer een jaartje tegenaan te kunnen. Het toespreken van de landgenoten om deze verwarrende tijden een plek te geven. Al die onrust, onvrede en protest in dit gelukkige land!

Het meest welvarende plekje van deze wereld gaat onderuit door te hoge uitstoot van stikstof en de vondst van PFAS. Jonge mensen roeren zich omdat het klimaat de grenzen aangeeft. Het einde kondigt zich aan. De zeeën stijgen. Ons levensgeluk staat onder druk en ons staatshoofd geeft aan dat geluk niet ons hoogste goed moet zijn.

Vorig jaar dacht ik er net even anders over. Als mijn tijd beperkt lijkt, is geluk hetgeen wat mijn tijd nodig heeft. Geluk! In april 2019 vond ik de Stradivarius onder de accordeons bij een Duitse verkoper en voor een potje geluk in een af lopend leven is dat van het grootste belang. Tenminste, als je van dat instrument houdt en erop kan spelen. Omdat ik al vanaf mijn zevende kennis heb gemaakt met de accordeon was de vondst van deze muzikale exoot het grootste geluk sinds jaren.

Zeker na het doodsbericht van de dokter, een paar maanden eerder. Maak je maar op voor het einde, was toch duidelijk zijn boodschap. Geen geluk, maar vette pech. Mijn enige verweer tegen deze ellende is geluk! Spelen op de mooiste accordeon ter wereld. Voor iedereen. Het is dé manier om te ontsnappen aan dit troosteloze tranendal op deze krakende aardkloot.

Wat moet je als niemand je kan helpen tegen stijgende zeespiegels en oprukkende tumoren? Zoek geluk. Pak de liefde en hou mekaar vast. Daarom klonk de toespraak van onze koning in zijn nieuwe onderkomen als niet van mijn wereld. Maar ja, ik heb het geluk dat ik accordeon speel. Vreugde en geluk als je de penspiano hebt mogen omarmen.

Omdat niemand mij kan zeggen hoeveel tijd me nog rest, pak ik alles en geef ik zoveel mogelijk. In de kunst welteverstaan, want de politiek heeft ons een deel van de kunst al afgenomen, in 2010. Maar van ons geluk moet iedereen afblijven, het is het enige wat ons aardse bestaan de moeite waard maakt.

Een nieuw jaar met grote mogelijkheden. Waar leven is, hoort geluk! Pak het met beide handen en koester het. Zet maar lekker een plaatje op of bel mij. Ik kom langs met de Gola-accordeon en speel net zolang tot je gelukkig bent. Iedereen heeft er recht op!