'Muziek geeft me veel vreugde en troost'

Mensen die van jongs af aan de muziek in willen, zijn niet helemaal goed bij hun hoofd. Daar is iets mee loos. Keihard je passie achterna, zonder garantie om geld te verdienen en daarmee je schoorsteen te laten roken. Toch heb ik er nooit spijt van gehad dat ik van muziek mijn beroep heb gemaakt. Ik ben gek. Maar ik heb ook wel de mazzel gehad dat ik tot op de dag van vandaag heb kunnen leven van muziek en acteren. 

Een mooi lied geeft mij trouwens veel meer voldoening dan het geluid van een ratelende flappentap. En muziek blijkt ook nog eens veel gezonder dan geld! Geen stress, maar smaakvolle klanken die het brein ontspannen. Er is in de wetenschap nu zelfs erkend dat muziek bol staat van de geneeskrachtige effecten. Muziek kan je genezen. Altijd geweten. Muziek is goed! Heerlijk!

Over de heilzame werking van muziek op iemand met kanker is helaas nog niet veel bekend, maar het geeft in ieder geval veel vreugde en troost. En dat is dan weer goed voor de weerstand. Het verklaart misschien de goede reactie van alle medicatie die ik krijg in het ziekenhuis. Op de laatste CT-scan is een afname van de tumoren te zien. En wie weet helpt iedere dag een potje accordeonspelen daar ook bij. Ik kan er dus nog wel weer een tijdje tegenaan. Toch mag ik me niet rijk rekenen. Kanker blijft onvoorspelbaar. Een sluipmoordenaar.

Ruim dertig jaar geleden maakte ik samen met Bert Beenen, muzikant uit ’t Gooi, en mijn levenspartner Vera Jong het VPRO-jeugdprogramma De Zingende Dokter. Tien afleveringen in 1987. Over allerlei verschillende fysieke ellende die te genezen zou zijn door muziektherapie. Ik sloot iedere uitzending af met: ‘Zet het geluid maar een beetje harder, dan ben je er zo weer bovenop!’ 

Het heeft mijn muzikale partner niet echt gered. Hij overleed een paar jaar geleden aan ‘de K’, maar laat gelukkig naast een club kinderen ook een flinke bulk aan Nederlandstalige liedjes na. Ook weer zoiets. Als je iets maakt, heb je ook iets na te laten. Herinneringen. Leuk voor later. Bij de open haard. Tenminste... als dat dan nog mag. Mijn vrienden en vooral mijn kinderen zingen die liedjes nog steeds. De meeste staan op YouTube. Ga maar kijken. Dan begin ik straks weer aan mijn dagelijkse dosis muziektherapie. En dat blijf ik doen.