Londen in de ban van rapmoorden

De meeste slachtoffers van de tientallen moorden die in 2018 in Londen werden gepleegd, waren tiener. Onder de neergestoken jongeren zaten opvallend veel rappers.

Londen in de ban van rapmoorden

Hun stroming: drill, in de lokale media een ‘angstaanjagende nieuwe vorm van rap’ genoemd waarbij crews als Moscow17, Zone 2 en Harlem Spartans uit verschillende postcodegebieden elkaars vijanden zijn.

1. In Camberwell

Op de muur van een groot flatgebouw in Zuid- Londen staat: ‘Building a future for all. It’s not too late!’ De huizen worden beschermd door hoge hekken met prikkeldraad. Bijna alle leden van hiphopcrew Moscow17 komen uit de buurt van deze appartementenblokken. Het gebied rond Brandon Estate in de wijk Camberwell wordt ook wel Moscow genoemd en de postcode is 17. Sidique Kamara uit Camberwell rapte ook bij Moscow17. Hij werd geboren in Sierra Leone, maar sprak met een sterk Zuid-Londens accent en zei na bijna elke zin ‘innit’. Zijn broer voetbalde als semiprof en ook Sidique leek tot zijn zeventiende een aardige loopbaan in de derde of vierde Engelse divisie te kunnen hebben. Hij had meer talent als rapper en ging optreden met Moscow17. Zijn alias: Incognito.

De rapstijl van Moscow17 wordt drill genoemd, een extreem gewelddadige vorm van hiphop. De meeste drill-artiesten zijn ook bendeleden en bijna alle crews hebben vetes met opps, vijanden uit een ander postcodegebied, ook wel postcode- rivalen genoemd. Sidique Kamara en de andere leden van Moscow17 voerden een verbale en fysieke oorlog tegen Zone 2 uit het nabijgelegen Peckham. Ze daagden elkaar uit in teksten en maakten in YouTube-clips schiet- en snijgebaren naar elkaar. Ze staken elkaar ook echt en meldden dat triomfantelijk in hun teksten.

De vete met Zone 2 leidde in mei 2017 tot een zoveelste steekpartij. Moscow17-rapper Ryhiem Ainsworth Barton was een van Sidique Kamara’s beste vrienden. GB, zoals zijn drillnaam luidde, liep in opp block Peckham toen een drillrapper van Zone 2 hem met een machete in zijn borst stak. Zijn moeder stuurde GB naar haar broer Shaun in Kingston. Hij miste de messen en de muziek en keerde na tien maanden terug naar Londen om daar door te breken. Hij ging weer rappen met Incognito en de andere leden van Moscow17 en ze bleven disstracks over Zone 2 maken. Zo dreigde Incognito: ‘We’re down for the action / GB two shanks no lacking.’ De laatste zin betekent: ‘GB twee messen, nooit ongewapend.’ Op een zondag in mei 2018 voetbalde GB in Camberwell met vrienden. Dat deed hij bijna net zo graag als rappen en hij had zijn voetbal- coach de dag ervoor verteld uit Moscow17 te wil- len stappen. Het werd te gevaarlijk in de straten van Zuid-Londen, zelfs in zijn eigen wijk was hij niet veilig. Hij had opps gestoken en nog veel meer slechts gedaan. Dat wilde hij niet meer en hij nam zich voor jongeren uit Zuid-Londen te helpen op het goede pad te blijven. GB liep van het voetbalveld naar zijn appartementenblok. Er reed een auto langs. Postcoderivalen pakten geweren. GB werd geraakt. Hij strompelde naar Warham Street en viel op de grond. Over de weg liep een bloedspoor. Een vriend riep: ‘Ga alsjeblieft niet dood.’ Ambulances reden naar Warham Street. Verplegers van de Eerste Hulp deden mond-op-mond-beademing. Het was te laat. GB

bloedde om 18.56 uur dood. Hij werd 17 jaar. Een meisje had even daarvoor verdachte jongens zien rondhangen bij de Brandon Estate, waar GB en de meeste andere leden van Moscow17 woonden. Ze vertelde dit aan GB’s moeder. Pretana Morgan ging op zoek naar haar zoon. In Warham Street stonden gewapende agenten over een zwarte tiener heen gebogen. GB’s moeder rende ernaartoe. Ze barstte in huilen uit en zei: ‘Mijn jongen. Ik moet hem vasthouden.’

GB was in 2018 alweer de 62ste Londenaar die werd vermoord, een record. Zelfs in New York werden niet zoveel moorden gepleegd. De meeste doden waren tieners. Bijna allemaal stierven ze door knife crime en er waren opvallend veel rappers onder de doden. Tabloid The Sun sprak over een ‘drillmusic war’. De Daily Mail noemde drill een ‘angstaanjagende nieuwe vorm van rap’.

Sociologen werden veel vaker gebeld dan normaal. Kwamen de moorden inderdaad door drill of beschreef drill juist de gewelddadige werkelijkheid in grauwe appartementenblokken als Brandon Estate? Politici vonden meestal het eer- ste, rappers en producers vrijwel altijd het tweede. De politie begon een ‘anti-geweldsactie’ tegen drillartiesten en er werd een taskforce opgericht om tienerrappers te ontwapenen. In een rapport stond: ‘De meest bekeken drillvideo’s leiden vaak tot wraakgeweld. Deze pubers hebben hun eigen Lord of the Flies gecreëerd.’ Een politicus zei drillrappers voortaan als terreur- verdachten te gaan behandelen want ze ‘verheerlijken serieus geweld’. Meer dan dertig clips, waaronder die van Moscow17, werden van YouTube afgehaald.

Sidique Kamara en zijn vrienden hielden een gedenkmars voor GB. Ze begonnen in Brandon Estate en marcheerden binnen een kwartier naar Peckham. Er werd gerouwd, maar ook gedreigd. De belangrijkste postcoderivalen van Moscow17 zouden ‘met passie’ worden neergestoken en ze benadrukten nog maar eens klaar te zijn voor ‘de actie’.

De maand na GB’s dood werden vier leden van Moscow17 geïnterviewd in het YouTube-programma No Offence. Presentator Mr. Montgomery stelde een vraag over de moord. Sidique Kamara droeg een zwart trainingspak van Nike en een broek vol gaten. Hij had zoals altijd een Arsenalmedaillon om zijn nek en zei: ‘Ik ben nog steeds geschokt. Ik geloof niet dat het is gebeurd. Het voelt alsof hij op vakantie is, innit. Ik geloof niet dat hij dood is.’

Later in het gesprek sprak hij over de relatie tussen drill en extreem geweld. Volgens Sidique had het een wel degelijk met het ander te maken, maar dat betekende niet dat er gemakkelijke conclusies konden worden getrokken. De dodelijke vetes in Zuid-Londen worden inderdaad ‘beïnvloed door drillmuziek’, maar hij zei ook: ‘Knifecrime en pistoolgeweld bestonden al ver voor drillmuziek en er moeten manieren worden gevonden om het op te lossen. Je kunt vele andere dingen doen, zoals geld in de gemeenschap investeren. Maar dat wil de politiek niet doen en daarom krijgt drillmuziek de schuld.’

Dit is een voorstukje uit het blad. Lees het hele artikel op Blendle of bestel het blad hier.