De verkrachtingskamers, martelpraktijken en doodsbedreigingen van Marilyn Manson

Van alle beschuldigingen, rechtszaken en wilde verhalen rondom seksuele intimidaties, machtsmisbruik en verkrachtingen die de afgelopen jaren aan de oppervlakte kwamen – en dat waren er nogal wat – spreken de vermeende gruweldaden van shockrocker Marilyn Manson nog wel het meest tot de verbeelding. Waar comedyster Louis C.K. ‘slechts’ met zichzelf speelde in het gezelschap van vrouwelijk schoon en acteur Aziz Ansari een enkele getuigenis over ‘twijfelachtige toestemming tot seks’ aan zijn broek kreeg, moet Manson gedacht hebben: als je het doet, doe het dan ook goed. De horrorscènes die zich onder meer zouden hebben afgespeeld in zijn Bad Girls Room, de naam die hij aan zijn ‘verkrachtingskamer’ gaf, speelden vorige maand zelfs de hoofdrol in een nieuwe, ijzingwekkende documentaire van streaminggigant HBO. Waar ging het mis met de Antichrist Superstar?

De val van Brian Hugh Warner, ooit een van Amerika’s succesvolste relschoppers én vooraanstaand boegbeeld van de heavymetalscene, kende een lange aanloop. Voor het publieke oog werd die meltdown zichtbaar in 2018. Specifieker op 15 februari, op het podium van de Paramount in Huntington, net buiten New York. Die avond maakte de 49-jarige rocker een spectaculaire entree en speelde vervolgens drie liedjes. De echte show begon daarna pas, toen de duizenden fans getuige werden van een schrijnende zenuwinzinking. Een verontwaardigde bezoeker van het Manson-concert deelde een dag later zijn getuigenis op Instagram. ‘Het was gewoon verschrikkelijk. Manson begon knallend, maar het geheel verslechterde erg snel. Eerst ging hij in gesprek met het publiek over hoeveel wij van hem hielden, of juist niet. Hij vroeg om gejuich en daarvoor deed iedereen ook echt zijn best. Maar na tien minuten zonder muziek en alleen maar smeken om aanbidding, besefte het publiek dat er iets grondig mis was. Als er eindelijk eens liedjes gespeeld werden, kwamen ze binnen een minuut alweer krijsend tot stilstand. Manson bleef vooral doorzeiken over ons gebrek aan liefde, en andere bizarre dingen. Hij was duidelijk onder invloed van iets. Veel mensen schreeuwden “Fuck you!”, scandeerden en joelden, vooral aan het eind. Veel fans waren niet boos, maar vooral verdrietig en verbijsterd. Hij leek dringend behoefte te hebben aan emotionele en fysieke zorg. Het is verontrustend om een artiest om wie je geeft in zo’n slechte staat te zien. Na een dik uur gooide hij zijn microfoon weg en verliet het podium. Meer dan vier nummers hebben ze niet voltooid. Het was het vreemdste, verdrietigste en slechtste concert waar ik ooit ben geweest.’

Zwalkende rocker

Dat dieptepunt staat niet op zich. Een halfjaar later zakte Manson in elkaar op een podium aan de andere kant van het land en belandde op de ziekenpost. Een verklaring voor de zwalkende rocker leek voor de hand: het jaar daarvoor, 2017, was voor Manson ronduit een kutjaar geweest, waarin slecht nieuws zich bleef opstapelen. In oktober had de zanger tijdens een van zijn concerten een gigantisch decorstuk over zich heen gekregen. Manson werd afgevoerd naar het ziekenhuis met twee botbreuken in zijn been. Gitarist Daisy Berkowitz, met wie Manson ooit aan zijn muzikale reis begon, overleed diezelfde maand aan darmkanker. Kort daarna ontsloeg Manson zijn andere vaste gitarist, Twiggy Ramirez. Reden: serieuze beschuldigingen van verkrachting aan het adres van Twiggy.

Dat besluit is op zijn minst pikant. Want wat de wereld op dat moment nog niet wist, was het lugubere geheim dat Manson, plots moraalridder, zelf al een kwart eeuw met zich meedroeg. De waarheid zou pas vier jaar later, op 1 februari 2021, boven komen drijven. Op die dag richtte actrice Evan Rachel Wood zich tot haar miljoen volgers op Instagram, met een korte verklaring die de ruim 30-jarige carrière van Manson in één klap om zeep hielp. ‘De naam van mijn misbruiker is Brian Warner, ook wel bekend als Marilyn Manson. Hij palmde me als tiener in en heeft me jarenlang gruwelijk mishandeld. Ik werd gehersenspoeld en gemanipuleerd. Ik ben klaar met leven in angst voor vergelding, laster of chantage. Deze gevaarlijke man moet gestopt worden, voordat hij meer levens ruïneert.’ Warner, de man achter het creepy imago, de witte laag schmink en de rode lippenstift van Marilyn Manson, bleek in realiteit nog vele malen enger dan zijn alter ego.

Het opmerkelijkste aan de verklaring van Wood: haar verhaal had zij al jaren eerder gedeeld, tegenover het Amerikaanse Congres. Destijds, in 2018, koos de Westworld-actrice ervoor haar dader in anonimiteit te houden. Wel vertelde zij openlijk over de huiveringwekkende details van de Manson-mishandelingen, naar eigen zeggen om zich hard te maken voor de rechten van verkrachtingsslachtoffers. En die details waren niet mals. ‘Giftig misbruik op mentaal, lichamelijk en seksueel vlak, dat rustig begon, maar steeds erger werd. Met doodsbedreigingen, ernstige manipulatie, hersenspoelen en wakker worden naast de man die zei dat hij van me hield, terwijl hij mijn lichaam verkrachtte, waarvan hij dacht dat het bewusteloos was.’

Het ‘liefdesverhaal’ tussen Wood en Manson was vanaf het begin gedoemd te mislukken. Toen de twee elkaar in 2006 ontmoetten, was Wood een 18-jarig meisje dat opkeek naar de twee keer zo oude gothic-zanger. ‘In het begin was hij aardig, charmant en was er geen haar op mijn hoofd die dacht dat hij mij ooit pijn zou doen,’ verklaarde Wood in 2019. ‘Hij wilde heel snel meer en zei al meteen dat ik zijn soulmate was en dat we moesten samenwonen.’

Als het stel binnen een jaar alweer uit elkaar gaat, schrijft een geïnspireerde Manson een liedje over Wood, getiteld I Want to Kill You Like They Do in the Movies. Ook in interviews is Manson verrassend eerlijk over de diepgewortelde haatgevoelens voor zijn ex. ‘Ik fantaseer dagelijks over hoe ik haar schedel insla met een gigantische hamer,’ zegt hij in 2009. Dergelijke uitlatingen waren niet uitzonderlijk voor Manson. Verschuilend achter zijn imago van satanistische shockrocker maakte hij een sport van bizarre uitspraken. In een interview met The Guardian (2009): ‘Angst is iets dat ik teweegbreng in andere mensen, voornamelijk jonge meisjes.’ Op het podium van een concert (ook 2009): ‘Als je lacht nadat je haar hebt geneukt, telt het niet als verkrachting.’

Waar die gedachtes voor het grote publiek niet veel meer waren dan een maffe metal-artiest die weer eens iets gek zei, ontdekte Wood al snel dat Manson er elk woord van meende. ‘Hij begon mij al snel mentaal, fysiek en seksueel te misbruiken. Dat begon langzaam, met het isoleren van ons met de rest van de wereld, het contact verbreken met mijn familie en willekeurige woede-uitbarstingen. Daarna escaleerde het snel. Hij brak mij door me uit te hongeren, dagenlang wakker te houden en met de dood te bedreigen. Soms met wapens, waardoor ik hevige paniekaanvallen kreeg en nauwelijks kon ademen of niet meer kon stoppen met trillen. Als ik probeerde te slapen, gooide hij spullen naar me of droeg hij me op drugs te gebruiken, waardoor ik gedesoriënteerd raakte en wakker bleef, soms wel dagen.’

Wood werd steeds banger van Manson, maar kon voor haar gevoel geen kant op. ‘Als familie en vrienden probeerden in te grijpen, zei ik dat ze weg moesten gaan en dat er niks aan de hand was, omdat ik bang was voor wat hij zou doen. Dat deed ik om te overleven.’

Tijdens seks sneed hij mij met een mes en hij plaatste foto’s van mijn naakte, verminkte lichaam op het internet, buiten mijn weten om

Martelen 

Het machtsmisbruik van Manson ging van kwaad naar erger. In haar verklaring deelt Wood de macabere methodes waarmee Manson haar bijna de dood injoeg. ‘Het ergste waren nog zijn zieke rituelen. Hij bond mij vast aan handen en voeten om mij vervolgens te martelen. Hij stopte niet voordat hij “voelde dat ik mijn liefde voor hem had bewezen”. Op die momenten wilde ik sterven. Niet omdat mijn dader steeds riep “ik zou jou nu kunnen vermoorden”, maar omdat het voelde alsof ik mijn lichaam had verlaten en de pijn ondraaglijk was.’ Ontsnappen was geen optie, stelt Wood. ‘Ik heb meermaals de moed verzameld om weg te gaan, maar dan belde hij direct om te dreigen dat hij zichzelf dan van het leven zou beroven. Eén keer ging ik terug om hem te kalmeren. Toen dreef hij mij in de hoek van onze slaapkamer, beval mij te knielen en bond mijn handen en voeten vast. Toen ik vastzat, begon hij te slaan en gaf hij schokken aan mijn gevoelige delen met een stroomstootseksspeeltje.’

Na vier jaar lukte het Wood dan toch te ontsnappen uit de klauwen van Manson. Het trauma – en de angst voor vergelding voor haar openbaringen – draagt zij sindsdien met zich mee. Die opoffering is niet tevergeefs, want Woods verklaring via Instagram van vorig jaar kreeg nog op diezelfde dag bijval van vier andere vrouwen. Diens horrorverhalen over hun relatie met Manson spreken voor zich. ‘Al voordat wij aan het daten raakte, sprak hij zijn wens uit om mij te verkrachten,’ vertelt Esmé Bianco in een interview met Rolling Stone. De actrice, bekend van haar rol in Game of Thrones, zocht aanvankelijk niks achter die rare opmerkingen. Totdat het te laat was. Talloze complimentjes en cadeautjes maakten al snel plaats voor een patroon van vastgebonden worden met kabels, geslagen worden met nazi-knuppels, verkrachtingen en regelmatig gedrogeerd en uitgehongerd worden. Tijdens opnames voor een videoclip mocht Bianco van Manson drie dagen lang niks eten, alleen cocaïne snuiven en alcohol drinken. ‘Ik was zo gehersenspoeld dat ik dacht dat zoiets normaal was. Ik kon niet meer voor mezelf denken. Hij had mij volledig in zijn greep en ik was machteloos,’ verklaart de actrice die verloop van zaken. In een ontsnappingspoging zou Manson al bijl-zwaaiend Bianco hebben achterna gerend. ‘Ook beet hij mij regelmatig, totdat ik onder de wonden zat. Tijdens seks sneed hij mij eens met een mes en hij plaatste foto’s van mijn naakte, verminkte lichaam op het internet, buiten mijn weten om.’

Het was allerminst de eerste keer dat Manson in opspraak raakte. Zijn drie decennia omvattende carrière staat volledig in het teken van alles wat slecht is, een interesse die stamt uit Mansons problematische kindertijd. Zijn vader was een viespeuk, erkende de artiest al eens, die Mansons schoolvriendjes steevast lastigviel met hetzelfde grapje: ‘“Heb je ooit een fijnere lul gezogen dan de mijne?” vroeg hij altijd. Of je nou ja of nee zei, hij had je sowieso beet.’

Met zijn moeder was Mansons verhouding minstens zo slecht en op school vond hij al helemaal geen ontspanning. Integendeel: de jonge Manson verafschuwde het strenge, gelovige karakter van de Heritage Christian School. In plaats van Jezus en de Bijbel verafgoodde hij Black Sabbath, David Bowie en Queen. Het resulteerde allemaal in zijn zelfverzonnen typetje, die hij rond zijn twintigste voor zichzelf creëerde, genaamd Marilyn Manson. Vernoemd naar Marilyn Monroe en Charles Manson, het grootste sekssymbool én de meest gevreesde seriemoordenaar van Amerika.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Je leest het op Blendle.

In het artikel lees je meer over Marilyn Manson. ‘Alles wat Manson drie decennia lang deed, was een dikke middelvinger naar de hele wereld. Zijn muziek maakte hij met uitstek voor mensen die hun ouders verafschuwen. Fans beantwoorden hun liefde voor Manson met brieven, geschreven met hun eigen bloed.’