Twintig jaar sleazen op Sleazefest

Als in een gesprek met Björn Ottenheim het werkwoord ‘sleazen’ voor de derde keer valt, toch maar even gevraagd wat hij er precies mee bedoelt. De organisator van muziekfestival Sleazefest moet even nadenken. ‘Het woord staat voor grenzeloos, maar wel op een positieve manier. Niet agressief. Geen regels, alles mag en lang leve de vrijheid, heel hedonistisch eigenlijk. Het mag best een rock-’n-roll-bacchanaal worden, maar dan wel met superlieve mensen. In elk geval geen gladgestreken amusement zonder risico. Dat is sleazen. Dat is Sleazefest.’

Drummer en zanger Ottenheim startte Sleazefest in 2000 samen met de toetsenist van zijn garagerockband zzz, Daan Schinkel. Al snel verzamelden de twee een hecht team van medewerkers dat nog steeds bestaat. In de loop van twintig jaar veranderde Sleazefest regelmatig van locatie, maar bleef de unieke sfeer behouden: kleinschalig, losjes en buitengewoon rock-’nroll. Fotograaf Fuige Fem was er elk jaar bij om de pret voor het nageslacht vast te leggen. Björn Ottenheim geeft tekst en uitleg bij de leukste foto’s.

‘Het feest ging de hele nacht door, om vier uur 's middags kropen de laatste mensen over het gazon weg, geweldig’

Knoflooksaus

‘In 2000 woonde ik met Daan samen op boerderij De Rijkstee in Badhoevedorp. zzz bestond nog niet, ik speelde in twee garagerockbandjes, Hernia en Humus. Het leek me leuk om een barbecue te organiseren. Dus tijdens het oefenen met Hernia nodigde ik iedereen uit. Daarna oefenen met Humus, ook iedereen uitnodigen. Mensen wilden ook komen spelen, want wij hadden een complete backline in de kelder staan: drums, versterkers, alles waar je in kunt pluggen. Dus de muzikale omlijsting van de barbecue was geregeld. Ook in rock-’n-rollcafé De Diepte liet ik het vallen, dus op een gegeven moment zouden er zeven bandjes naar de BBQ komen. Dj-set erbij, een PA. Tja, dan heb je wel een festival.

De naam Sleazefest hadden we van een Amerikaans festival gepikt. Op de eerste poster zetten we een foto van Esquerita, een van de vroegste rock-’n-roll-pioniers. Ik geloof niet dat we entree hebben geheven. De grap was dat er uiteindelijk helemaal geen barbecue plaatsvond, niemand had het er meer over. We hadden wel voor een grote schaal knoflooksaus en wat Turks brood gezorgd. En vijftig kratten bier. Het feest ging de hele nacht door, om vier uur ’s middags kropen de laatste mensen over het gazon weg, geweldig. Toen dacht ik: dit wil ik de rest van m’n leven blijven doen.’

Way of Life

‘We hebben met Sleazefest al op veel plekken gestaan. Twee keer in de boerderij in Badhoevedorp, in Rijkshemelvaartdienst, daarna op een gekraakt landje achter het Westerpark, strandtent Timboektoe in Wijk aan Zee; noem maar op. Het idee is altijd geweest: we willen een gave plek waar je ook naar buiten kan. Zelfs al zou de Melkweg zich aanbieden, dan nog is dat voor de zomereditie geen optie. Je moet lekker in de buitenlucht kunnen sleazen, zoals op de voormalige ADM. Dat was gewoon een soort sprookjesbos waar je doorheen kon lopen, fantastisch. Het is breder dan alleen de muziek, het is een way of life. De scene van skaters en surfers houdt ook van ons. Er komen misschien mensen die niet per se van alle muziek houden, maar het wel te gek vinden om erbij te zijn, de onvoorspelbaarheid omarmen. Wat onze vibe precies is? Als artiesten die begin van de avond ergens anders hebben opgetreden en arriveren op Sleazefest, zeggen ze meestal: “De show daarnet was te gek, maar dit is thuiskomen!” ’

Punksetjes

‘Om acht uur gaan de deuren open, half negen start de eerste band. De optredens gaan door tot drie uur, half vier. Sets zijn twintig tot dertig minuten. Nooit een toegift, echt punksetjes. De late bands spelen soms veertig minuten, maar een hoofdact hebben we niet. Ombouwtijd is maar twintig minuten, tussendoor is er dan bijvoorbeeld een bluegrass bandje, een dj of een stripper. Het publiek wordt ondertussen steeds uitbundiger. Er hangt onder de bezoekers een familiegevoel, een soort gathering of the tribes. Elke Nederlandse stad heeft zo zijn garagerockscene, Rotterdam, Groningen, Meppel of Utrecht, en die komen op Sleaze bij elkaar. Het zijn bijna chapters ja, maar dan lieve chapters. Mijn ouders komen ook altijd, helemaal uit Ede. Mijn moeder gaat dan echt los, ik denk dat ik het daar een beetje van heb. Bezoekers komen en gaan de hele nacht, maar de maximale capaciteit is zeshonderd. Meer is ook niet leuk. We hebben op Timboektoe Sleazen gehad van 1100 man, dan stop je op een gegeven moment met kaartjes verkopen. Je wilt wel iets van bewegingsvrijheid hebben, mensen naar binnen proppen slaat nergens op.’

De Diepte

‘Eigenlijk streven we altijd naar de vibe van café De Diepte: wild en gezellig, maar dan op een groter oppervlakte. De Diepte was eind jaren negentig ground zero van de garagerock revival. Black Lips, Reatards, King Khan, Bassholes, Peter Pan Speedrock, Jack Oblivion, Power Solo: ze stonden allemaal in dat kleine nisje te beuken. Het was dé rock-’n-roll-tent van Amsterdam, net zo authentiek als VERA Groningen dat is voor de alternatieve scene. Op een gegeven moment moesten ze sluiten, maar echt al onze mensen komen er vandaan. Daan ontvangt de gasten, Rik, Pim & Panne gaan over de stage, Mike doet het licht. Richard, Taco en Nico zijn onze geluidsjongens. Echte professionals die ook Oerol doen, geen jeugdhonkmixers. Want dat is zo leuk van Sleazefest: wat voor puinhoop het ook wordt, het geluid is altijd magistraal. En uiteraard DJ Bone: hij heeft alle edities meegemaakt. We werken samen aan de line-up en de dj’s en hij is the one and only Zlammer Stuntman. Wat dat is? Dan moet je maar komen kijken.’

Benieuwd naar de rest van het artikel? Je leest het op Blendle.

In het artikel lees je meer over Sleazefest. ‘Elke keer als ik op een nieuwe locatie ben, zeg ik er speciaal bij: deze jongens en meiden kunnen drinken. Hou daar rekening mee. Dan slaan ze extra bier in. Dat gezegd, op Timboektoe is een keer al het bier schoon opgezopen. Toen moesten ze overschakelen op speciaal bier en corona want de pils was op.’