Zo overleef je een Karen

Het is een uit Amerika overgewaaid fenomeen: de Karens. Als je er eentje ontmoet hebt, zal je leven nooit meer hetzelfde zijn. En daarom helpt Nieuwe Revu jou met deze broodnodige praktische gids: hoe overleef ik een Karen? We wensen je alvast veel sterkte en succes en onthoud één ding als troost: we lijden allemaal onder de Karens, er is niemand die aan ze ontsnapt.

Om maar meteen met de horrorvraag in huis te vallen. Wat is een Karen? Dat is een goede vraag. Er zijn veel woorden nodig om het verschrikkelijke fenomeen te omschrijven. We gaan het proberen. Laten we eerst eens kijken wat de encyclopedie der encyclopedieën ervan maakt. Juist: Wikipedia. ‘Karen is een term die in de Verenigde Staten en andere landen wordt gebruikt voor een vrouw die zich disproportioneel bevoorrecht of veeleisend gedraagt. De term wordt tevens gebruikt voor vrouwen die zelf problemen zoeken door zich bemoeizuchtig te gedragen of niet krijgen wat ze willen en dan vragen naar een leidinggevende of politie gaan bellen. Karen is het stereotype van een bevooroordeelde schreeuwerige bemoeizuchtige onuitstaanbare vrouw van middelbare leeftijd – vaak gezien met een gezet postuur, met een vlotte korte blonde coupe.’

Kort en krachtig beschrijft dit inderdaad redelijk wat een Karen is. Maar er is veel meer. Een Karen is óók een stereotype van een meer dan onuitstaanbare vrouw van minstens middelbare leeftijd die schopt, tiert en scheldt als ze haar zin niet krijgt. Een Karen is een vrouw die geen voorrang geeft in het verkeer, als ze dat wel moet doen. Je kent het wel, zo’n bord met twee pijlen erop bij een smal bruggetje. Een rode pijl en een witte. Jij hebt de witte pijl. Komt er een Karen aan getuft, vergeet het dan maar. Die stopt niet en gaat ook geen meter opzij. Toeter je, dan krijg je een boze blik en waarschijnlijk ook de vinger erachteraan.

Een Karen – meestal korte coupe (‘lekker vlot’, vinden ze zelf), vaak scheef geknipt (ook dat nog), veelal wit qua huidskleur, maar zeker niet altijd, haar op heur tanden, haar op haar bovenlip – is een hysterische én bazige vrouw en als ze wit is ook vaak racistisch. Een Karen is een 100 procent chronisch ontevreden en chagrijnige pleurisfeeks die bijvoorbeeld ook geen coronaprik gaat halen (‘Ik krijg geen corona, want ik douche koud af’) of schreeuwt dat de overheid met een geheime campagne bezig is ‘om ons kapot te maken’ als er een noodzakelijke lockdown wordt aangekondigd.

Klinisch psycholoog Robert Haringsma weet er alles van, van het Karen-fenomeen. Breek hem de bek niet open. Zo vertelt hij op een bekende internetsite: ‘Karens hebben last van wat met een mooi Engels woord wordt beschreven als entitlement. Dit wil zeggen dat je recht denkt te hebben op bepaalde privileges.’

En het slechte nieuws is ook nog: ‘De Karen zal niet snel haar gedrag veranderen. Mensen gaan pas wat aan zichzelf doen als ze er zelf last van hebben.’ En Karens hebben nergens last van! Welnee. De hel, dat zijn de anderen! Die maken hun leven nodeloos moeilijk en ingewikkeld. Voordat Karens jouw leven nodeloos moeilijk en ingewikkeld gaan maken, knoop de volgende lessen in je oren. Nieuwe Revu zet de Karen-Sur-vival-Tips voor je op een rij. Lees ze, onthoud ze én vergeet ze niet en nooit!

1. Herken de Karen

Om iets (een fenomeen, een bepaalde situatie, een persoonlijkheidsstoornis) de baas te kunnen zijn, moet je het eerst weten te herkennen. Hoeveel mensen stinken niet in het fenomeen narcisme, om er na jaren achter te komen dat ze emotioneel en – bijna altijd – veelal ook financieel helemaal leeggezogen zijn? Ja, beken maar, jij weet er alles van!

Hoeveel mensen hebben er geloofd in psychopaat M. Rutte? Lange tijd dachten veel wereldburgers dat V. Poetin een democraat was... Joe! Om Het Kwaad te bestrijden, of om Het Kwaad te ontlopen, wat vaak verstandiger is als je gelukkig wilt leven, moet je Het Kwaad eerst herkennen. Dus om een Karen te ontwijken, want bestrijden heeft geen zin, ze veranderen namelijk niet, moet je een Karen eerst herkennen. Lees daarom de intro van dit artikel nog een keer en leer daarna het kadertje Wat is een Karen? (zie hieronder) uit je hoofd.

2. Stay Calm

Heb je een Karen ontdekt? Blijf kalm! Geen paniek! Rustig! Houd jezelf onder controle! Emoties kunnen bij je opborrelen, daar kun je niets aan doen, die komen en gaan. Als mooie vrouwen. Maar je gevoel kun je controleren. Door je verstand erop te zetten. Ontmasker je een Karen, dan zal je hartslag toenemen, het zweet je uitbreken, je vingers doen trillen. Geeft niks. Gaat over. Eigenlijk is het juist goed dat het gebeurt, want je lichaam maakt je alert op gevaar. En gevaarlijk, dat zijn Karens. Als je even niet oplet, krabben ze je hele gezicht open of beledigen ze je tot op het bot. Dat doen ze bijvoorbeeld door te gillen: ‘Je hebt aan mijn minderjarige dochter gezeten!’ terwijl de hele buurt erbij staat. En terwijl die dochter net zo lelijk is als de Karen. Dat wil je allemaal voor zijn, ook dat krabben natuurlijk, want daar hebben we geen zin in en het geeft lelijke littekens. Op je gezicht of op je ziel. Bah. Ontmoet je een Karen die het – misschien – op jou heeft voorzien, haal adem, blijf rustig en be prepared!

3. Doe niks

Tekeergaan tegen een Karen heeft geen zin, geen nut. Je gooit alleen maar olie op het vuur. Een Karen verander je niet, een Karen fatsoeneer je niet, een Karen kun je niet bijsturen. Een Karen is en blijft een rotwijf, daar helpt geen lieve moeder aan. Wij van Nieuwe Revu hebben net een Karen achter de rug. Het betrof de impresario van cabaretier Hans Dorrestijn, ene Leonie. Leonie bleef maar zeiken en zeuren, niets was goed en alles was onze schuld. Gelukkig zijn wij inmiddels door schade en schande wijzer geworden en trekken wij ons er niets van aan. Laat maar razen, laat maar tieren en blijf grinniken, in jezelf. Immers, een Karen heeft nooit, maar dan ook nooit meer iets van een feestje in bed. Ze is kil, eenzaam en koud, ijs- en ijskoud – zelfs al is er een man in haar leven. Dat feit moet genoeg voor je zijn om te denken: Karen, megatrut, stik er maar in! Val kapot! Val dood! Ja, we zeggen het maar zoals het is.

4. Ontwijk de Karen

Als het even kan, ga de Karen dan simpelweg uit de weg. Als je geen zin hebt in gedoe, als je even geen tijd hebt, als je even niet zo sterk in je vel zit, doe jezelf een plezier, ontwijk de ijskoude kolere Karen. De meeste ijskoude kolere Karens zie je van verre op je af komen, dus gebruik de tijd die je hebt om te duiken. Lastig wordt het als de Karen zich in je huis bevindt, bijvoorbeeld tijdens een verjaardagsfeestje. In dat geval, als je het niet trekt, moet je het hele gezelschap naar buiten vegen. Doe alsof je niet lekker wordt. Of kijk op je telefoon en schrik zogenaamd om een appje dat binnengekomen is. Je zoon is van zijn fiets gevallen en ligt in het ziekenhuis. Je dochter haar studentenhuis staat in brand. Lul maar wat. En ros ze allemaal je casa uit.

Makkelijker is het als je op een feestje bent waar een Karen is. Dan kun je drie dingen doen. Je negeert het ijskoude pokkenwijf. Je gaat zo snel mogelijk weg (‘sorry, moet nog een boodschap doen’) of je maakt de Karen onschadelijk door een anekdote te vertellen over een Karen. Dat wil nogal eens helpen om Karens op voorhand onschadelijk te maken. Als ze zich ontdekt weten, hebben ze opeens een veel minder grote ijskoude schreeuwbek. Probeer het maar, in de praktijk!

5. Lach erom

Oké. De laatste en beste manier dan om een Karen te overleven. Lach om ze. Lach ze uit, lach ze klein, lach ze energieloos, lach ze kapot! Karens zijn intens zielige vrouwen, intens zielige mensen, intens sneue figuren. Wat zou je je dikmaken om een Karen? Hou toch op. Geef ze gewoon de virtuele vinger. Lach ze uit, recht in hun gezicht. Om wie ze zijn en om wat ze doen. Het is crapuul, tenslotte. Het is schorriemorrie, het is een vat vol onfatsoen, het is louter ellende, alle Karens moeten weg, weg, weg, weg. Want met een Karen in je buurt word je nooit meer happy.

Eigenlijk zou er van overheidswege een verbod moeten komen op alle Karens. Het zijn van een Karen zou moeten worden opgenomen in het wetboek van strafrecht. Alle Karens zouden verplicht moeten worden opgenomen in een stevige tbs-kliniek.