'Wie de Rumag.Bijbel voor z'n verjaardag krijgt, heeft pas echt een kut.leven.'

Beste Rumag,

Een groot nadeel van social media, vooral Facebook en Instagram: als je niet uitkijkt, loop je geregeld tegen een ‘inspirerend citaat’ aan. Of, in socialmediataal: een ‘inspirational quote’.

Soms komen die van Martin Luther King of Nelson Mandela of de dalai lama, en zijn het op zichzelf interessante of prikkelende uitspraken, ooit gebruikt in een speech of opgeschreven in een boek, en worden ze nu, in het knutselhoek-lettertype comic sans, met een fluorescente achtergrondkleur en een van het net geplukte foto van de bedenker van de uitspraak ernaast, niet per se minder waar, maar wel aanmerkelijk minder mooi.

Het kan erger: sommige mensen verzinnen zelf levensmotto’s, al dan niet in correct Nederlands, met teksten die het midden houden tussen tegeltjesspreuken uit de eurobak van de Xenos, en afgekeurde postersuggesties van een aspirant-lid van Loesje.

Maar ook daar zit een categorie nog onder. Sinds een paar jaar kun je tegen teksten aanlopen die onnozel of flauw zijn of allebei, altijd cliché, zonder uitzondering lelijk geschreven in een soort spreektaal van iemand die een jongere na een stapweekend probeert na te doen, maar ook ontstellend geforceerd opgemaakt: met.puntjes.tussen.ieder.woord.

Rumag is de naam, een mediabedrijf en ‘lifestylemerk’. Er is geen ontkomen aan op social media: altijd is er wel iemand, soms tot je schrik zelfs iemand die je tot dat moment nog best hoog had zitten, die opeens ‘mijn.ex.heeft.een.heel.irritant.karaktertrekje.ademen.’ of ‘stoort.het.je.als.ik.even.rook? dude.het.stoort.me.geeneens.als.je.brandt.’ op zijn of haar tijdlijn heeft geplaatst, en denkt dat het grappig is, of scherp, of origineel. Dat ‘dude’ is veelzeggend voor Rumag: alleen brallerige studenten praten zo, en die kun je gelukkig mijden, maar één zo’n zin en er heeft toch weer iemand gespuugd op je warme gevoelens voor The Big Lebowski.

Verzint iemand al die onnozelheid zelf? Niet eens: Rumag hangt geregeld aan elkaar van de creativiteit van anderen, maar dan slecht vertaald. Er bestaat een Twitter-account, RumagNietStelen, dat Rumag-teksten voorziet van de ‘inspiratiebronnen’, en dan is er maar éen conclusie mogelijk: Google Translate lééft, en hij werkt bij Rumag op kantoor.

Er waren al Rumag-shirts, zodat je ook op straat, in het echte leven, medelijden met iemand kunt voelen die vrijwillig de stupiditeit van de puntjeszetters uitdraagt (kennelijk kom ik op de juiste plekken: ik ben nog nooit iemand tegengekomen in een hoodie met de tekst ‘kut.leven.’), maar nu gaan jullie ook het theater in, zag ik, en ligt er sinds kort een Rumag.Bijbel in de boekenhandel. Ik sloeg hem open, las de eerste zin van de inleiding (‘Hoe chill zou het zijn om een kijkje te kunnen nemen in de toekomst?’), zag de copywriter voor me die ‘chill’ wel eigentijds vond klinken, en moest spontaan boeren.

Je zal zo’n boek voor je verjaardag krijgen; dan heb je inderdaad een kutleven. Zonder puntje, maar met een uitroepteken.