Mijn vader, de seriemoordenaar: dochter BTK Killer helpt politie bij cold cases

De dochter van de seriemoordenaar opende in de zomer van 2023 in de gevangenis de deur van de bezoekersruimte en schrok van wat ze zag. Haar vader Dennis Lynn Rader droeg een rood boevenpak en hij was kaal, bleek en fragiel. Was dit de man die BTK werd genoemd, een afkorting voor Bondage Torture Kill? Een psychopaat die volgens de FBI en een jury minstens tien mensen op sadistische wijze had vermoord?

Kerri Rader-Rawson had haar vader sinds zijn arrestatie in 2005 nooit meer gezien en gaf hem een ongemakkelijke omhelzing. Ze veracht hem, maar heeft haar vader tegenwoordig weer nodig. De band moet beter worden om informatie uit hem te krijgen. Misschien heeft BTK nog veel meer mensen dan tien vermoord en Kerri helpt sinds kort de politie van Oklahoma om twee cold cases op te lossen.

Kerri is zelf ook een beroemdheid nadat ze een boek schreef met de titel Daughter of a Serial Killer. My Story of Faith, Love and Overcoming. Het werd een bestseller en dat kon ook bijna niet anders. Ze hield van haar vader, maar al in zijn jeugd werd duidelijk dat hij anders was dan anders. Dennis Rader bespioneerde mensen, achtervolgde ze, brak in, jatte, ging op jacht naar dieren, martelde ze en genoot als hij ze doodde. Al snel fantaseerde Kerri’s vader over het vastbinden en opensnijden van mensen. Hij haalde boeken bij de bibliotheek over seriemoordenaars en droomde ervan net zo beroemd te worden als zij. Hij bestudeerde de levens van beruchte criminelen, zag ze als idolen, probeerde te leren van hun misdaden. Uit Kerri’s boek: ‘Hij dacht dat hij zijn drift kon controleren, het elk moment te kunnen stoppen, maar hij had zich niet meer kunnen vergissen.’

In de zomer 1970 ging Dennis Rader zoals elke zondag naar de lutheraanse kerk in zijn woonplaats Wichita toen hij een drie jaar jongere vrouw zag staan. Ze keken elkaar aan. De bruid zou later zeggen: ‘When you know, you know.’ Dennis en Paula trouwden in mei 1971. Kerri heeft de foto’s nog. Haar vader en moeder leken normaal en gelukkig. Dennis Rader had donkergroene ogen en donkerbruin haar. Volgens zijn dochter was hij ‘knap en elegant’.

Demonen

In de herfst van 1973 werd haar vader ontslagen bij de Cessna Aircraft Company, een fabrikant van vliegtuigjes. Hoe moest hij zijn vrouw en kind nu onderhouden? Dennis Rader kon zijn demonen niet meer onder controle krijgen en brak in, stal, plunderde. Op een avond deed hij een poging bij een lokaal winkelcentrum een vrouw te ontvoeren. Het mislukte en daar werd Dennis Rader alleen maar kwader door.

De vader kreeg een plastic zak over zijn hoofd en Dennis Rader liet hem stikken. Kerri’s vader probeerde hierna de vrouw te wurgen, dat lukte eerst niet

Kerri’s vader pleegde op 15 januari 1974 zijn eerste moorden. Hij volgde eerst twee maanden lang een vrouw genaamd Julia Otero, moeder van vijf kinderen en getrouwd met Joseph. In de ochtend ging Dennis Rader naar hun huis in Wichita, Kansas. De 9-jarige Joey Otero opende de achterdeur om de hond binnen te laten. Dennis Rader duwde zich naar binnen, sneed de telefoonlijnen door, pakte zijn pistool en haalde gezinshoofd Joseph, zijn vrouw Julia en hun kinderen Joey (9) en Josie (11) bij elkaar. Hij maakte ze eerst bang, dat voelde goed en hij dwong de vier Otero’s naar de slaapkamer te gaan. De vader kreeg een plastic zak over zijn hoofd en Dennis Rader liet hem stikken. Kerri’s vader probeerde hierna de vrouw te wurgen, dat lukte eerst niet, ze schreeuwde: ‘God have mercy on your soul.’ Rader werd daar woest door en trok een touw rond haar keel net zo lang strak aan tot ze niet meer ademde. Hij doodde ook Joey door een plastic zak over zijn hoofd te trekken, de 11-jarige Josie moest mee naar de kelder, waar ze werd opgehangen aan een loden pijp. De andere drie kinderen uit het gezin Otero kwamen even later thuis en vonden hun ouders, broer en zusje dood en zwaar verminkt. Josie was deels uitgekleed en de politie vond zaad naast haar lichaam.

Dennis Rader voelde zich tijdelijk beter na de verkrachting en viervoudige moord. Hij ging rechten studeren aan de Universiteit van Wichita, solliciteerde succesvol op een vacature en werd aangenomen als installateur van veiligheidscamera’s. Dat deed hij vooral in zijn eigen stad Wichita. Groot voordeel: er was extra veel werk want de politie waarschuwde dat er een seriemoordenaar in hun buurt opereerde. Hij droeg een uniform, reed in een busje door zijn stad en had de mogelijkheid de inwoners van Wichita onopvallend te observeren. Dennis Rader werkte overdag, in de avond bestudeerde hij criminele zaken voor zijn studie rechten. Hij bleef vaak lang weg. Zijn vrouw dacht dan dat haar man nog steeds aan het studeren was, in werkelijkheid maakte hij aantekeningen over potentiële slachtoffers. Een 21-jarige genaamd Kathryn werd lang door hem geobserveerd. Dennis Rader beukte in april 1974 haar voordeur in. Hij trok Kathryn naar haar slaapkamer, bond haar vast en probeerde haar te wurgen. Dat lukte niet en hij doodde haar met drie steken in haar rug en één in haar buik.

Trots op moordserie

Dennis Rader was trots op zijn moordserie. Dat bleek wel toen hij op 24 oktober 1974 een brief schreef aan de lokale krant Wichita Eagle. Hij schepte op dat hij de moorden op de vier Otero’s had gepleegd en zij waren niet de enigen die door hem waren gekneveld en gedood. Hij gaf details over plaatsen delict die alleen de dader kon geven. Zijn naam? BTK. De B stond voor Bondage, de T voor Torture en de K voor Kill. Dat was zijn modus operandi en de lezers van de Wichita Eagle zouden nog veel meer van hem gaan horen. Volgens Kerri probeerde haar vader door deze brief ‘beruchtheid’ te krijgen.

Zijn vrouw Paula raakte zwanger. Dennis Rader werd in juli 1975 voor het eerst vader. Naam van zijn zoon: Brian. Dennis Rader stopte tijdelijk met moorden en vertelde de politie later: ‘We vormden nu een gezin. Met een baan en een baby. Ik had het druk.’ Na een jaar en zeven maanden kwam de drang tot moorden terug. Zijn zesde slachtoffer heette Shirley Ruth Relford. Hij bond haar drie kinderen vast en wurgde hun moeder met een plastic zak. Tegenvaller: de kinderen ontsnapten. Dat stelde Dennis Rader toch een beetje teleur. Zou dat Jack the Ripper zijn overkomen?
Paula raakte in oktober 1977 opnieuw zwanger. Drie maanden later vermoordde BTK de 25-jarige Nancy Jo Fox uit zijn woonplaats Wichita. Hij klopte op haar deur, er kwam geen antwoord. Hij forceerde de deur en wurgde Fox met zijn riem. Dennis Rader was blij met zijn vooruitgang en hij noemde zijn zevende moord later ‘de perfecte liquidatie’. Zijn uitleg: ‘Hoewel ze veel verbale tegenstand gaf, werkte ze mee, ze begon niet met me te vechten. Ik had de complete controle over haar, daarom was het een van de more enjoyable kills, zoals ik ze noem.’

In een brief klaagde hij: ‘Hoeveel moorden moet ik nog plegen voordat mijn naam in de krant komt of dat ik nationale aandacht krijg?’

Dennis Rader kon zich na zijn zevende slachtoffer met recht een seriemoordenaar noemen en dat gaf hem zoveel zelfvertrouwen dat hij de politie vanuit een telefooncel belde om te melden dat Nancy Jo Fox uit Wichita zojuist door hem was vermoord. Het bleef helaas redelijk stil in de media en daarom belde Dennis Rader begin 1978 de redactie van een tv-station in Wichita om te pochen dat hij de Otero’s, Kathryn Bright, Shirley Ruth Relford en Nancy Jo Fox had vermoord. Hij presenteerde zich weer als BTK, het zou fijn zijn als dit eens werd overgenomen. In een brief klaagde hij: ‘Hoeveel moorden moet ik nog plegen voordat mijn naam in de krant komt of dat ik nationale aandacht krijg?’ Waarom hij doodde? Dat kwam door ‘Factor X’: een bovennatuurlijk element waardoor gewaardeerde collega’s als Jack the Ripper en The Son of Sam ook waren gaan moorden.

Lachend en zorgeloos

Kerri werd in juni 1978 geboren en een paar weken erna gedoopt in de kerk. Herinneringen aan haar jeugdjaren: water spatten naar haar vader in zwembaden van motels. Rennen met haar vader in de duinen tijdens stormen. Samen naar attractieparken, lachend, zorgeloos. Ze gingen vissen en kamperen en hadden dan veel lol. Kerri’s vader was de leider van de lokale padvinders en was erg betrokken bij de lutherse kerk. In haar boek noemt ze haar vader een ‘ordinary, normal everyman’s dad’.

Op Kerri’s zesde verdween buurtbewoner Marine Hedge. Ze woonde even verderop in de straat en was een lieve oma en weduwe. Het stormde op de avond dat ze voor het laatst werd gezien. Kerri hoorde sirenes. Ze keek uit het raam, de politie kamde de buurt uit. Wat was er aan de hand? Haar moeder zei dat de oude mevrouw Hedge niet kon worden gevonden. Kerri werd bang en haar vader kon haar niet beschermen. Dennis Rader was die avond weg omdat hij naar eigen zeggen moest studeren.

Een paar dagen later klopte er een agent op hun deur. Kerri’s moeder beantwoordde vragen over mevrouw Hedge. Kerri’s angst nam toe toen het zwaar verminkte lichaam van de vermiste oma na een week werd gevonden. Haar moeder probeerde haar gerust te stellen door elke avond lang naast het bed van haar dochter te blijven zitten. Kerri had nachtmerries en zei: ‘Er is een slechte man in het huis.’ Paula probeerde haar dochter gerust te stellen met: ‘Nee, er is geen slechte man in huis. Het zijn maar dromen. Ga maar weer slapen.’ Haar vader kwam ook soms langs in Kerri’s slaapkamer. Dan aaide hij over haar hoofd en zei: ‘Don’t worry, we’re safe.’ Slachtoffer nummer 9 van Dennis Rader: Vicki Lynn Wegerle, 28 jaar. Vermoord op 16 september 1986 in Wichita, gewurgd met een nylonkous.

Kerri leidde volgens zichzelf ‘a really great life’ op dat moment. Haar angst verdween, op zaterdagmorgen gingen vader en dochter vaak samen naar Payless Cashways, een groothandel voor gereedschap. Dennis Rader kocht tassen vol, Kerri hielp sjouwen en haar vader timmerde een boomhut voor zijn kinderen in de tuin. Op zondag gingen Dennis en Paula Rader met hun twee kinderen naar de kerk. Paula zong in het koor en was parttime secretaresse, Dennis stond bij de deur en leidde kerkgangers naar hun plekken. Aan het einde van de mis haalde hij geld op en maakte hij praatjes over football, honkbal of het weer. Kerri zat naast haar broer en grootouders in een houten bank. Ze droegen hun beste kleren en bedankten de Heer voor al het goeds dat hij de Raders bracht.

Postzegels verzamelen

Op 19 januari 1991 vermoordde Dennis Rader een oma die een paar kilometer verderop in Wichita woonde. Dolores Earline Johnson Davis uit Wichita was 62 jaar en werd door hem gewurgd met een panty. Dennis Rader had dat jaar een nieuwe hobby, schrijft Kerri in Daughter of a Serial Killer: hij verzamelde postzegels. Een paar maanden na de moord op Dolores Davis werd Dennis Rader aangenomen als overheidsambtenaar. Zijn kantoor was in hetzelfde gebouw als het politiebureau en hij droeg een bruin uniform waardoor hij leek op een sheriff.

Kerri ontmoette in 1998 haar latere man Darian. Ze trouwden in de zomer van 2003 en verhuisden naar Detroit, Michigan. Hun levens veranderden op vrijdag 25 februari 2003 permanent. In haar boek staat: ‘Op de dag dat de wereld voor me leek te vergaan, werd ik laat wakker.’ Ze trok haar muntgroene pyjama aan. Dat was een cadeau van haar ouders. Ze liep naar de badkamer en deed haar donkerbruine haar vluchtig in een staart. Kerri werkte als lerares, maar ze had een dag vrij genomen omdat het sneeuwde en stevig vroor. Rond half één in de middag keek ze uit het raam om te kijken hoeveel sneeuw er die nacht was gevallen. Er klopte iemand aan. Ze deed open en vroeg: ‘Hallo? Kan ik u helpen?’
‘Ja. Ik ben van de FBI. Bent u Kerri Rawson. Meisjesnaam Rader? 26 jaar oud?’
Kerri knikte.

‘We denken dat uw vader BTK is. Hij is al gearresteerd en zal voorlopig niet meer vrijkomen. Hij wordt verdacht van tien moorden’

‘Oorspronkelijk uit Wichita, Kansas? Uw vader is Dennis Rader?’

Ze mompelde: ‘Eh ja. Dat ben ik.’

‘Ik moet met u praten.’

‘Waarover?’
‘Kunt u me binnenlaten?’
Kerri had haar pyjama nog steeds aan en ze stond op blote voeten.
De agent: ‘Kan ik binnenkomen?’
‘Tuurlijk. Mijn man komt zo thuis. Hij is onderweg.’ Na een pauze: ‘Kan ik uw identificatiebewijs zien?’ De agent pakte zijn kaart, toonde het aan Kerri en zei: ‘Heeft u gehoord van BTK?’
‘Bedoelt u die vent die ze zoeken in Wichita? In Kansas?’

‘Ja.’

Ze raakte in paniek. ‘Is er iets gebeurd met mijn oma? Is mijn oma vermoord?’
‘Het gaat niet om haar, het is uw vader. We denken dat hij BTK is. Hij is al gearresteerd en zal voorlopig niet meer vrijkomen. Hij wordt verdacht van tien moorden.’

Kerri trilde, hoewel ze het niet kon geloven. Ze mocht haar moeder bellen en zei: ‘Dit moet een vergissing zijn.’ Paul dacht hetzelfde. Er was al eens een onschuldige man gearresteerd in de BTK-zaak en dat was vast opnieuw gebeurd. Aan de rest van de middag heeft Kerri geen herinnering. Volgens Darian huilde ze wel veel en bleef ze maar trillen.
Om acht uur in de avond belde de FBI-agent om te vertellen: ‘Je vader heeft bekend en er is bewijs gevonden in zijn huis.’ Kerri ging naar bed en kwam daar weken niet uit. In haar boek schrijft ze: ‘Ik viel in een zwart gat en ik had geen idee hoe ik daar uit zou kunnen komen.’ Haar leven bestaat volgens haar uit twee delen: het moment voor en nadat ze hoorde dat haar vader BTK was.
De rechtszaak was in de zomer van 2005. BTK verraste door tien moorden te bekennen en hij werd veroordeeld tot tien keer levenslang: één keer levenslang voor elke moord. Agenten brachten hem naar de El Dorado Correctional Facility in het stadje El Dorado, Kansas. Kerri vroeg de rechter om een no-contact order. Haar vader mocht nooit contact met haar opnemen. In haar boek noemt ze de moorden ‘verschrikkelijk om aan te denken, verschrikkelijk om over te praten’ en ze schreef: ‘Ik probeerde de gebroken stukken van mijn leven en familie terug bij elkaar te brengen. Het is een voortdurende strijd.’ Ze lijdt nog steeds aan posttraumatische stress, heeft elke dag nachtmerries en was lang depressief. Ze worstelt met schaamte, schuldgevoel, woede en haat en Kerri herstelde pas een beetje na tien jaar traumatherapie.

Bestseller 

Haar boek Daughter of a Serial Killer kwam uit in 2019 en werd een bestseller. De sheriff van Osage County in Oklahoma las het en belde om te vragen of Kerri kon meehelpen een verdwijning op te lossen. Het ging om Cynthia Kinney, een 16-jarig meisje dat in 1976 voor het laatst werd gezien in een wasserette in Pawhuska, Oklahoma. De rechercheurs van de cold case hebben sterke vermoedens dat BTK achter haar verdwijning zit.

Volgens sheriff Eddie is BTK ook de hoofdverdachte in een tweede vermissing in zijn staat. Kerri’s vader wordt daarnaast verdacht van de moord op de 22-jarige Shawna Beth Garber. Agenten vonden haar lichaam in 1990 in McDonald County, Missouri. De sheriff liet Kerri haar vaders dagboeken, kaarten, tekeningen en foto’s van de plaats delict zien. Kon ze feiten geven die de oplossing dichterbij kon brengen?

Kerri wil graag helpen. Ze vliegt sinds kort zo nu en dan naar Kansas en dan rijdt ze met agenten door haar oude woonplaats Wichita of buurstaat Missouri om informatie te geven. Kerri wees eens een plek aan waar ze had gevist met haar vader. Het lichaam van Shawna Garber werd in 1990 vlak in de buurt gevonden. Kerri en de sheriff rechercheren nog drie andere zaken en het zou niemand verbazen als BTK nog veel meer mensen heeft gedood. Tot voor kort werd gedacht dat BTK in 1991 was gestopt met moorden. Agenten kregen het vermoeden dat hij vlak na zijn laatste misdaad was overleden. Anders viel niet te verklaren dat de moorden ineens stopten.

In juni 2023 ging Kerris voor het eerst in achttien jaar langs bij haar vader in de El Dorado Correctional Facility in El Dorado, Kansas om te praten over de cold cases. Ze werd gefouilleerd, een bewaker opende een deur. Ze kwam aan in de bezoekersruimte. Die oude man daar, 78 jaar, was echt haar vader. BTK werd binnengereden in zijn rolstoel, hij had handboeien om. Twee beveiligers liepen aan beide kanten naast hem mee.

Kerri weet precies wat ze moet doen om hem te laten praten. Ze bereidt zich goed voor, dat kan BTK waarderen. Dennis Rader haat detectives die zich slecht in zijn zaken hebben verdiept, die negeert hij. In de gesprekken gebruikt ze nooit het werkwoord ‘moorden’, dat vindt Dennis Rader onaangenaam. Hij noemt ze liever ‘BTK’s’ en Kerri doet dat ook. Ze heeft haar vader meerdere keren bezocht. Ze vroeg naar het verdwenen meisje Cynthia en andere mogelijke slachtoffers. Waarom had hij kaarten van de omgeving, maakte hij tekeningen van locaties?

De dochter van de seriemoordenaar woont momenteel in Florida. Ze heeft twee kinderen en is nog steeds getrouwd met Darian. Kerri werkt niet meer als lerares, maar kan rondkomen van haar besteller Daughter of a Serial Killer. Ze is tegen een hoog voorschot bezig aan een tweede boek, geeft commentaar op moordzaken in tv-programma’s en spreekt op conferenties als CrimeCon. Sommige mensen vinden dat ze profiteert van haar vaders misdaden. Een zoon van een slachtoffer omschreef het als ‘haar vijftien minuten roem’. De agenten met wie ze werkt, noemen Kerri juist ‘a blessing’ en de directeur van het Cold Case Investigative Research Institute omschrijft haar hulp bij haar vaders zaak als ‘absoluut nooit eerder vertoond’ en ‘fearless’. Niemand weet zoveel van BTK dan Kerri Rader-Rawson. Logisch dat ze als kenner wordt gebruikt. Of zoals de dochter van de seriemoordenaar het zelf zei: ‘Ik denk dat de meeste mensen het krankzinnig vinden, maar ik weet niet anders. Dit is mijn leven. Het is niet alsof ik een keuze heb gekregen.’