Premium

Lizette Dalebout

65 jaar Nieuwe Revu, 65 jaar mooie verhalen. Elke week blikt een Revu-coryfee terug op zijn of haar wildste avonturen.

Vrouwenhanden om tralies

Deze keer: journalist Lizette Dalebout over haar tijd tussen moordenaars en masseuses.

Tussen de moordenaars...

‘Ik werkte al een paar jaar voor Revu, maar ik had het gevoel dat ik met mijn reportage over de vrouwengevangenis in Utrecht voor het eerst echt mijn eigen stem had gevonden. Na een paar gesprekken met de directeur mocht ik twee weken meelopen met de bewakers. Ik draaide diensten mee en mocht praten met zowel de bewakers als de gevangenen. Op een gegeven moment interviewde ik twee vrouwen die samen de man van een van hen hadden vermoord. Ze hadden hem verdoofd en daarna zijn auto in het water laten rijden. Tijdens het gesprek vloog er de hele tijd een vogel tegen het raam. Die vrouw dacht dat het haar man was die terugkwam voor haar.’

...En de feestbeesten...

‘Ik ging undercover werken in het nachtleven van Ibiza. Nadat ik aankwam, had ik al snel een baantje gevonden bij discotheek Angels. Als alle grote clubs dichtgingen, kwamen de diehard feestgangers daar afterpartyen, want Angels bleef open tot 10.00 uur. Een goeie plek voor observaties, vond ik. Overdag deelde ik f lyers uit op het strand of ronselde ik meisjes voor onze missverkiezing, ’s nachts stond ik achter de bar. Maar ik had natuurlijk ook alle andere meiden leren kennen die daar werkten. Daar trok ik mee op, ik voelde me al bijna een local. Ik heb toen zo veel gefeest en zo weinig geslapen dat ik doodmoe thuiskwam. Ik had veel meer rust moeten nemen, aantekeningen moeten maken. Maar ik heb in twee dagen mijn verhaal afgeraffeld. Dat vond ik niet zo’n goeie zet van mezelf.’

...En de poolse meisjes

‘Bij mij in de straat zat een erotische massagesalon waar veel Poolse meisjes werkten. Hun ouders dachten dat ze in de kassen werkten. Daarom nam de eigenaar van de salon die meiden elke week mee naar de tomatenkassen in het Westland. Daar werden foto’s gemaakt die ze dan naar het thuisfront konden sturen. Ik heb daar twee weken gewerkt als receptioniste. De eigenaar had ik eerlijk verteld dat ik journalist was, maar de meisjes en hun klanten wisten van niets. Het staat me vooral bij omdat het onbedoeld een heel grappige reportage werd. Die meisjes hadden helemaal geen ervaring met erotische massages, of hoe ze met die mannen het spel der verleiding moesten spelen. Een praatje maken, hun jas aannemen, het ging allemaal even onhandig en onbeholpen.’ 

CV

Lizette Dalebout (52)

Revu

Het is 1987, Lizette is 21 en loopt stage.

‘Voor mijn tweede verhaal mocht ik al naar het buitenland om de olympische zwemploeg te interviewen.’

Daarna

Na tien jaar Revu werkt Lizette voor Marie Claire, Margriet en Elegance. In 2005 vertrekt ze met haar gezin naar Shanghai.

Nu

Na het boek Mijn Straat Is Geel is Lizette momenteel bezig met haar eerste roman.

Premium
Je hebt zojuist een premium artikel gelezen.

Online onbeperkt lezen en Nieuwe Revu thuisbezorgd?

Abonneer nu en profiteer!

Probeer direct