'Jim Morrison wordt gezien als een icoon, maar hij stelt niks voor'

— Pas op: satire! Elke week beledigt de onderschatte Vlaamse schrijver Herman Brusselmans een overschat persoon uit de wereldgeschiedenis. ‘Een stilistische oefening in iemand uitschelden’, zoals hij het zelf noemt. Dat kun je grappig vinden, of niet. —

Hij werd geboren in Melbourne, Florida, op 8 december 1949, als zoon van Jack Morrison, een vice-admiraal bij de Amerikaanse marine, die erin gespecialiseerd was om via het gebruik van militaire onderzeeërs aan kabeljauwvangst te doen. Z’n moeder was Martha Morrison-Thackeray, die schoenzolen invette voor ze bij het oud vuil werden gegooid.

Morrison studeerde aan een filmacademie en daar ontmoette hij Ray Manzarek, met wie hij een rockgroep wilde beginnen. Ze waren beiden dol op het verschrikkelijke kutboek The Doors of Perception van de door bijna niemand gelezen schrijver Aldous Huxley, en ze wilden voor hun band een naam die afgeleid was van deze publicatie of van de auteur. Ze twijfelden tussen The Aldouses, The Perceptions en The Huxleys, maar ten slotte werd het The Doors, dat slechts net zoveel te maken heeft met de boektitel als gewoon met een paar deuren.

Ze scoorden een trits hitjes met Riders on the Storm, People Are Strange, L.A. Woman en andere deuntjes die gejat waren van om het even wie. Morrison werd beschouwd als een mooie jongen en zowel groupies van vrouwelijke als van mannelijke kunne wilden hem in hun bed, maar Morrison was aseksueel en kon alleen klaarkomen als hij z’n penis in een kop gloeiend hete rooibosthee dompelde.

Op een concert in Miami in 1969 liet hij deze penis vol brandwonden zien aan het publiek, waarna hij werd opgepakt wegens openbare zedenschennis. In de gevangenis liet hij z’n penis alweer zien, nu aan de cipiers, en werd hij in elkaar geslagen. Toen hij weer vrij was, liet hij z’n penis zien aan een oud vrouwtje in een donker steegje, maar daar lag het vrouwtje echt niet wakker van.

The Doors werd gezien als een belangrijke band en Jim Morrison als een icoon van z’n tijd. In de jaren 60 werd je al beschouwd als een icoon van de tijd als je haar een halve centimeter onder je oren doorgroeide.

Morrison schreef poëzie. Een versje van hem is: ‘My penis is burned! My penis is red! It was already red before we met!’ Mede door de vele pornografische en scatologische inhoudselementen van de songs van The Doors werden ze van vele festivals geweerd, onder andere van Woodstock, waar Morrison toch al niet had kunnen optreden, omdat hij, van onder tot boven gevuld met drugs, z’n kop van z’n kont niet meer kon onderscheiden.

Hij besloot om z’n leven een wending te geven en vestigde zich in Parijs, waar hij nog steeds volledig gevuld was met drugs, en wel zo dat hij dacht dat je je in een badkuip onder de waterspiegel moest wassen in plaats van erboven. Aldus verdronk hij ten enenmale.

Hij werd begraven op het beroemde kerkhof Père-Lachaise, en tot op de dag van vandaag worden er op z’n graf whiskyflessen, joints en doosjes rooibosthee gelegd. Morrison stelt verder niks voor.