'Ilse DeLange is muzikaal zo begaafd als een blikken pot'

— Pas op: satire! Elke week beledigt de onderschatte Vlaamse schrijver Herman Brusselmans een overschat persoon uit de wereldgeschiedenis. ‘Een stilistische oefening in iemand uitschelden’, zoals hij het zelf noemt. Dat kun je grappig vinden, of niet. —

Ilse DeLange is muzikaal zo begaafd als een blikken pot. Ze heeft het gezicht van een 13-jarig pubermeisje dat voor het eerst met een spiegeltje tussen haar benen heeft gekeken, haar kapsel heeft de blondheid van de onderbuik van een cockerspaniël en in interviews praat ze op een manier alsof ze de derde brugklas niet heeft afgemaakt.

Ze werd geboren in Almelo op 13 mei 1977, als dochter van Sjoerd DeLange, die gebatikte zwemvliezen verkocht aan diepzeeduikers en Toos DeLange-Cigaar, die de kaalkoppen van mannen politoerde voor 2 euro per kop. DeLange had de indruk dat ze kon zingen, waardoor ze ging meedoen aan playbackwedstrijden, onder andere vermomd als Iron Maiden, Willy Alberti en The Jackson 5. Ze won één keer, in Heerhugowaard, toen ze de enige kandidaat was die kwam opdagen.

Haar favoriete genre werd de countrymuziek, een van de afstotelijkste genres, vooral beoefend door Amerikaanse ultrarechtse artiesten met de herseninhoud van een halve kilo zemelen. Derhalve trok ze naar Nashville, waar ze een cd opnam in een productie van Jack ‘Kill All Nigga’s’ Robinson.

Omdat er in Nashville per dag ongeveer vijfduizend types als Ilse DeLange een cd opnemen, werd ze niet specifiek opgemerkt en keerde ze met de staart tussen de kromme benen terug naar Nederland. Daar lukte het wel een beetje, onder andere met de plaat Clean Up, waarin DeLange pleitte voor een betere wereld, zonder haat, afgunst en ruzie, en zonder vliegen en muggen. Daardoor kreeg ze de dierenbescherming op haar nek, maar die kocht ze om met 250 euro, want als ze ergens geld uit kunnen slaan, zullen dierenbeschermers dat niet laten.

DeLange werd coach in het kutprogramma The Voice of Holland, waarin ze tegen kandidaten dingen zei als: ‘Alle begin is moeilijk’, ‘Je hebt het in je’, en ‘Nog een beetje oefenen en je komt er misschien wel’.

Toen werd het tijd om aan het Eurovisiesongfestival deel te nemen, met de meezinger Calm After the Storm, waarbij ze werd geflankeerd door de man wiens ego wordt vervoerd per vrachtwagen, Waylon. Hun draak van een liedje was zo slecht dat het uiteraard hoog scoorde en DeLange en Waylon maakten een tournee door heel Europa. Het sprak vanzelf dat er stokken in de wielen van die twee zouden komen en al na een paar maanden konden ze elkaar niet meer aankijken zonder groene smurrie te kotsen.

DeLange moest weer alleen op pad, bleef bagger zingen, en werd ook jurylid van The Voice Senior, waarin bejaarden proberen te zingen zonder dat hun stoma begint te lekken. Ilse DeLange is een Nederlands flutsterretje, wier naam over een jaar of vijf definitief verdwenen is in de meedogenloze nevelen des tijds.