De mannen van de peepshow vinden onze Marith geen ruk aan

Ik zit op een ronddraaiende schijf en zwaai ongemakkelijk naar de zeven mannen die me begluren door kleine ruitjes. Geen van hen kijkt blij, en dat snap ik. Deze kerels hebben net 2 euro betaald voor een seksshow, en nu kijken ze naar een geklede, ongemakkelijk zwaaiende vrouw. Niet gek dat de lichten achter de ramen in rap tempo uitgaan; een teken dat bezoekers het voor gezien houden. ‘Sorry, sorry, sorry,’ roep ik, en maak me snel uit de voeten.

Het leek me zo’n goed plan; ik wilde weten hoe het voelt om peepshowartiest te zijn, en bekeken te worden door onbekenden. Achteraf gezien had ik wat beter moeten nadenken over de uitvoering. Gewoon op het matras springen, gaan zitten en zien wat er gebeurt was geen succes. ‘En hoe vond je dat Marith het deed?’ vraagt vriend C. aan de manager van ‘De laatste peepshow van Nederland’, natúúrlijk op de Wallen. De man schudt misprijzend met zijn hoofd. ‘Zo gaan we straks dus failliet. Had op z’n mínst effe wat uitgetrokken.’

In 2014 liet Wallenkoning Jan Otten – eigenaar van het bekende sekstheater Casa Rosso en The Sex Palace – weten dat de laatste peepshow van Nederland zijn deuren ging sluiten. Veertig jaar lang was de peepshow een van de trekpleisters van de Amsterdamse Wallen. Maar in het internettijdperk zijn steeds minder mensen bereid te betalen voor vrouwen die strippen, en met zichzelf spelen, achter glas.

Dat was vroeger wel anders. The Sex Palace opende begin jaren 80 zijn deuren, en in de gloriejaren stond het publiek in lange rijen voor de tent. Maar de laatste tijd gaat het beroerd met de peepshowbusiness. Althans, dat lees ik overal. Niks blijkt minder waar. Het is 2018, The Sex Palace is springlevend, en het is een drukte van jewelste in de zaak. Voor de geldwisselautomaten staan rijen, en zelfs de hokjes waarin klanten old school porno-dvd’s kunnen kijken, zitten vol.

Jan Otten geeft me een rondleiding door de toko. Hij is trots op zijn imperium, en met recht. Sekstheater Casa Rosso, op honderd meter afstand van de peepshow, is zijn paradepaardje. ‘Maar weet je dat het hier soms drukker is dan in het theater, de laatste tijd?’ Een kaartje voor de seksshows in Casa Rosso kost 45 euro. ‘Dat vinden vooral jongeren veel geld. Wat ze niet doorhebben is dat ze hier vaak meer uitgeven. Alleen niet in één keer.’

‘Hoe kan het dat de peepshow ineens weer goed loopt?’ vraag ik. Otten geeft hiervoor verschillende redenen. Allereerst het bloeiende toerisme. Een paar jaar terug spraken ze op de Wallen nog van ‘toeristenseizoenen’, inmiddels is het elke maand hoogseizoen. En toeristen kijken nou een- maal graag aapjes. Gelukkig komen er ook nog zat échte peepshowlief hebbers. Nadat Otten in 2014 aankondigde de boel te sluiten, kreeg hij veel media-aandacht. Een gevolg daarvan was een f linke opleving van de peepshow. Nostalgici komen van heinde en ver om The Sex Palace te bezoeken, voor het straks te laat is. ‘Dit is een van de grootste en laatste peepshows ter wereld. Wat we hier doen, bestaat straks nergens meer.’

Elke vijf minuten beklimt een nieuwe artieste de draaiende schijf: stuk voor stuk leuke, vaak buitenlandse meiden. Op een fotobord kan een bezoeker zien wie de show geeft. De meiden gebruiken de peepshow om bezoekers te verleiden ‘privé met ze te gaan’, legt de manager uit. Want dat levert ze het meest op. De een-op-een- show wordt ook gegeven achter glas, ‘want dit is geen hoerentent’. Jan Otten laat me de privéruimte zien. Het is een soort pashokje, met een glazen prostitutieraam. Hoe meer geld de klant in de gleuf aan de zijkant stopt, hoe beter de dame haar best doet. ‘Soms zit het sperma op het plafond,’ zegt Otten.

Ik verken de rest van de zaak. Er komt een keurige man in pak uit een ‘dvd-hokje’ gelopen. Hij heeft een stuk wc-rol in zijn hand dat hij in de prullenpak gooit. Hij knikt me vriendelijk toe, en ik hem. Begrijpen doe ik het niet helemaal. Waarom porno kijken in een claustrofobische ruimte, wanneer je zelfs op je telefoon (helemaal gratis) de nieuwste en vunzigste shit kan zien? Ik vraag het de manager. Die haalt geïrriteerd zijn schouders op. ‘Tja. Ik ga m’n klanten natuurlijk niet vragen: “Meneer, waarom doet u dit eigenlijk?” Dat snap je zelf ook wel.’

Dat snap ik. ‘Maar wat dénk je?’ ‘Dat veel mannen thuis geen porno mogen kijken, of simpelweg geen plek hebben waar ze even rustig kunnen rukken.’ Dat lijkt me een logische verklaring. ‘Ik zie het niet zoveel meer als vroeger, maar sommige klanten komen hier wel een paar keer per week. En soms blijven ze lang, joh. Laatst keek een man wel zes uur achter elkaar films.’ ‘Ga je de tent nog sluiten?’ vraag ik aan Jan Otten. ‘Ja, uiteindelijk wel. Ik geef de peepshow nog een jaar of twee.’ Dus gaat dat zien mensen, voordat het te laat is!