Hoe stop je zelf een schutter? Revu ging op cursus in Amerika

De vier vrouwen wachten achter de deur van het kantoor. Vanuit de gang komt John Green aangelopen in een kogelvrij vest, een pistool in zijn hand. Zodra hij de deur openzwaait, slaat een van de vrouwen hem vanaf de zijkant tegen zijn borst, waarna ze zijn arm met het vuurwapen grijpt en hem in een armklem naar de grond brengt. De andere vrouwen springen direct bovenop hem en beginnen te slaan en te schoppen, op zijn rug en tegen zijn benen, totdat Green zich vastgeklemd op de grond overgeeft. De vrouwen staan giechelend op, een van hen excuseert zich als ze hem te hard heeft geslagen. Maar dat wuift Green weg. Hij kan wel tegen een stootje; hij geeft dezelfde training ook aan SWAT-teams en politieagenten.

‘Active shooters verwachten geen weerstand,’ zegt de 36-jarige Joe Deedon, die toe heeft staan kijken. ‘Wat de meeste schutters verwachten is dat iedereen gillend voor ze wegrent, waardoor ze een gevoel van macht krijgen. Er is dus een element van verrassing wanneer je naar hun wapen grijpt. Het kost een aanvaller drie tot vijf seconden om te reageren. Daar ligt je kans.’ Deedon en Green hebben een pakket van eenvoudige technieken waarmee een wapen uit de handen geslagen kan worden. Steek je handen niet volledig omhoog als een wapen op je gericht wordt, maar ter hoogte van je borst: zo ben je klaar om uit te halen. Sla bijvoorbeeld met links op de rug van de hand van de schutter en met rechts aan de andere kant op zijn pols, en hopsa: het oefenwapen vliegt door het kantoor. Of maak een L door je duim uit te steken en grijp hiermee de loop van het pistool. Misschien krijgt de schutter er dan nog één schot uit, maar daarna herlaadt het pistool niet goed, waarmee je tijd wint.

Het is geen alledaags gezicht om tussen de systeemplafonds en computerschermen vier vrouwen in mantelpakjes bezig te zien met het oefenen van zelfverdedigingstechnieken op iemand die gewapend rondloopt. Maar voor de inwoners van Denver in Colorado is het niet onvoorstelbaar dat op een dag inderdaad iemand hun kantoor zal binnendringen met het doel om zoveel mogelijk mensen dood te schieten. Daarom geven John Green en Joe Deedon van TAC*ONE deze zogeheten active shooter-training. Ren weg, barricadeer, verstop jezelf, en in het laatste geval: vecht met pure agressie met alles dat je voor handen hebt. Een nietmachine, een computerscherm of een pen; wanneer het erom spant kunnen de meest eenvoudige kantoorartikelen een wapen worden.

Cursisten leren herkennen wanneer een geweer vastloopt of wanneer iemand moet herladen, want die paar seconden om het lege magazijn eruit te klikken en een nieuwe erin te doen kunnen genoeg zijn om naar de dichtstbijzijnde nooduitgang te rennen of iemand het wapen uit handen te slaan. Wanneer het op vechten aankomt, leren ze zoveel mogelijk te slaan en fel uit te halen zonder genade: schop hem in de ballen, bijt en krab.

‘Hier had ik nooit aan gedacht,’ zegt de 47-jarige Antoinette Garcia, hoofd administratie, nadat ze het oefenpistool uit Deedons handen heeft geslagen. ‘Daarom doen we dit,’ zegt de instructeur. ‘Als je er nu al niet aan zou denken, dan doe je dat al helemaal niet als de adrenaline door je lichaam giert. Je gaat naar dierlijke overleving. Als je dit scenario ooit voor je hebt gezien, zal je er op het juiste moment aan denken.’ Maar de instructeurs herhalen: vechten is een laatste redmiddel. En als je het dan moet doen, omdat je met de schutter in dezelfde ruimte bent, zorg er dan wel voor dat je het goed doet. Dat is de boodschap. Maak je geen zorgen over aansprakelijkheid of mogelijke claims, verzekeren de instructeurs, want wie in het openbaar begint te schieten heeft toch al zijn rechten al verloren.

Een van de vrouwen vraagt of het niet beter is om in discussie te gaan. De kans is immers groot dat het zou kunnen gaan om een ontslagen ex-collega of iemand anders die ze al op een bepaalde manier kenden. Maar praten heeft volgens de trainers weinig zin. ‘Dat helpt alleen nog wanneer die nog niet tot schieten is overgegaan,’ legt Deedon uit. ‘Dan kan je op zijn emoties spelen. Maar zodra de eerste doden zijn gevallen, is praten echt zinloos.’

Lees het hele artikel op Blendle.