Jebroer biecht zijn zonden op: 'De agressie is weg'

‘Heel mijn leven heb ik veel woede in me gehad. Vroeger voelde ik me alsof ik niet werd begrepen. Door mijn ouders niet, door leraren niet, door de politie niet. Ik was echt een vechtersbaasje. Ik heb heel veel gevochten, om de stomste dingen. Op die momenten had ik mezelf niet in de hand. Ik had agressiviteitsproblemen. Daar volgde ik verplichte cursussen voor, via justitie. Nu heb ik dat niet meer. Ik kan me helemaal niet meer boos maken om dingen. En ik kan me ook niet meer verplaatsen in wie ik toen was. Waarom ik bepaalde dingen heb gedaan. Als ik daaraan terugdenk, kan ik dat gevoel niet meer oproepen. Misschien komt het omdat ik gelukkig ben.’

Wat was dan het omslagpunt voor jou?

‘Het besef dat dit, mijn carrière, me allemaal in mijn eentje is gelukt. Ik heb dit allemaal te danken aan mezelf. Daar ben ik heel trots op. Dat heeft me rust gebracht. Al die stormen in mijn hoofd zijn gaan liggen. Ik heb een kans gekregen en ik dacht: dit is mijn moment. En daar ben ik heel hard voor gaan werken. En nu kan ik me gewoon niet meer druk maken om dingen. Al die agressie is weg. Vroeger hoorde niemand mijn muziek, nu kent iedereen het. Dat brengt een bepaald soort rust.’

Heb je spijt van je daden?

‘Ik heb altijd gezegd van niet, omdat mijn verleden me heeft gemaakt tot wie ik ben. Maar op dit moment zit ik wel in een fase dat ik daar steeds meer over nadenk. Ik voel nu spijt dat ik mensen pijn heb gedaan zonder een bepaalde reden. Vooral ook omdat ik niet kan begrijpen waarom ik bepaalde dingen heb gedaan. Het is lullig dat ik sommige mensen letsel heb aangebracht waar ze de rest van hun leven mee moeten rondlopen. Of psychisch heb beschadigd, dat ze door mijn toedoen bang zijn geworden om naar buiten te gaan.’

Hoe oud zijn jouw kinderen nu?

‘Drie en twee, en volgend jaar komt de derde eraan.’

Wat als zij straks groot zijn en door oude interviews met papa bladeren? En lezen wat ie vroeger heeft uitgevreten. Zie je op tegen dat moment?

‘Nee, helemaal niet. Ik denk dat ze juist trots op hun vader zijn. Ik laat mijn kinderen, en ik hoop ook een heleboel andere kinderen, zien dat in het leven alles mogelijk is. Ik heb geen school afgemaakt, ben een kwajongen geweest, heb van alles gedaan, maar ik ben wel goed op mijn poten terechtgekomen. Als ik het kan, kan jij het ook. Dat is de boodschap die ik voor mijn kinderen heb.’

En als jouw kinderen ooit gaan vragen waarom je vroeger zoveel mensen hebt geslagen?

‘Dan zal mijn antwoord zijn: “Omdat ik niet de vader had die jullie hebben.” Ik probeer gewoon de beste vader te zijn die ik kan zijn. Ik probeer het beste voor mijn kinderen te doen. Dat komt ook voort uit mijn levenservaring. Het enige wat ik kan doen, is mijn kinderen meegeven wat mijn fouten waren. En wat mijn goede kanten zijn. Ik hoop dat ik de vader kan zijn op wie zij later trots zullen zijn. Dat ze zich op het schoolplein niet voor mij schamen en zeggen: “Pa, ga maar om de hoek staan.”’

Lees het hele interview met Jebroer op Blendle.