Recensie | 2,5 sterren voor het album Humanz van Gorillaz

Gorillaz – Humanz

Het vijfde album van Gorillaz is hun zwakste tot nu toe. Ze hadden natuurlijk nogal wat om tegenop te boksen. Misschien is dit de grootste verdienste van Humanz: dat je in retrospect beseft hoe ontzettend knap het was dat Damon Albarn zijn alle kanten op springende vlooiencircus vier albums lang in de hand wist te houden. Wonderlijk hoe die platen tegelijkertijd veelzijdig als coherent klonken. Je vergat zowaar hoe kinderachtig het uitgangspunt eigenlijk was: een band met stripfiguren als muzikanten en een z op het eind.

Op Humanz is de magie verdwenen. De flauwe interludes leiden meer af dan dat ze de boel bij elkaar houden. De tweede helft van de plaat is net zo spectaculair als de notulen van de raadsvergaderingen van de gemeente Ommen.

Waar Gorillaz ooit begon als tegenreactie op de eenheidsworst die de muziekwereld was geworden, is het er nu een afspiegeling van. De brave bijdrage van Danny Brown op elektropopsnoepje Submission illustreert dat het best.