'Ruim zeven emmers druiven was de oogst. En nu?'

Aan de voorkant van ons volkstuinhuisje zit een luifel van doorzichtige kunststof golfplaten. Tegen dit transparant kabbelende plafond groeit, nee, woekert een druif. ‘Er komen minstens zeven emmers vanaf,’ zei de man van wie we het huisje eind vorig jaar kochten. ‘Zeven emmers,’ had mijn vriendin L. gezegd. ‘Wat moeten we daar nu mee? Ik bedoel, jij eet sowieso al nooit fruit.’

Daarop stelde de vorige eigenaar – een soort van Engelsman – voor er grape jelly van te maken, want that did he self also. Hoeveel potten grape jelly gaan er uit zeven emmers druiven? Hoeveel boterhammen kun je daar wel niet mee insmeren? Is het ook lekker op pannenkoeken en door de yoghurt? Is het sowieso een beetje binnen te houden, dat grape jelly?

‘Ik geloof dat ik dat nog nooit op heb, hoor, L., jij wel?’

‘Nee, ik ook niet, Sjer, en áls we het dan al lusten, dan lijkt één, hooguit twee potjes me meer dan voldoende.’‘Ik zal er wijn van maken,’ zei ik toen.

‘Hoe dan?’ vroeg L.

‘Geen idee, ik zal eens op YouTube kijken.’

Uiteraard raakte ik le moment dat ik m’n laptop openklapte linea recta afgeleid door iemand die op Twitter iets dom-rechts (is there another kind?) had gezegd en vergat zodoende op slag die hele wijnmakerij.

De druif liet zich echter niet zo makkelijk van de wijs brengen. Halverwege de lente schoten de dorre, levenloos ogende, bruingrijze takken – Pats! Boem! – in het groen en niet veel later hing dit weelderige bladerdak vol trosjes piepkleine, Kermit de Kikker-kleurige druifjes.

‘Wat voor druiven zijn het eigenlijk?’ vroeg L.

‘Witte,’ gokte ik.

De hele zomer aten we buiten, aan zo’n lange Bertolli-reclame-tafel, onder onze druiven, die zwollen van de zon en de regen, en in het begin van de herfst in zware trossen zo laag hingen, dat we er gebukt onderdoor moesten lopen. Ik had trouwens verkeerd gegokt: een voor een begonnen de druiven paars te blozen. Blauwe druiven en rode wijn dus. Met het plukken was ik een dag zoet. De vorige eigenaar van het huisje had niet overdreven: ruim zeven emmers met een kop erop was de oogst.

Nog maar eens aan YouTube vragen: ‘How do you make wine?’ Een oud Frans mannetje met weinig tanden doet het even voor in 144p: je kiepert de druiven in een vat, plet ze, vist alle takjes uit de prut, deksel met waterslot erop en het hele zooitje doet natuurgistend de rest.

En nu heb ik hier dus twee witplastic dertig-liter-cement-mengemmers van de Gamma staan, vol druivenpap die z’n fermentatiegassen in het water van zelf in elkaar geknutselde sifons van aquariumslangetjes en Spa Blauw-flesjes borrelt. Ik voel me al een hele Ilja Gort, maar voor hetzelfde geld zit ik hier dik 50 liter azijn te brouwen. Que sera, sera.