Profeten, hemel en hel

Even daarvoor kwam een einde aan de kwalijke praktijken van ‘Wrede’ Wilri W. Een rondgang langs deze zelfbenoemde uitverkorenen, waaronder Lou de Palingboer, Zwarte Jannetje en Broeder Sipke.

Daar zijn ze weer, de Duitse agenten van de afdeling Kleve, een stad in Noordrijn-Westfalen. Het is maandag 7 december 2020 en ze parkeren hun auto’s om 07.45 uur voor klooster Graefenthal aan de Maasstraße in het dorpje Goch. Ze hebben een hond meegenomen en gaan naar binnen door de grote poort. Op een bord staat: ‘Herzlich willkommen. Klostercafé. Geoffnet von 11 bis 17.30 Uhr.’ Op het erf lopen kippen. De inval duurt dit keer vier uur en ze keren terug met computers, laptops en documenten. Het doel van de operatie: nog meer informatie verzamelen om de Nederlandse sekteleider Robert. B. van de Orde der Transformanten lang achter de tralies te krijgen. Klooster Graefenthal is zevenhonderd jaar oud en een van de bekendste gebouwen uit de streek. Toeristen kunnen hier in coronavrije tijden koffie of thee met taart of Graefenthaler bier, goulash of Erbsensuppe bestellen en er werden bruiloften, feesten en griezeldiners gehouden. Momenteel kan er alleen worden afgehaald. Er is een winkel waar voor 7,50 euro zelfgemaakte mondkapjes kunnen worden gekocht, een Bier-krug (bierkruik) met het logo van het klooster kost slechts 5 euro.

De eerste keer dat de Duitse agenten hier stonden was op 21 oktober 2020. Het was 03.00 uur, agenten sloegen ramen stuk. Ordelid Camiel Engelen, directeur van het kloostercafé, werd op de tegels gesmeten en kreeg een pistool op zijn hoofd gezet. Robert B. werd hardhandig gearresteerd en aangeklaagd voor tien gevallen van kindermisbruik, twee verkrachtingen, vrijheidsberoving en het toebrengen van lichamelijk letsel bij een sektelid. In lokale kranten werd met afschuw geschreven over de ‘vermoedelijke Sektenführer’ die zich ‘Prophet’ liet noemen.

Robert B. stichtte jaren eerder de Orde der Transformanten. In 2003 kocht de voormalige therapeut uit Amsterdam in het Noord-Brabantse dorpje Hoeven vijf huizen waar rond de vijftig sekteleden konden wonen. De meeste Orde-leden prezen en vereerden De Profeet, maar er waren ook afvalligen en de geloofsgemeenschap kwam steeds vaker slecht in het nieuws. Robert B. en zijn volgelingen kochten Klooster Graefenthal, verhuisden naar Duitsland en hoopten uit de publiciteit te blijven.

Robert B. werd hardhandig gearresteerd en aangeklaagd voor tien gevallen van kindermisbruik, twee verkrachtingen, vrijheidsberoving en het toebrengen van lichamelijk letsel

Sabine Riede werkt bij Sekten-Info NRW (Noordrijn-Westfalen). Mensen die verdachte dingen zien of horen kunnen een e-mail naar haar organisatie sturen en dan geeft Sekten-Info NRW advies of de politie wordt erbij gehaald. Volgens Sabine Riede was al langere tijd bekend dat er een sekte vanuit het klooster werd geleid. Ze vertelde tegen RTL-Duitsland dat de volgelingen van Robert B. geloven in ‘Prophet, Himmel und Hölle’ (Profeet, hemel en hel). De Profeet had een boek met profetieën geschreven en deelde die uit aan zijn volgelingen. Zijn woorden waren hun ‘waarheid voor het leven’, volgens een andere sektekenner moesten zijn vrouwen een tatoeage met het Ordeteken nemen. Wie niet naar hem luisterde of tegen hem inging zou in de hel komen, zei Sabine Riede tegen RTL-Duitsland.

Door de angst kon Robert B. doen wat hij wilde. Hij had seks met leden van zijn sekte. Dat leidde volgens Sabine Riede tot ‘spirituele ontwikkeling’ bij zijn volgelingen. Volgens de Duitse aanklager was de seks niet altijd vrijwillig en hij zou in Goch twee vrouwen hebben verkracht. Een 25-jarige vrouw werd volgens RTL-Duitsland tegen haar wil in het klooster vastgehouden en daarom organiseerde de politie de ‘Razzia’, dat ongemakkelijke Duitse woord voor ‘Inval’.

De sekteleden sloten zich af van de buitenwereld, maar er moest wel geld worden verdiend en volgens RTL-Duitsland werd er 'naar het schijnt' een evenementenbureau opgericht en een café met de naam Kloster Graefenthal uitgebaat. Een 25-jarige vrouw werd volgens een melder tegen haar wil in het klooster vastgehouden en daarom organiseerde de politie de ‘Razzia’, dat ongemakkelijke Duitse woord voor ‘inval’.

Wrede Wilri

Wat gebeurde er allemaal in Noordrijn-Westfalen, de Duitse deelstaat bij de Nederlandse grens? Op 18 november 2020 werd bekend dat er een tweede Nederlandse sekteleider was gearresteerd. Wilri W. was geboren in Varsseveld, maar stichtte een sekte in het Duitse Wesel. Zijn bijnaam: Wrede Wilri. Bild verzon de kop: ‘Ist Wilri W. der Guru des Grauens?’ Onderkop: ‘Opnieuw bedrijft een Sekten-Guru uit Nederland in Niederrhein in Noordrijn-Westfalen zijn Unwesen (misdadige activiteiten).’ Wilri’s onderkomen heet Haus Constanze. Het staat aan de Rosenallee en is een bekend en geliefd gebouw in Wesel. Het is omringd door eeuwenoude bomen en heeft een kerkachtige toren. In de tuin staan nog steeds tafeltjes en stoelen, een groot Boeddhabeeld en parasollen met daarop ‘König Pilsener’. Wrede Wilri pachtte Haus Constanze sinds de zomer van 2017 nadat het maanden had leeggestaan. De buurtbewoners waren eerst nog blij dat het weer bewoond werd, maar er waren al snel vragen. Wat kwam Wilri doen? Waarom had hij zoveel mensen meegenomen? Wat waren dat voor figuren?

De naam van Haus Costanze werd veranderd in Balance-Recovery-Life Center Guest House. Dat was ook een beetje vreemd. Er kon nog wel worden gegeten, maar buurtbewoners klaagden dat er verdacht veel ‘veganistische gerechten’ op het menu stonden. Er gingen geruchten dat de nieuwe huurder een sekteleider was. De uitbater van het Balance-Recovery-Life Center Guest House, Olesja F., ontkende dat in 2017 aan een lokale journalist. Wilri, zij en de anderen vormden een ‘woongemeenschap’. Dat kwam misschien een beetje vreemd over, maar de mensen in het Balance-Recovery-Life Center Guest House wilden ‘zelfstandig zijn’ en ‘zelfstandig leven’. Ze verbouwden hun eigen groenten en weigerden nog langer afhankelijk te zijn van de burgerlijke maatschappij.

Wilri W. was volgens Olesja F. de Spirituellen Führer van de Balance Recovery Life Center. De openbare aanklager denkt daar anders over. Wilri W. had zijn onderdanen mishandeld en gemanipuleerd. Het Traditionshaus was door die enge Hollander veranderd in een ‘Schreckenshaus’. Binnen de muren van de idyllische plek voerde Wrede Wilri een ‘Terror-regime’. Daarom werd hij ook gearresteerd. Volgens de politie wordt hij verdacht van 38 strafbare feiten. De spirituele leider sloeg zijn onderdanen met paraplu’s en metalen staven en dan moesten ze hun eigen bloed oplikken. Soms smeet hij ze tegen de muur en sloot hij ze op in het tuinhuisje. Een detail dat Bild met plezier meldde: Wrede Wilri piste soms over opstandige volgelingen. Hij was ook een verkrachter en liet mannen en vrouwen seks met hem en met elkaar hebben.

Lou de Palingboer

Ook in Nederland werd het nieuws over Robert B. en Wilri groot gebracht. Sektes oefenen in het algemeen grote aantrekkingskracht uit op kijkers en lezers. Dat werd in het verleden nog het meest duidelijk door Lou de Palingboer. Hij was een kleine, tandeloze man met een lijzige stem die in 1898 in Breezand was geboren als Louwrence Voorthuijzen. Zijn roepnaam werd Lou en hij groeide op in een christelijk gereformeerd gezin. Wim Zaal schreef in zijn boek Nederlandse sekten en messiassen: ‘De godsdienstigheid trok hem in de botten, de preken in het kerkje met de eenstemsmuren en het goedkope glas trokken hem diep.’ Aanvankelijk wees niets erop dat Lou de bekendste Nederlandse sekteleider aller tijden zou worden. Hij ging in het leger, maar was ongeschikt als militair en werd naar huis gestuurd. Hij probeerde boer te worden, maar verveelde zich en werd tuinder, timmermansknecht, loodgietersleerling en monteur. Hij trouwde met een vrouw genaamd Trijntje en werd visser. Hij had gehoord dat er bij Muiden veel paling zwom en Trijntje en hij verhuisden in 1938 naar ’t Gooi. Volgens Muidenaren was Lou een mooiweervisser en hij voer alleen op zonnige dagen in zijn bottertje naar het IJselmeer.

Trijntje ging bij hem weg. Lou hertrouwde in 1940 met de zeventien jaar jongere Mientje uit Amsterdam. Tijdens een vistocht op het IJsselmeer kreeg Lou een openbaring. Mientje zei tegen hem: ‘Jij bent God.’ In een profiel van Lou in het Reformatorisch Dagblad staat: ‘Daar moest Lou wel even over nadenken’ en hij ‘stribbelde negen jaar tegen’. Op een gegeven moment gaf hij Mientje toch maar gelijk. In het Reformatorisch Dagblad werd hij ‘de man die aan God gelijk dacht te zijn’ genoemd. Mientje noemde hem in een documentaire over Lou ‘een redder, een redder van de wereld’.

Hij ging zich De Profeet noemen. Anderen gingen dat ook doen. Hij ging prediken en ontdekte dat de mensen bereid waren hem te volgen. Hij beloofde de strijd aan te gaan met ‘Satans heerschappij’ en alleen Lou kon de mensheid redden. Lou-vereerders trokken naar Muiden. Een van hen kocht in de Naarderstraat voor 18.000 gulden een groot wit huis voor hem. Dat werd ’t Witte Huis genoemd. Er woonden vooral vrouwen in ’t Witte Huis. Ze moesten witte kleren dragen en werden ‘metgezellinnen’ en ‘engelen’ genoemd. Buitenstaanders noemden ’t Witte Huis ‘het kakelend wijvenkot van Muiden’.

Lou was niet alleen prediker, maar ook de beste dokter die er bestond en hij genas mentale en fysieke kwalen met gebeden. Hij gaf een Lou-vereerder het advies zijn zieke zoontje niet naar het ziekenhuis te brengen, waarna het kind overleed. De Christus van Muiden werd gearresteerd en bracht een dag door in de gevangenis. Zijn populariteit leed er niet onder. Hij gaf een maandblad uit dat hij Lou noemde en kreeg steeds meer volgelingen. Volgens sektekenner Wim Zaal waren zijn volgelingen ‘troostzoekende mensen die houvast zochten in een complexe wereld van oorlog, atoombommen en geweld’. Lou was een man van het volk die tegen de perverse elite streed: politici en kerkelijke leiders. Ze voerden complotten tegen gewone mensen en alleen Lou kende de Waarheid.

Spiritueel leider Wilri sloeg zijn onderdanen met paraplu’s en metalen staven en dan moesten ze hun eigen bloed oplikken. Soms smeet hij ze tegen de muur

Halverwege de jaren 60 ging het beduidend minder goed met Lou’s sekte. Satan zorgde voor afvalligen. Volgens zijn tweede vrouw Mientje liet hij zich door ‘zijn vrouwen vol drank gieten’ en Lou rookte veel te veel. Mientje en hij vluchtten na een juridisch geschil naar België. In 1968 begon hij hard te hoesten. Hij ging stiekem naar een dokter. Zijn volgers mochten dat natuurlijk niet weten. Lou was onsterfelijk, dat wist iedereen. Volgens de dokter was het een longontsteking. Hij moest met spoed naar het ziekenhuis. Mientje verbood dat. Uit het Reformatorisch Dagblad: ‘Op 23 maart 1968 ging Lou de Palingboer weg van alle vlees.’ Hij werd 70 jaar.

Zijn volgelingen waakten dagen, nachten rond zijn bed en riepen ‘Lou kom terug!’ Lou kwam niet terug. De laatste Lou-volgelingen wilden niet dat hij zou worden begraven. Kalm blijven, hij zou vanzelf terugkomen. Dat gebeurde niet en het ‘zielloos stof’ van Lou de Palingboer ligt volgens het Reformatorisch Dagblad begraven ‘in de achtertuin van een verwaarloosd Belgisch buitenhuis’.

Zwart Jannetje

Niet alle sekteleiders werden zo beroemd als Lou de Palingboer. In een oud artikel over hem staat: ‘Diep in de provincie waren heel wat voorgangers die het met minder publiek moesten stellen.’ Een van hen werd in 1860 geboren in het Gelderse Veenendaal onder de naam Jannetje Hootsen. Ze had lange zwarte haren en werd ‘Zwart Jannetje’ genoemd. Andere bijnamen: Vrouwe Christi, Bruid van Christus, De Veense Profetes, de Bruid des Heiligen Geest en ‘t Vrouwtje van Christus. Een Parool-journalist noemde haar in 1962: ‘Een wonderlijke voorloopster van Lou de Palingboer, een knap meisje uit Veenendaal, dat niet veel minder hoog mikte dan de Christus van Muiden.’

Zwart Jannetje was de dochter van een orthodox-christelijke wolkammer genaamd Dirk. Ze moest van haar ouders lerares worden, maar zakte voor het kweekschoolexamen. Later bleek dat de wil van God. Ze kreeg een openbaring en werd ‘bekeerd’. Ze moest het ware woord Gods verspreiden en ‘ten strijde trekken tegen alle theologische nieuwlichterij’. Ze kwam via een kennis in contact met rijke boeren die problemen hadden met de predikanten in hun gemeente. Zwart Jannetje werd gevraagd om te praten in een boerderij en ze preekte over de opdracht die ze van De Heer had gekregen. Dat deed ze in minder plechtig taalgebruik dan de boeren gewend waren en ze verspreidde haar boodschap in dorpjes als Polsbroekerdam en in de Alblasserwaard. De reguliere kerk was De Hoer, de predikanten waren hun pooiers. De boeren waardeerden dit soort teksten.

In psalmen verving Zwart Jannetje het woord ‘Hem’ door ‘Haar’. Volgens een geschiedschrijver huppelden de boeren op haar bijeenkomsten. Het was niet helemaal duidelijk waarom. Haar volgelingen werden de ‘Zwartjannetjes’ genoemd en de boeren knielden als ze in haar koets voorbij kwam rijden. Zwart Jannetje was voor vrije liefde en tegen overheidsbemoeienis. Geen boer uit de omgeving hoefde ooit de arts te bellen. De meeste Zwartjannetjes stuurden hun kinderen op haar aanraden niet naar school en toen prinses Wilhelmina in 1898 tot koningin werd gekroond weigerden de Zwartjannetjes de vlag te hijsen. Er was maar één persoon in de hele wereld die ze als Leider accepteerden en dat was Zwart Jannetje.

De boeren moesten zich nogal eens verantwoorden voor de rechter. Dan hadden ze zich weer eens niet gehouden aan de regels voor ziektes als mond-en-klauwzeer. In de rechtbank weigerden ze hun petten af te zetten. Dat deden ze alleen voor Zwart Jannetje. Agenten gristen soms de petten van hun hoofden. De boeren lieten die na afloop van de zitting achter in de rechtbank omdat ze ‘onrein’ waren. Het gemeentehuis had een aparte ruimte vol boerenpetten.

Een Zwartjannetje kocht een villa voor haar in Veenendaal. Volgens een journalist was het een woning ‘zooals in Veenendaal geen tweede is’. Als Zwart Jannetje daar na een reis langs vele dorpjes uit haar koets stapte, werd er een loper voor haar uitgerold om te vermijden dat haar goddelijke voeten de aarde zouden raken. ‘Veenendaal werd het Muiden van het Jannetjesgeloof’, schreef een journalist. Ze werd vereerd als Lou de Palingboer, maar verspeelde op een dag totaal onverwachts haar geloofwaardigheid. Tijdens een religieuze bijeenkomst ging in de verte het brandalarm af. Er stond een boerderij van een Zwartjannetje in de fik, maar volgens De Veense Profetes hoefde de eigenaar zich geen zorgen te maken, de Heer zou hem beschermen en ze preekte door. De boer ging naar huis. Zijn boerderij en alle stallen waren afgebrand. Was Zwart Jannetje een valse profeet? Daar leek het op en honderden boeren zegden het vertrouwen in haar op.

Zwart Jannetje trok zich terug in haar villa en werd een kluizenaar. Ze overleed in 1919 op 59-jarige leeftijd. Volgens een journalist was dat wel een ‘zeer jeugdige leeftijd voor iemand die onsterfelijk zei te zijn’. Hij schreef erbij dat een ‘laatste groep boeren met het schaamrood op de kaken ontnuchterend terugkeerde naar hun onnozel vee’.

Broeder Sipke

Zwart Jannetje en Lou de Palingboer leken uitzonderingen, maar waren dat niet. Sekteleiders bleven hel en verdoemenis prediken. Alleen zij konden Verlossing brengen. Ze hadden wel geleerd van Lou de Palingboer en probeerden niet de aandacht van de media te trekken. Soms ging dat toch mis en dan was dat het begin van het einde. Dat bleek wel in 1998, toen er ineens meer dan tien journalisten en cameraploegen voor een voormalig zusterklooster in Velddriel stonden. Een man riep naar zijn vrouw ‘Gery, kom terug!’ Op spandoeken stond: ‘Gery, ik houd van je, denk toch aan Esther, Johan, Lydia, Samuel + Gideon.’

Gery was verleid door een man die zich ook al De Profeet liet noemen. Hij was op 21 oktober 1928 geboren onder de naam Sipke Thomas Vrieswijk in het Friese Wouterswoude. Hij werkte als verzekeringsagent toen God tot hem sprak. Hij ging zich De Broeder noemen en stichtte de geloofsgemeenschap De Gemeente Gods. Hij droeg een bril, had dik, golvend haar en was geroepen om als heraut des Heren de wederkomst van Jezus Christus aan te kondigen. Hij kon mensen genezen met zijn handen en wist zijn volgelingen ervan te overtuigen dat ze zijn profetieën moesten volgen. De Broeder was de Waarheid. Wie dat niet zag, was blind geslagen door Satan. De duivel was onder hen en zelfs een uitverkoren Gemeente Gods-lid kon besmet raken door ‘occulte elementen’. Als dat gebeurde, werden ze uit de geloofsgemeenschap gezet of geïsoleerd.

De Broeder verzamelde aan het begin van de jaren 80 tientallen volgelingen om zich heen in het Zuid-Hollandse ’s-Gravendeel. God f luisterde hem in dat er een groot wit klooster te koop stond in het Gelderse Velddriel. Zijn volgelingen en hij konden zich daar samen voorbereiden op het Eeuwige Leven. De mannen uit zijn sekte moesten de koop financieren. Sommigen namen een tweede hypotheek, anderen schonken een groot deel van hun erfenis aan De Profeet. Niemand mocht meer spaargeld hebben. Al hun guldens moesten naar De Gemeente Gods gaan.

We hadden geen tv, krant, radio of internet. We leefden als zombies

Journalist Frank Krake uit Hengelo publiceerde in 2020 een boek over De Gemeente Gods: Hannelore, het meisje uit de sekte. Krake kwam op het idee door zijn zwager/vriend Peter Withag, wijkagent in Tubbergen. Withag had Hannelore bevrijd uit de sekte van De Profeet en Hannelores getuigenis leidde uiteindelijk tot de veroordeling van Sipke Vrieswijk. Het was na Lou de Palingboer pas de tweede keer dat een Nederlandse sekteleider een gevangenisstraf kreeg.

Hannelores bevrijding werd in 1994 in gang gezet door een telefoontje van een verwarde vrouw naar Peter Withag. ‘De Profeet heeft mijn dochter. Ze moet eruit, maar ze hebben haar nog.’ Withag ging bij haar langs. Julia zei: ‘De Profeet heeft haar gehersenspoeld. Ze zit bij De Gemeente Gods.’

Ze legde uit dat dit een sekte was. Haar man en zij hadden er zelf ook bij gezeten. De leden waren uitverkoren en ‘verkeerden in de geest des levens’. Frank Krake noemt De Gemeente Gods ‘een hechte gemeenschap van gelijkgestemden, die zich met gebed, devotie en hard werken voorbereiden op de eindtijd die aanstaande was’. Naam van de dochter: Hannelore van Otterlo. Ze was minderjarig toen De Profeet een glorieuze mededeling voor haar had en haar vertelde: ‘Je bent de Bruid van God.’

Hij had nog meer goed nieuws: ze mocht met de Profeet naar bed. Ze had zo ‘rechtstreeks gemeenschap met God en kwam zo dichter bij de Here’. Dit deed Sipke Vrieswijk met veel meer vrouwelijke volgelingen en zijn officiële vrouw – Profetes Aagje – deed vaak mee.

Gehersenspoeld

De Profeet vluchtte in 1992 voor de politie, de Belastingdienst en de Kinderbescherming en hij woonde met zijn volgelingen in Israël, Zweden en Cyprus. Peter Withag probeerde Hannelore te redden, hoewel ze haar situatie volkomen normaal vond en niet gered wilde worden. Withag belde toch naar Cyprus en Hannelore werd door de politie van Larnaca op het vliegtuig naar Nederland gezet. Ze werd op Schiphol opgewacht door sekteleden. Withag leidde haar via de achterdeur het vliegveld uit en reed haar naar haar familie. Aanvankelijk wilde Hannelore niet tegen haar Profeet verklaren en ze was woest dat ze uit De Gemeente Gods was gehaald.

Pas maanden later begon ze in te zien dat De Profeet haar jaren had gehersenspoeld. Ze vertelde volgens Peter Withag ‘verbijsterende dingen’, onder meer over het misbruik. Sipke Vrieswijk werd gearresteerd in Sussex. Britse agenten leverden hem uit aan Nederland en hij stond eind jaren 90 onder grote mediabelangstelling terecht in Arnhem. Onderzoekers van het Pieter Baan Centrum noemden hem ‘een psychotische prediker met een niets ontziende neiging tot narcistische zelfverheerlijking, heerszucht en misbruik’. Hij was overtuigend, daar kon geen misverstand over bestaan. Zelfs de beste psychiaters raakten bijna in zijn ban.

Zijn volgelingen zetten de sekte voort in een rijtjeshuis in Papendrecht. Alleen de nieuwe leiders van De Gemeente Gods wisten dat De Profeet en De Profetes in een tbs-kliniek waren opgesloten. Een oud-sektelid zei: ‘We hadden geen tv, krant, radio of internet. We leefden als zombies.’ De tbs eindigde in 2010. Sipke Vrieswijk kwam vrij. Hij was 81 jaar, de kans op recidive leek nihil. De Profeet keerde direct terug naar Papendrecht, waar hij huilend werd verwelkomd. Sipke Vrieswijk bleek net zo min onsterfelijk als Lou de Palingboer en Zwart Jannetje en hij overleed in 2019 op 90-jarige leeftijd. De sektes in Duitsland tonen dat er altijd nieuwe Sipkes zullen komen. Een verslaggever van RTV Oost overdreef niet toen hij vorig jaar zei: ‘Sektes lijken momenteel weer actueler dan ooit.’ Er zijn naar schatting momenteel meer dan tachtig sekte-achtige groeperingen actief in Nederland. De politie kan hier geen details over geven. Ook Profeten volgen het nieuws en ze kunnen vluchten als ze te veel aandacht krijgen. Niemand wil de bekendheid van Lou de Palingboer of Sipke Vrieswijk.

Hannelore is nu 42. In een documentaire van RTV Oost zei ze haar verhaal aan schrijver Frank Krake te hebben verteld ‘omdat het nog steeds voorkomt dat mensen gehersenspoeld en geïndoctrineerd worden. Het heeft een waarschuwend effect, hoop ik’. Productiemaatschappij Hollands Licht, van Het Geheime Dagboek van Hendrik Groen en Flikken Maastricht, kocht in december 2020 de rechten van het boek en er zal een dramaserie over De Profeet, de Profetes en Hannelores ontsnapping worden gemaakt. Veelbelovende zin uit het persbericht: ‘In naam van God is de gevaarlijke en psychopathische Vrieswijk uit op geld, macht en seks.’

In een eerdere versie van dit artikel is door een slordigheid de indruk gewekt dat Sabine Riede enkele uitspraken deed die door een journalist van RTL Duitsland zijn gedaan. Dat is in deze versie veranderd.