‘Met de Green Deal wil de EU bepalen hoe we ons leven inrichten’

Mag je er nog voor kiezen om het klimaat een oninteressant onderwerp te vinden, waar je niet mee lastig gevallen wilt worden? De afgelopen jaren wordt ons van bovenaf en via de veel te gewillige doorgeefmedia ingepeperd dat we uitstervende zijn, als mens en mogelijk als planeet. Binnen een paar jaar al, als je de meest extreme ‘denkers’ op dit gebied moet geloven.

Nou moet je ziende blind zijn om niet te zien dat de menselijke soort een milieu-misère van onze prachtige planeet maakt, maar is het nog toegestaan om daar volstrekt onverschillig over te zijn? Het lot van het dierenrijk trek ik me nog aan, maar dat van de menselijke soort zal me volledig jeuken en de planeet als geheel krijgen we heus niet kapot. Die overleeft ons en mochten we daadwerkelijk uitsterven aan onze eigen overdaad, niet alleen in consumptie. maar ook in aantallen, dan zal de planeet zonder ons opgelucht ademhalen, en floreren.

Je moet ook ziende blind zijn om niet door te hebben dat de Europese Unie met de Green Deal – 12.000 pagina’s aan wetsteksten die zich beroepen op gemoraliseerde wetenschap – een politieke machtsgreep pleegt. De EU is een ondemocratische, nauwelijks gecontroleerde, hondscorrupte en diep cynische technocratie. Een regering zonder volk, in een land dat niet bestaat, op een continent dat het zichzelf toeëigent.

‘Het klimaat’ of de (zwaar politiek opgeklopte) retoriek die daarover gebezigd wordt, is door zelfverklaard klimaatpaus Frans Timmermans aangegrepen om van de EU een bijna despotische machtsmachine te maken die via de energievoorziening, de voedselvoorziening en de individuele mobiliteit (je vrijheid!) gaat bepalen hoe alle burgers hun leven inrichten, wat ze eten, hoe ze hun huis verwarmen, op welke manier ze hun inkomen vergaren, hoe ze consumeren en aan welke voorwaarden dat allemaal moet voldoen.

Dat wordt allemaal ‘beheerd’ door een narcistische Limburger waar zelfs in Nederland al bijna niemand ooit op stemde, die een functie kreeg toegewezen die pas na de laatste Europese verkiezingen is verzonnen en waar niemand voor kon kiezen, maar die wel een schier eindeloos budget krijgt toegewezen.

Zolang (de aanpak van) overbevolking niet op de agenda staat en veilige, duurzame kernenergie niet als serieus alternatief voor zeeën vol windmolens en eindeloze velden vol zonnepanelen wordt besproken, is de Green Deal een ‘ideaal’ (lees: politiek middel) om de Europese Unie tot een geforceerde eenheid te smeden, door burgers te onderwerpen aan een welhaast religieuze gesel van dwingend geformuleerde klimaatdoelen, gebundeld in een bestuursbijbel van 12.000 pagina’s waanzinnige wetsteksten.

Ik wil het niet. Ik wil geen benzine van 3 euro per liter. Ik wil niet van het gas af. Ik wil mijn vrijheid behouden. De vrijheid om volstrekt onverschillig te zijn over het lot van de strontvervelende mensheid.