Jerry Hormone

‘Ik heb ook weleens zin om m’n vriendin te slaan’

Columnist Jerry Hormone snapt best dat je af en toe zin hebt om je vriendin in elkaar te timmeren. 'Ik doe het niet, hoor. Maar ik bal wel m’n vuisten tot de knokkels wit zien.'

Jerry Hormone

Ik heb ook weleens zin om m’n vriendin te slaan. Ben ik heel eerlijk in. Heb ik net weer eens een dik pak geld verdiend met een columnpie voor de Nieuwe Revu, vraagt ze of ik champagne wil. Natuurlijk wil ik champagne, trut, denk ik dan. Kan je godverdomme geen gedachten lezen?!

Of zit ik net fijn te denken aan m’n trouwe lezersschare – met duizenden, honderdduizenden, nee, miljoenen zijn jullie –, komt ze weer: ‘Wat wil je vanavond eten, schat? Pauwentongetjes of toch maar gewoon kreeft?’ Echt, hou gewoon je fucking bek ’s een keer. O, ik stomp je! Ik stomp je! IK STOMP JE!

Ik doe het niet, hoor. Maar ik bal wel m’n vuisten tot de knokkels wit zien. Ik bijt m’n kiezen op elkaar tot ik het hoor kraken. ‘Grrrrrgggrrr,’ doe ik. ‘Grrrrrgggrrr.’ Kon ik me maar afreageren door een gat in een muur te slaan, maar helaas: ik woon in een huis van 100 procent marmer, graniet en ander peperduur natuurgesteente. In geen velden of wegen een gipswandje te bekennen.

Dan nog maar een lijntje. Sommige mensen worden daar agressief van. Ik niet. Nee, het helpt me helder, glas-fucking-helder na te denken. Het is dan ook niet van die vijftig-piek-per-gramrommel, maar de hoogste kwaliteit die er aan deze kant van de Atlantische Oceaan te snuiven valt. Straight en onversneden from the source, baby! Niet hierheen gesmokkeld door de een of andere anonieme drug mule, maar door El Chapo himself! Speciaal voor mij is ie uit de supermaximum security ADX Florence-prison ontsnapt. Bolletjes geslikt, hop, in een speedboot gesprongen en hier naartoe gewaterfietst. Ding-dong! Stond ie voor m’n deur, hoor, die kleine dikkerd. Effe persen op m’n gouden wc met Swarovski-kristallen toilet seat en stortbak vol Perrier. Afgerekend. Uitgezwaaid. En daar ga ik nu nog maar eens effe lekker met een opgerold briefje van 10.000 euro een lijn dikker en langer dan m’n arm van opstofzuigeren...

O nee, hè, daar heb je haar weer: ‘Zal ik je even lekker pijpen, schat? Of heb je liever dat een van m’n vele superhete Instagram-modelvriendinnen je stok slobbert? Zal ik Monica voor je bellen? Of anders Romee? Of allebei?’

Het liefst zou ik die vrouw met d’r harses tussen het portier van m’n Range Rover Sport SVR douwen en dan bam, bam, bam, tot ie in het slot valt. Maar ik houd me in. Want het komt zeker weten uit. Overal hangen camera’s tegenwoordig. Juicekanalen zouden de beelden smakelijk opdienen. Nieuwe Revu zou mij laten vallen als een baksteen en jullie, m’n lieve, trouwe lezers zouden mij massaal cancellen. Toch? Toch?!

Ik kan me slechts één ding voorstellen dat nóg erger zou zijn en dat is dat iedereen erachter zou komen dat ik een kleine piemel heb.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.

Column
  • BrunoPress