‘We zouden PSV in een volle Kuip een geweldig pak slaan gaan geven’

Omdat we afgelopen seizoen wegens corona toch al de nodige thuiswedstrijden hadden gemist, en het avontuur in de Champions League ook iets vroeger dan gepland tot een einde kwam, besloten we ons seizoen helemaal goed te maken door kaartjes voor de bekerfinale te kopen en in een volle Kuip PSV een geweldig pak slaag te gaan geven. Want dat is leuk, zei buurman Martijn, die in 2019 een soeverein Ajax met 4-0 van Willem II had zien winnen.

Zo gezegd, zo gedaan, dus kochten we kaartjes, en stonden we op de dag des oordeels, klokslag twaalf aan de poort van de Arena, waar ‘trein 1’ om 13.00 uur zou vertrekken naar Rotterdam, waar De Kuip – heel stoer – een eigen stationnetje heeft.

In de Arena werden we mondjesmaat toegelaten in een soort gang/wachtruimte, die normaal gesproken wordt gebruikt om supporters van de tegenstander ordentelijk af te voeren. Een efficiënt systeem, want ook wij werden als makke schapen de trein ingedreven, nadat we door de kaartcontrole waren geperst en een rood bandje om de arm hadden gekregen, dat het toegangsbewijs voor de trein-naar-terug bleek te zijn. De intercity vertrok stipt op tijd en we waren om 14.00 uur in Rotterdam.

Misschien is dit een goed moment om te vertellen dat de wedstrijd om 18.00 uur zou beginnen. Maar dat mocht de pret niet drukken, want we werden door alwéér een ingenieus buizensysteem – ditmaal van Rotterdamse makelij – naar een ietwat krap bemeten pleintje gedirigeerd, alwaar de partytruck van café Bolle Jan de atmosfeer volpompte met Amsterdamse Klassiekers en er volop bier en kroketten voor iedereen viel te verhapstukken.

Tegen vijven gingen de poorten open en met een laatste ‘want Amsterdam, da’s poep op de stoep’ gingen we op zoek naar vak ZZ. Dat vak bleek pal tegen het veld te liggen en onze plaatsen ter hoogte van de cornervlag. We zagen dus hoegenaamd niets, behalve de kuiten van Sébastien Haller, die zich langdurig voor onze neus warmliep. Uit gejuich maakten wij op dat Ajax met een 1-0-voorsprong de rust was ingegaan. En toen PSV met 2-1 voorkwam, stonden wij nog steeds in de rij voor bier en koffie.

Nadat wij roemloos ten onder waren gegaan, besloten we de huldiging niet af te wachten en de eerste trein naar Damsko te pakken. Die was vol. En de volgende drie ook. Het duurde zo’n drie kwartier voor we ons vanuit het ophokvak naar het perron wisten te vechten. De terugreis verliep verder rustig. Plus of min een paar lamp-armaturen en overspannen stembanden. Twaalf uur na vertrek waren we weer thuis. En wat hadden wij geleerd? Een bekerfinale is alleen maar leuk als je wint. Of helemaal lazarus bent. En zelfs dat is maar de vraag.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.