De bizarre ‘vriendschap’ tussen een seriemoordenaar en een drugsdealer

Achter de tralies van een zwaarbewaakte gevangenis in Illinois zit een oude, gebroken man. Hij kijkt zijn zoon aan en zegt: ‘Ik wilde een totaal ander leven voor jou. Een stabiele baan. Kinderen. Een salaris.’ De zoon antwoordt: ‘Vertel me pap, is er een uitweg?’ Die is er en daarom is er ook een serie over deze zaak gemaakt: Black Bird, vanaf 8 juli 2022 te zien op Apple TV.

De oude gebroken man heet in het echt James Keene Senior. Vrienden en kennissen uit Illinois noemden hem ‘Big Jim’. Hij wordt gespeeld door Ray Liotta, Henry Hill in Goodfellas en onlangs overleden. Big Jim was een legendarische brandweerman die levens redde, maar zijn zoon belandde op het verkeerde pad en kreeg achter de tralies van de Ford County-gevangenis in Paxton, Illinois de opdracht van zijn leven.

In de eerste aflevering van Black Bird komt er een FBI-agente in beeld. Ze zegt tegen James ‘Jimmy’ Keene Junior, gespeeld door Taron Egerton, ster in spionagekomedie Kingsman en Elton John in Rocketman: ‘We willen je laten overplaatsen naar een andere gevangenis. We willen dat je bevriend raakt met iemand. We verdenken hem ervan veertien vrouwen te hebben vermoord, maar we hebben maar één lichaam gevonden.’

Jimmy Keene vraagt waar die gevangenis is. De agente antwoordt dat het een maximaal beveiligde gevangenis is voor ‘criminele gestoorden’. Keene kijkt haar geschokt aan en zegt: ‘Je wilt dat ik in de hel ga wonen en vrienden word met een duivel? Voor geen geld ter wereld.’

‘What about freedom?’

Dat verandert de zaak en dat wordt het begin van een verhaal dat volgens de makers ‘strange beyond believe is’.

Black Bird is ‘geïnspireerd door waargebeurde gebeurtenissen’, staat in de aftiteling. Truecrimeauteur Hillel Nevin schreef in 2010 het boek In With the Devil: A Fallen Hero, a Serial Killer and a Dangerous Bargain for Redemption. Nevin kwam rond 2005 in contact met Jimmy Keene, een witte man van 25 jaar die volgens bijna iedereen een professioneel topatleet zou worden. Zijn leven verliep nogal anders en schrijver Nevin hoefde niet eens heel erg zijn best te doen om ervoor te zorgen dat de nonfictiethriller een bestseller werd.

We willen dat je bevriend raakt met iemand. We cerdenken hem ervan veertien vrouwen te hebben vermoord, maar we hebben maar één lichaam gevonden

Zwarte band

Het eerste deel van In With the Devil gaat over Jimmy Keenes jeugd. Hij was vijf toen hij op karate ging en hij blonk uit in taekwondo en kungfu. Hij haalde de zwarte band en maakte indruk op zijn school door keer op keer met oudere jongens te knokken. Jimmy won altijd en hij werd nog populairder omdat hij excelleerde in football, worstelen en atletiek. Zijn vader kwam altijd kijken en ook dat maakte veel indruk. Iedereen in zijn stad in Illinois kende Big Jim. Volgens Jimmy was zijn vader ‘larger than life’.

De Italiaans-Ierse moeder van Jimmy Keene heette Lynn. Ze was een knappe vrouw met blauwe ogen en maffiaconnecties, haar opa was de chauffeur van Al Capone. Zijn vader en moeder scheidden in 1974. Jimmy ging bij zijn vader wonen en zag van dichtbij hoe Big Jim steeds grotere geldproblemen kreeg. Keene Jr. ging op zijn zestiende hasj en coke dealen. Hij gaf veel geld aan zijn vader en had als doel 5 miljoen dollar cash te verdienen. Daarna zou Jimmy stoppen als drugshandelaar en alsnog een footballster worden.

Hij werkte samen met maffiosi uit Chicago en werd steeds rijker. Hij stopte met football en kocht leren jackies, Corvettes, motoren en een villa bij een meer. Hij kende de belangrijkste mensen uit de hoge kringen van Chicago en werd uitgenodigd op de set van Martin Scorseses The Color of Money. Hij raakte bevriend met Tom Cruise en kreeg een rolletje als figurant. Scorsese zei dat hij een ster in Hollywood kon worden, maar Keene had het naar zijn zin in de drugswereld en het zou niet lang meer duren of hij zou zijn streefbedrag van 5 miljoen dollar hebben verdiend.

In november 1996 zag hij de deurknop in zijn huis bewegen. Mannen in zwarte uniformen stormden zijn huis binnen. Ze droegen helmen, brillen en kogelvrije vesten en richtten hun geweren op Jimmy Keene. Hij ging op de grond liggen en kreeg handboeien om. Een agent zei: ‘Niet bewegen motherfucker, anders blazen we je fucking kop van je hoofd.’

Jimmy vroeg wie ze waren. ‘DEA, that’s who we are, fucker.’ In Keenes kluis werden geweren, geld, een weegschaal en zakken vol coke en weed gevonden. Hij deed een schuldbekentenis om een rechtszaak te vermijden. Hij dacht een milde straf te krijgen, maar werd veroordeeld tot minimaal vijftien jaar. Zijn moeder huilde toen ze dat hoorde, zijn vader leek flauw te vallen. Hij werd opgesloten in de Ford County Jail in Paxton, Illinois. Op zijn eerste dag wilde hij zijn vader bellen. Achter hem stond een man die ook wilde bellen. Keene zei: ‘Wil je de telefoon? Wil je de telefoon?’ Hij pakte de hoorn en timmerde de Mexicaan tot bloedens toe op zijn hoofd. De andere twee Mexicanen kwamen naar hem toe, Keene tikte ze tegen de grond en vanaf dat moment had hij status.

Op een middag kwam er een openbare aanklager langs. Zijn achternaam was Beaumont. Hij legde foto’s op tafel. Er stonden dode meisjes op. Keene vroeg: ‘Wat heeft dit met mij te maken?’ Beaumont vertelde wie de slachtoffers waren en wat er waarschijnlijk met hen was gebeurd. Hij gaf de naam van de hoofdverdachte: Larry Dewayne Hall. Hij was veroordeeld voor een moord, maar er bestonden vermoedens dat hij een seriemoordenaar was. Keene zou naar Halls psychiatrische gevangenis in Springfield, Missouri worden gestuurd en hij moest vrienden met Larry Hall worden. Keene zou vrijkomen als hij cruciale informatie kon geven over een vermist meisje genaamd Tricia. Een zinnetje dat lang in zijn hoofd bleef zitten: ‘Als je ons niet de plek van het lichaam kunt geven dan kom je niet vrij. No body, no release.’

Jimmy antwoordde: ‘Ik kan het niet doen. Ik heb geen ervaring met seriemoordenaars.’

‘Nee, nee, maakt niet uit,’ zei Beaumont.

‘Bij een mislukking zit ik in een gevangenis voor gekken.’

‘Ik zorg ervoor dat het de moeite waard is.’

‘Okay, ik zal mijn best doen.’

Trollen

Beaumont gaf hem een dikke map over Larry Hall. Hij was 1,62 meter en aan de dikke kant. Hij had een tweelingbroer genaamd Gary en die was veel populairder bij de meisjes. Hun vader heette Robert. Hij werkte lang als koster op een begraafplaats in Wabash, Indiana. Hij verdiende een redelijk salaris en Robert en zijn gezin mochten wonen in een groot huis op de begraafplaats. Volgens de ghostwriter van Jimmy Keene leken Robert en zijn vrouw op ‘trollen uit een sprookje’. Robert Hall werd in 1984 ontslagen omdat hij na te veel whisky’s lijken in de verkeerde graven legde. De Halls trokken in een klein, vervallen huisje, de zoons moesten op vroege leeftijd een baantje nemen om hun ouders te ondersteunen. Larry werd conciërge op een kantoor en veegde ’s nachts vloeren. In 1986 kreeg zijn leven toch zin. Hij zag een item over mensen die episodes uit de Amerikaanse Burgeroorlog naspeelden en hij kreeg de wens dit ook te willen doen. Hij leende boeken over de Burgeroorlog, kocht uniformen en geweren en liet zijn bakkebaarden staan om op zijn favoriete generaal Ambrose Burnside te lijken. Hij reisde met Gary door Indiana om mee te doen aan re-enactments. In een interview in een lokale krant zei hij: ‘Het is alsof je terugreist in de tijd. Daarom doe ik het.’

Gary trouwde. Larry had een hekel aan zijn schoonzus omdat ze ervoor zorgde dat zijn broer en enige vriend re-enactments ging overslaan. In 1994 werd Larry ervan verdacht een 15-jarig meisje te hebben vermoord: Jessica Roach. Ze verdween in september 1993, haar fiets werd gevonden bij een maisveld. Haar vader belde de politie, detective Miller uit Georgetown, Illinois vond haar lichaam. Het hoofd lag ergens anders, er was een tractor overheen gereden. Haar kaak was eerst gebroken en daarna was Jessica gewurgd.

Een getuige vertelde dat hij een verdachte man in een busje bij het maisveld had gezien. De tip leidde tot niets en het duurde elf maanden voordat detective Miller de vermoedelijke dader toch kon opsporen. Hij las en herlas de politierapporten en stuitte op een getuigenis over een kleine gezette man met rare bakkebaarden. Hij reed in een busje en achtervolgde twee fietsende meisjes. Ze ontsnapten door een steegje, het busje paste er niet door. De vader van de meisjes noteerde het nummerbord. Detective Miller trok het na, het busje stond op naam van Larry Dewayne Hall uit Indiana.

Miller belde een detective uit Larry Halls dorp in Indiana. De collega kende Hall goed en noemde hem een ‘weirdo die niemand kwaad doet’. Hij moest er alleen wel aan toevoegen dat Larry Hall de verdachte was van een nationaal bekende verdwijningszaak uit 1992 in Marion, Indiana. De 19-jarige Tricia Reitler werd toen ontvoerd op de campus van haar christelijke universiteit, buurtbewoners hielden lange zoektochten. Tricia woonde niet ver van Jessica Roach en er was in de periode van haar vermissing een re-enactment in de buurt.

Detective Miller ondervroeg Larry Hall. Volgens de agenten in Marion was hij ‘een wannabe’, een onschuldige zonderling die er alleen van droomde een seriemoordenaar te zijn. Detective Miller geloofde dat niet. Hij wist zeker dat Larry Jessica Roach had vermoord en hoogstwaarschijnlijk Tricia Reitler en vele anderen. In zijn busje waren artikelen over dode meisjes, een skimasker, een groot jachtmes, handschoenen, een Please Pray for Tricia-poster en een Newsweek over seriemoordenaars gevonden. Een lokale agent zei: ‘Larry, waarom vertel je niet over je dromen?’

De verdachte sloot zijn ogen. ‘Soms droom ik over het vermoorden van vrouwen. Maar ik denk dat het alleen een droom is.’

De agent: ‘Vertel hem waar je bent in die dromen.’

‘Ik treed een beetje uit mijn lichaam en kijk dan neer op mezelf.’

‘Kun je je herinneren wat je deed?’

‘Ik kan het je niet exact vertellen. Ik kan me alleen herinneren dat het iets slechts is.’

Miller pakte een foto van Jessica Roach. Larry Hall keek weg. Hij bekende ineens eenzaam te zijn sinds zijn broer al zijn tijd doorbracht met zijn nieuwe echtgenote. Hij had een ‘urge’ vrouwen die op haar leken te wurgen en bekende Jessica Roach, Tricia Reitler en vele anderen te hebben gedood. Hij vermeed oogcontact en zei: ‘Ik pikte meerdere meisjes op verschillende plekken op, maar ik kan me niet herinneren wie ik pijn heb gedaan. Ik doe gewoon dingen. Ik heb daar niet de controle over. Dit was een van die keren dat ik geen controle over mezelf had.’

Benieuwd naar de rest van het artikel? Je leest het op Blendle.

In het artikel lees je meer over Blackbird. ‘Tv-journalisten brachten het nieuws dat Larry Hall een seriemoordenaar was. In een krant stond dat hij twintig moorden had gepleegd. De vermeende seriemoordenaar trok zijn bekentenis plotseling in en zei alleen te hebben gedroomd over de moorden, meer niet’