Bart Nijman: 'Het komt niet goed met Nieuw Sociaal Contract en daarom ook niet met dit kabinet'

Een diepgewortelde onwil tot bestuurlijke vernieuwing en verandering heeft zich in de politieke macht ingesleten en in het kwakkelkabinet van Dick Schoof komt dat vooral tot uiting via het smaldeel van Nieuw Sociaal Contract. Iedere tweet, elke halve zin en de geringste suggestie van racisme wordt in het publieke debat opgeblazen tot existentiële proporties, waarna bij NSC altijd wel iemand bereid is olie op het vuur te gooien.

Hoewel staatssecretaris Nora Achahbar na haar vertrek uit het kabinet letterlijk ontkend heeft dat er van racistische uitingen sprake was, blijft de suggestie dat van racisme en discriminatie sprake was wel boven de markt hangen en in de media rondzingen.

Het was voor Kamerleden Rosanne Hertzberger en Femke Zeedijk zelfs aanleiding om op de slippen van de staatssecretaris een weg naar de uitgang te glibberen, luidkeels orerend over hoe uit ‘volstrekt ongepaste uitspraken’ zou zijn gebleken dat ‘een vrouw met Marokkaanse afkomst’ niet welkom zou zijn in de coalitie waarvan ook NSC deel uitmaakt.

Hertzberger had in augustus op haar LinkedIn-pagina al publiekelijk kenbaar gemaakt dat ze persoonlijk ‘groot ongemak’ voelde bij de samenwerking met de PVV en dat ze ‘daarin niet alleen’ stond. Haar vertrek is niets anders dan egocentrisch opportunisme; ze heeft gewoon geen zin meer en wil nog een goed genetwerkte carrière na de politiek, en iedereen die de NRC-columniste al een beetje kende, wist dat dit zo zou aflopen op het moment dat haar naam op de kieslijst aangekondigd werd.

Ze was een keus die zowel getuigt van slechte mensenkennis als van de grote haast waarmee NSC uit de grond moest worden gestampt om verkiezingsgereed te zijn. De ironie wil dat Folkert Idsinga (onlangs ook al uit eigen beweging opgestapt als staatssecretaris Belastingdienst vanwege onduidelijkheid over persoonlijke aandelenbelangen) en Achahbar de eersten in lijn zijn om de twee vrijgekomen zetels op te vullen. Idsinga heeft al toegehapt en hoewel op moment van schrijven het niet zeker noch aannemelijk is dat ook Achahbar dit zal doen, tekent het wel de circulaire loopgraaf waarin NSC zich bevindt.

Onder minder dan halfbakken aanvoering van secondant Nicolien van Vroonhoven springen de kikkers naar eigen believen uit de kruiwagen, evenals de kiezers. Veel kiezers – twintig zetels maar liefst – zagen vorig jaar in de partij van dossiervreter Pieter Omtzigt een bestuurlijke vernieuwingsdrift waar ze hun stem aan wilden gunnen, maar met een partijleider die op voorhand eigenlijk al te opgebrand was en bij afwezigheid tijdens ziekte op nul en generlei mededogen leek te kunnen rekenen, lijkt het lek niet te dichten.

Omtzigt is noodgedwongen (maar ongetwijfeld wankel) terug aan het roer, maar het komt niet goed met zijn partij, en daarmee ook niet met dit kabinet. Voor de gezondheid en echt herstel van Omtzigt is dat desondanks het best denkbare vooruitzicht.