‘Er kleeft aan een elektrische auto eigenlijk maar één probleem’

De vakantie nadert met rasse schreden en het is nog altijd ongewis of ons vliegtuig op de geplande datum daadwerkelijk naar Spanje gaat vertrekken, of alsnog gecanceld wordt vanwege gebrek aan bagagedragers op Schiphol, die nog liever veertig pakjes per uur voor Post NL bezorgen, dan óóit nog voor een schijtloontje een hernia op te lopen in de buik van een Jumbojet. En hoewel dat valt te billijken, komt het wel slecht uit. Want vliegt dat vliegtuig niet, zijn we gloeiend de lul en kunnen we kiezen: zonvakantie schrappen en in Nederland blijven, of met de elektrische auto naar ons AirBnb-appartementje aan de Costa karren. Een gruwelijk dilemma.

Tegen vakantie in eigen land is in principe niet zoveel bezwaar. We hebben een bootje waarop je comfortabel kunt kamperen, het wemelt in Nederland van de pittoreske dorpjes en rustieke rietkragen, en met een beetje mazzel is het af te toe zelfs aardig weer. Maar meestal niet. Desondanks: de boot was een mogelijkheid geweest, ware het niet dat we de afgelopen twee jaar ook al in Nederland zijn gebleven en mijn vrouw nu wel eens zonzeker wil recreëren, ‘anders ga ik van je scheiden’.

Blijft over: naar Spanje rijden met de elektrische auto.

Wie een elektrische auto heeft, zoals wij, zal je vertellen dat het fantastisch is, zo’n fluisterstil mobiel dat voor het stoplicht iedere benzineslurper in het stof laat bijten, voor een paar dubbeltjes weer boordevolle batterijen heeft en – in elk geval bij onze Kia – van alle moderne gemakken is voorzien. Niet in de laatste plaats een joekel van een kofferbak. Er kleeft aan zo’n auto eigenlijk maar één probleem: de actieradius in relatie tot de beschikbare (zeldzame) laadstations. Met name in Frankrijk en Spanje schijnt het aan te komen op loepzuiver plannen en een ijzeren discipline. Want je wilt niet zonder stroom komen te staan.

Het is me één keer overkomen dat ik onverwacht een kind moest ophalen in de stad en vergeten was te kijken of er nog peut in de batterij zat. Die zat er niet. Daar kwam ik achter toen de auto op de terugweg een spervuur aan waarschuwingen en bedreigingen begon te sputteren. Toen de auto bergop tegen een driebaans-fly-over steeds langzamer ging rijden en uiteindelijk stilviel bij een verlossende laadpaal van Fastned. En ik dingen had gezegd die ik pas weer kan goedmaken als er kleinkinderen komen.

Ik zie dan ook vele beren op de weg naar Spanje en hoop van ganser harte dat ons vliegtuig volgens dienstregeling vertrekt. Voor alle pechvogels en waaghalzen die het er wel op gaan wagen: veel succes! Houd altijd 100 km in reserve als je je koers langs de snelladers plant, laad altijd tot 80 procent en zet de airco uit als het maar half kan. Dan komt het in principe goed.

Ben jij ook zo iemand die graag haantje de voorste is? Mooi. Volg Nieuwe Revu dan op Facebook, dan krijg je de columns altijd als eerste te zien. Of abonneer op onze nieuwsbrief. Sturen we onze beste artikelen gewoon naar je toe.