'Er zijn schattingen dat bij 1 miljoen huishoudens deze winter gas en licht worden afgesloten'

Het nieuws deed Marcel nog het meeste denken aan de kwestie van het bijvoederen van de wilde beesten in de Oostvaardersplassen, een paar jaar geleden. Omdat ze anders de winter niet zouden doorkomen van de honger. En wat een vuile schande iedereen dat vond. Hoewel je natuurlijk ook altijd mensen had die vonden dat je de natuur op zijn beloop moest laten en die beesten moest laten creperen, omdat je anders veel te veel van die beesten in de Oostvaardersplassen kreeg.

We hadden het over die jongen van elf uit Rotterdam die in de klas was flauwgevallen van de honger. En over de talloze andere jongens en meisjes die zich met een lege maag niet konden concentreren tijdens de les. Over lege broodtrommels, alleen een Snelle Jelle voor ontbijt, ’s avonds zonder eten naar bed. Scholen die kinderen letterlijk bijvoederen, stiekem, zodat ze zich niet hoeven schamen. Het ergste nog: een meisje dat op de radio vertelde dat ze soms nog wel een tweede boterham zou lusten, maar die niet nam omdat haar broertjes anders ook nog een boterham zouden willen. En zoveel brood was er nou ook weer niet.

Verhalen van vermoeide wetenschappers en welzijnswerkers, al jaren in gevecht met de bierkaai, maar toch blij dat er nu misschien dan eindelijk eens serieuze aandacht voor de armoede kwam. De armoe, laaiend aangewakkerd door de oorlogszucht van de Rus, roekeloze gasroulette in het Westen, en de energiebedrijven, die gezellig een vorkje meeprikken. De echte armoede van mensen, die gewoon te weinig geld hebben om te leven. Moeten kiezen tussen warmte en eten, of erger: er zijn schattingen dat bij 1 miljoen huishoudens deze winter gas en licht worden afgesloten. Ook eten is euro’s duurder dan normaal.

Ik had generatiegenoot Marcel gebeld omdat ik wist dat hij het vroeger thuis niet breed heeft gehad, met een afgekeurde vader die het voor vijf man moest rooien met 1500 gulden in de maand. Hoe hij zich de armoe van toen herinnerde, vroeg ik me af. Nou, zei Marcel, ze waren, nadat zijn vader niet meer kon werken, nooit meer met vakantie geweest. Dat was niet leuk. Maar ze hadden nooit honger gehad, groente uit de tuin en altijd vlees bij het eten. Al had hij pas voor het eerst biefstuk geproefd toen al hij al lang en breed het huis uit was. Zijn moeder werkte bij anderen in de huishouding, voor af en toe een extraatje.

Het hield allemaal niet over, maar hij zou hun gezin niet echt ‘arm’ willen noemen. Nee, dan was het tegenwoordig toch allemaal veel erger. En dat vonden we wel schandelijk, eigenlijk.