'Trugoy en de Melkweg'

Wat krijg je als je yoghurt omdraait? Tijdloze hiphopmuziek.

Deze week overleed David Jolicoeur, die onder de naam Trugoy the Dove de wereld waarachtiger probeerde te rappen. Een poëet met een spleet tussen de tanden en een derde van het magnifieke De La Soul.

In 2002 kwam ik het drietal tegen in een snackbar in de Leidsestraat. Ze hadden net opgetreden op het Drum Rhythm Festival. De La Soul werd niet omringd door bodyguards. Ze aten hun patatjes onbeveiligd.

Dat was het mooie aan De La. In het begin van hun carrière werden ze gezien als de hippies van de hiphop. Dit kwam grotendeels door hun eigen platenmaatschappij. Alles was bloesjes en bloemen. Alles was marketing. Zelf werden ze na een tijdje ook moe van alle madeliefjes en de vragen over vredelievendheid. Dat ze geen zin hadden om over geweld of dure auto’s te rappen, wilde natuurlijk niet zeggen dat ze zomaar over zichzelf heen lieten lopen. Sommige fans en collega rappers hadden het moeilijk met hun gebrek aan scherpe randjes. Het was allemaal te vrolijk en niet rauw genoeg. De muziek draaide niet om het uitvergroten van hun mannelijkheid.

Ik weet nog dat ik in die snackbar stond en dat ik over hun in 1996 uitgebrachte album Stakes Is High begon. Een plaat die mijn leven niet heeft veranderd, maar wel voor altijd bij me is. Het is hun alles-of-niets-plaat. Het vorige album had slecht gescoord en dit was hun laatste kans. De dood of de gladiolen. De vergetelheid of de madeliefjes. En dat hoor je. Succes is vluchtig. Het glipt door je vingers. Op Stakes Is High hoor je De La Soul de vingers dicht rappen. De vingers dicht dichten. Dit mochten ze niet laten glippen.

Toen de patat op was, vroeg Dave aan mij of ik wist waar de Melkweg was. Natuurlijk wist ik dat. Ik was een jongen van 22 jaar. En daar liep ik dan met De La Soul over het Leidseplein. Posdnuos, Maseo en Trugoy. Het was een mooie dag. De zon scheen en de terrassen zaten vol, maar niemand zag met wie ik daar liep. Als ik aan De La Soul denk, denk ik aan de buitenbeentjes. Maar op de goede manier. Aan de mensen die nergens bij willen horen, omdat ze al zijn wie ze altijd al hadden willen worden. De La Soul staat voor creativiteit en zelfverzekerdheid. Voor vriendschap en geduld. Na hun eerste succes in 1988 dachten veel mensen dat De La Soul een eendagsvlieg zou zijn, maar De La Soul is een vooraltijdvlinder.

Ik moest deze week vaak aan Trugoy denken. Aan die vraag die hij in 2002 stelde. Waar is de Melkweg? Hij overleed deze week op 54-jarige leeftijd.

Hij heeft de Melkweg helaas veel te vroeg gevonden.