Leon Verdonschot: 'Inmiddels hebben we jaren ervaren wat het alternatief van de Bauers is: rolmodellen uit de hel'

Beste Martien Meiland,

Afgelopen week was Frans Bauer op televisie, in het programma Rooijakkers over de vloer. Het was een zeer goed bekeken uitzending, die in media en op sociale media tot een verzuchting leidde: kan de realitysoap rond de Bauers niet terugkomen? Weet je hoe dat komt volgens mij? Door jou en je familie. En door Peter Gillis. En daarvoor door Sarah van Soelen. En door de zonen van Dries Roelvink. En door Famke Louise. En al hun geestverwanten.

Nadat het criterium voor het verkrijgen van een realitysoap een tijd lang leek te zijn dat je niks kunt, behalve jezelf naspelen in een serie, is de lat erna nog verder verlaagd. Inmiddels is een realitysoap iets voor mannen die meerdere malen zijn veroordeeld voor illegale huisvesting van arbeidsmigranten en zijn aangeklaagd vanwege mishandeling. Toen de man in kwestie daar afgelopen week kritische vragen over kreeg van een Telegraaf-journalist, toonde de ware Peter Gillis zich: een agressieve ploert van een pauper. Daarna begon rond de eerste aflevering van het nieuwe seizoen van zijn serie (slecht bekeken, dus minder massa, dus minder kassa) een doorzichtig charmeoffensief, ingezet door Talpa’s trouwe lakeienleger. Peter had namelijk een nieuwe vriendin, die we ironisch genoeg hadden kunnen kennen uit de videoclip van het nummer van een of andere volkszanger, met de inmiddels hilarische titel Jij bent een golddigger.

Een realitysoap is inmiddels ook iets voor families als die van jou; mensen die een pension openen in Noordwijk zonder de benodigde vergunningen, en dan vervolgens verbolgen zijn dat de gemeente ingrijpt. Net als bij Gillis krijgt dan de overheid de schuld, want die zit hardwerkende ondernemers alleen maar in de weg – en dat allemaal op een toon alsof je een toeslagenaffaire-ouder bent, of een Groninger met een door gaswinningen vernield huis, in plaats van gewoon de zoveelste proleet die denkt dat regels alleen voor anderen gelden. Je oplossing: de woningregels omzeilen, in een tijd van woningnood.

Dus ja. Als dit soort types dat alleen maar néémt en niet gééft jaar in, jaar uit een eigen serie krijgt en je opeens de Bauers weer op televisie ziet, dan stemt dat nostalgisch. Een man mét talent, die al vele jaren mensen blij maakt met zijn muziek, met een leuke vrouw en leuke kinderen, die niet arbeidsmigranten uitbuit of journalisten intimideert of denkt dat hij boven de wet staat, maar altijd sociaal en toegankelijk is gebleven: wat een verademing! Een beetje saai wel, vonden veel mensen destijds na een tijdje, al die blijmoedigheid. Maar inmiddels hebben we jaren mogen ervaren wat het alternatief is: rolmodellen uit de hel.