Bart Nijman: 'Geslachtsverandering leidt tot onomkeerbare vernielingen aan onderontwikkelde lichamen'

Het is misschien niet het meest frivole midzomer-onderwerp, maar eens in de zoveel tijd struikel ik nou eenmaal over het thans modieuze transgenderthema en dan blijf ik altijd even hangen bij de vraag: hoe is castratie en sterilisatie van fysiek gezonde puberkinderen ooit een pijler van progressie voor de bien pensants geworden?

Hier moet meteen die strontvervelende disclaimer weer bij dat ja, sure, er bestaat zoiets als genderdysforie en dat daar goede geestelijke en medische behandelingen voor nodig zijn, bestrijd ik niet en daar pleit ik niet tegen. Maar heilige hormonengekte, Batman: hoe zijn we zover gekomen dat het kritisch bevragen van de enorm gestegen vraag naar transgenderzorg leidt tot barrages aan scheldpartijen, verwijten en beschuldigingen van transfobie?

Ook als je die disclaimer toevoegt, is kritiek leveren op transitiezorg een stuk rood vlees voor niet alleen paarsharige GGZ-sujetten met gezichtstatoeages, maar ook voor keurige maatpak-D66’ers, jonge sociale wetenschapsstudenten en midlife-kruidenvrouwtjes met een GroenLinks-abonnement, die allemaal denken dat ze voor door het patriarchaat onderdrukte slachtoffers opkomen door critici niet te weerspreken, maar uit te maken voor monsterlijke conservatieven die transgenders zouden willen vermoorden.

Dit is geen overdrijving, dit is het heersende narratief. Vraag maar aan J.K. Rowling, die al jarenlang gestalkt, bedreigd en doodgewenst wordt door een brede waaier aan vrij normaal overkomende tot zeer mentaal verwarde mensen, omdat ze niet per definitie gelooft in het bestaan van meer dan twee genders. Terwijl: biologisch gezien bestaan er echt maar twee geslachten.

Toch is in hoog tempo nieuw, antiwetenschappelijk jargon in de taal (én stijlgidsen van veel medeplichtige media) doorgesijpeld waarin gesproken wordt over ‘mensen met een baarmoeder’ of over ‘mensen die menstrueren’, omdat het niet meer alleen tot vrouwen beperkt zou zijn. Een vrouw die geboren wordt als vrouw is niet geboren met een vagina, maar met een ‘bonusgat’, kwam ik laatst zelfs tegen.

Jargon zijn maar woorden, noem jezelf lekker hoe je wilt, meid (m/v/x). Maar uit dat jargon vloeit steeds vaker een medisch traject voort waaraan niet alleen zelfstandig bewuste meerderjarigen zich onderwerpen, maar dat ook op minderjarige puberkinderen wordt geprojecteerd.

Mijn begrip voor vermeende genderverwarring stopt op het moment dat artsen niet langer tegen de ouders van puberende kinderen zeggen dat ze moeten proberen te praten met hun kind over veranderingen in lichaam en geest, maar de medische diagnose stellen dat het kind puberteitsblokkers en hormonenkuren moet krijgen om een geslachtsverandering in gang te zetten.

Het leidt tot onomkeerbare vernielingen aan onderontwikkelde lichamen, afgesneden geslachtsorganen, eindeloze infecties, geestelijke en fysieke bijwerkingen en vaak een eeuwige nood aan medische zorg. Het aantal spijtoptanten groeit, doch kritiek zwelt veel te langzaam aan. Deze Mengele-praktijken moeten één vraag opwerpen: wie zijn hier nou de werkelijke monsters?