De duistere wereld van drillrap: beats, rhymes en kapmessen

In 1996 rapte Tupac in zijn diss-track Hit Em Up over hoe hij zijn vijanden zou beroven, doodmaken en diens vrouwen zou neuken. In 1998 deed DMX daar een schepje bovenop, met de tekst ‘I got blood on my hands and there's no remorse/ And got blood on my dick cause I fucked the corpse’. En in de jaren 80 introduceerde Geto Boys, een rapformatie uit Texas, de zogenaamde horrorcore: een rapvariant gebaseerd op macabere fantasieën, bloederige scenario’s en grimmige teksten. Een van hun vroege hits, Mind of a Lunatic, gaat over een verkrachter met een hang naar necrofilie, een man die de oma van zijn vriendin doodsteekt en het opblazen van voltallige families.

Gangsterrap en de gewelddadige thema’s die daarmee gepaard behoren al decennialang tot de Amerikaanse cultuur. Vanuit Los Angeles bezongen pioniers zoals Ice-T en Niggaz Wit Attitudes het rauwe straatleven vol gangs, drugs en geweld. Critici veroordeelden dit nieuwe geluid. Volgens hen zou gangsterrap geweld verheerlijken. ‘Hoewel gangsterrap misschien niet de oorzaak is, verergert het wel het probleem van geweld op straat,’ waarschuwde vooraanstaand dominee Calvin Butts in 1993 al in The Washington Post.

De miljoenen fans van het subgenre dachten daar anders over. Het gewelddadige element maakte van rap juist een miljardenindustrie. Met de oplaaiende vete tussen de ‘East Coast’ en de ‘West Coast’ in de jaren 90, aangevoerd door boegbeelden Tupac en The Notorious B.I.G., kon niemand meer heen om de gewelddadige, masochistische soundtrack van de Amerikaanse getto’s. De wijze waarop die rivaliteit eindigde, met de moord op Tupac in 1996 en die op The Notorious B.I.G. in 1997, beklemtoonde het gevaarlijke imago dat tot op de dag van vandaag in rapmuziek is verweven.

Drillen

Sinds enkele jaren domineert drill, een subgenre uit de South Side van Chicago. Vanuit ‘Dro City’, een achterstandswijk waar het aantal gewelddadige incidenten constant hoog is, ontpopte zich in 2010 een nieuw geluid gebaseerd op ‘trap’, een rapvariant waarin teksten over drugsdealen centraal staan. De jonge rapper Pac Man was met zijn liedje It’s a Drill de eerste die daar met een nieuw geluid op verder borduurde. De term ‘drillen’ verwees naar het schieten met automatische vuurwapens.

Voor Pac Man was dat overigens geen fantasiewereld; niet lang na de release van zijn primeur werd de 25-jarige rapper in zijn eigen buurt doodgeschoten. Niemand wist op dat moment nog dat deze tamelijk anonieme rapper verantwoordelijk zou zijn voor een wereldwijd fenomeen. It’s a Drill inspireerde tal van andere Chicago-rappers tot gewelddadige videoclips, duistere beats en verwijzingen naar bendegeweld en drugshandel. Tot de eerste lichting van succesvolle drillrappers behoorde ook Chief Keef, van wie in 2012 het liedje I Don’t Like een remix kreeg van niemand minder dan Kanye West. Drillrap was niet meer weg te denken uit de hiphopcultuur.

Niet iedereen was daar even blij mee. In de Verenigde Staten werden de gewelddadige teksten en videoclips al snel in verband gebracht met onderlinge conflicten en zelfs dodelijke slachtoffers. Die negatieve berichten weerhield het genre ervan uit te groeien tot mainstream, zoals trap music dat eerder wél was gelukt. In andere delen van de wereld bleek de animo voor drill groter. In het Verenigd Koninkrijk bijvoorbeeld. Met name in de ruigere buurten van Londen sloeg drill anno 2012 in als een bom. UK Drill-artiesten als Skengdo & AM, Digga D en Headie One domineren er nog altijd de nationale hitlijsten.

Toen drillrapper Digga D weer op vrije voeten kwam, werd hem opgedragen elk nieuw liedje uiterlijk 24 uur voor de release op te sturen naar de politie ter controle

De Britse variant kent één belangrijk verschil met de Amerikaanse drillrap: de AK47’s in de videoclips zijn vervangen door messen, vanwege de strengere wapenwetgeving in Europa. Daarmee kwam de beruchte muziekstroming ook in Engeland al snel op de radar van de autoriteiten. In 2015 lanceerde de Londense Metropolitan Police een gespecialiseerd team genaamd Operation Domain, verantwoordelijk voor het monitoren van youtubevideo’s ‘die geweld aanwakkeren’. Met resultaat: in 2019 zagen Londense drillrappers 107 van hun videoclips verwijderd van het platform; in 2021 stond die teller op ruim vijfhonderd video’s. ‘Drill muziek bevat teksten die ernstig geweld, moord en steekpartijen verheerlijken,’ verklaarde hoofdcommissaris Cressida Dick haar aanval op het subgenre in 2018 tijdens een radio-interview. ‘Deze liedjes beschrijven tot in detail steekpartijen en obsceen geweld tegen vrouwen. Ook beschimpen de rappers elkaar en zeggen ze wat ze gaan doen.’

Benieuwd naar de rest van het artikel? Je leest 't in de nieuwste Revu.