Wie denkt GTST wel dat zij is?

En dat terwijl er een jubileum in het vooruitzicht ligt: na de zomer start seizoen dertig. Heeft GTST nog toekomst?

Wat zegt dat over de serie?

Weinig. Want door het huidige tv-landschap van honderden zenders en online kijken, is door Stichting Kijkonderzoek niet nauwkeurig meer te meten hoeveel mensen er werkelijk GTST volgen. Maar toch: de metingen vertellen ons dat er in vier jaar tijd de helft van de kijkers is afgehaakt en dat er tegenwoordig nog maar zo’n 800.000 mensen kijken. RTL is ontevreden, nog nooit daalde het cijfer tot onder het miljoen.

Is het nog wel van deze tijd, zo’n soapserie vol verzonnen drama?

Totaal niet. In april beleefde de serie weliswaar haar zesduizendste af levering en in 2020 bestaat de soap dertig jaar, maar dit genre lijkt in Nederland langzaam uit te sterven. Wie de steeds gekkere verhaallijnen beschouwt, ziet de scenarioschrijvers achter de schermen met zweetdruppels op het voorhoofd en de handen in het haar stoeien met de vraag wat ze nou weer moeten bedenken om te blijven boeien. Natuurlijk hoort ongeloofwaardigheid bij een soap, plus elk jaar de cliffhanger, waarmee de zomerstop wordt ingeluid. Voor dit soort spectaculaire nonsens lijkt het huidige kijkerspubliek niet meer warm te draaien. Daarnaast is het grootste deel van de huidige cast wel érg jong en onervaren.

Wat moeten we weten over GTST?

Ontstaan naar een idee van Joop van den Ende, die in Amerika zag hoe succesvol soaps daar waren. Zou aanvankelijk Tijd van Leven, Samen of De Rusteloze Jaren gaan heten. GTST was titelsuggestie 34. Bert van der Veer schreef de titelsong, die steeds door andere artiesten werd ingezongen en ieder jaar korter werd; de huidige versie van Lisa Lois duurt gelukkig nog maar twintig seconden.

Wat vindt GTST van zichzelf?

‘Als moeder aller soapseries verdien ik meer dan een miljoen kijkers.’

Wat vinden wij van GTST?

Nu de kijkcijfers een vrije val hebben ingezet, is de tijd van onbezorgdheid echt voorbij.

TANJA JESS voormalig GTST-actrice

‘De huidige kijkcijfers zijn een heel stuk minder dan in mijn tijd, toen er drie miljoen mensen keken. Het was totale gekte voor ons als jonge acteurs die plotseling heel bekend werden. Het gevoel van die bekendheid was dubbel. Waardering voor wat je aan het doen bent is leuk, maar je privacy ben je kwijt. Gelukkig waren er nog geen smartphones, dan waren we nergens meer veilig geweest. Wij konden nog lekker puberen en opgroeien. Een keer te veel gedronken en over je nek gaan in een steegje? Als iemand dat filmt, blijft het voor altijd op internet. Wij konden dat destijds nog gewoon doen, haha. Op vliegvelden en op vakantie was je nooit veilig, want dan hadden mensen fototoestellen bij zich. Vakantiebestemmingen met veel Nederlanders waren dus een no-go voor ons. In de buurt van taxichauffeurs en horecapersoneel moest je uitkijken wat je besprak, want zij hadden hotlines naar de roddelbladen. In de studio’s van Aalsmeer hadden we postvakjes – ik realiseer me dat dit heel middeleeuws klinkt – waar fanmail in kwam; een grote zak met de meest crazy brieven heb ik bewaard. Maar daarin kregen we ook de nieuwe scripts.

De roddelbladen stuurden infiltranten die kwamen figureren, maar ook stiekem de nieuwste verhaallijnen uit onze postvakjes jatten.

We liepen qua opnames een paar maanden voor en die bladen verklapten dan alles. Telefoons die werden afgeluisterd en meer gekkigheid; je ging als GTST-acteur bijna geloven dat je heel bijzonder was. Of ik nu nog kijk? Om heel eerlijk te zijn, volg ik het niet, nee. Ik ben er zelf al bijna twintig jaar uit en er zitten nu veel mensen in die ik helemaal niet ken.’

BERT VAN DER VEER programmamaker

‘Kijkdichtheid verloopt altijd in golfbewegingen en is afhankelijk van veranderingen in scenario en cast. Ik voorspel dat GTST nog jaren doorgaat. RTL heeft ook absoluut geen alternatief op dat tijdslot, want je moet er toch niet aan denken dat ze daar Rad van Fortuin weer gaan neerzetten! Zo lang ik programmadirecteur bij RTL ben geweest, moest ik wel verplicht kijken naar GTST. Ik ben ergens in 2000 vertrokken en toen het niet meer moest, ben ik meteen gestopt met kijken. De tekst van de titelsong levert me aan vergoeding van de rechten nog iedere week een weekendje Antwerpen op, dus ik hoop dat GTST nog heel oud mag worden.’

RON VERGOUWEN mediadeskundige

‘GTST vind ik maar bij vlagen geloofwaardig; sommige verhaallijnen verliezen aan realisme doordat ze met te weinig kwaliteit worden gespeeld. Acteurs worden voornamelijk gecast op hun uiterlijk en daar is niks mis mee, want er kijken veel mensen naar. Maar mede daardoor ligt het acteerniveau doorgaans laag. Dat heeft ook te maken met de werkdruk; er moeten veel afleveringen worden opgenomen. Ook in de toekomst zal er behoefte blijven aan langlopende vervolgverhalen, al dan niet op televisie. Kijkers spiegelen zich aan karakters en gebeurtenissen en bovendien geeft een soap naast ontspanning ook ritme aan de dag. ’s Avonds op de bank voor GTST is een soort onderdeel van de dagindeling geworden. De serie moet wel verbeterd worden. Ik vind dat er meer humor in moet en de snelheid mag wel iets omlaag. Als Jeanine op maandag wordt ontvoerd, is ze op woensdag alweer vrij. Van mij mag ze wel een week of twee gevangen zitten, dan kunnen we met haar meeleven. Daarnaast mag het allemaal wel wat realistischer. Niet elke ruimte hoeft eruit te zien als een huiskamer uit VT Wonen.’