Omstreden BBC-debuut bad boy Kyrgios op Wimbledon

Het filmpje verscheen op 4 juni 2024 op zijn socialemediakanalen. Nick Kyrgios stond op een hardcourtbaan in Australië. Hij was 29 jaar, droeg een petje, een Wimbledonwit T-shirt, een korte broek en schoenen met felle kleuren. Hij mokerde meerdere ballen op rij in een hoek. Vraag die iedereen in de tenniswereld bezighield: zou Kyrgios binnenkort na lang blessureleed eindelijk zijn rentree maken als tennisser?

De meeste fans zouden dat een zeer goede zaak vinden. Hij geeft het tennis kleur en zijn talent is onomstreden. Oud-Wimbledon-kampioen Goran Ivanisevic omschreef Kyrgios als een ‘tennisgenie’. In The Guardian werd hij ‘the sport’s most enigmatic and beguiling player’ genoemd. Vooral zijn forehand is van Agassi-niveau. Hij was ooit de nummer 13 van de wereld en won twee jaar geleden bijna Wimbledon. Kyrgios is wel tamelijk onhandelbaar, maar elke sport kan een John McEnroe-achtige rebel gebruiken en volgens zijn Griekse vader Giorgos bestaan er veel misverstanden over zijn zoon. In werkelijkheid is hij namelijk ‘een heel gevoelige, fragiele jongen’.

Kyrgios kan wel makkelijk ontsporen, dat zal Giorgos niet ontkennen en dat komt mede door hem. Zijn zoon groeide op in Canberra, de hoofdstad van Australië. In hun tuin hing een basketbalring. Nick speelde daar uren per dag. Hij was goed en droomde ervan de Australische Kobe Bryant te worden. Nick keek het liefst de hele dag NBA-wedstrijden op tv, volgens teamgenoten was hij op het plein en in de zaal ‘een freakspeler’. Zijn ouders vonden alleen dat hij kansrijker was de top te halen in het tennis en Giorgos vertelde zijn zoon in 2009 dat hij zich alleen op tennis moest richten. Nick heeft dat zijn vader nog steeds niet helemaal vergeven en hij zei recentelijk: ‘He pretty much snatched the dream away from me.’

Giorgos probeerde Nick zonder veel succes de liefde voor het tennis bij te brengen. Kyrgios haatte die sport ‘en ik dacht elke dag: haal me weg van de baan’, vertelde hij een maand geleden in zijn eigen podcast. Nick was donkerder dan anderen omdat zijn moeder Norlaila uit Maleisië komt en hij was iets te zwaar. Het lukte hem bijna niet om vrienden te maken, leeftijdsgenoten pestten hem en hij zei: ‘Dat heeft me gevormd.’

Ook in andere opzichten kan hij zich ‘vooral de negativiteit herinneren’. Hij tenniste op de Academy in Melbourne en was daar lang de slechtste speler. De coaches ‘lieten me dat weten en dat zal ik nooit vergeten’. Daarom speelde hij later zoveel mogelijk zonder coach. Hij wilde op de baan ‘de dingen zelf uitvinden’.

Schaamte

Nick was acht toen zijn moeder zich voor het eerst voor haar zoon schaamde. Hij smeet zijn broodtrommel tijdens een wedstrijd de tribune in, gooide zijn racket in een hoek en lag minutenlang huilend op het hardcourt omdat hij verloor. In een terugblik zei Norlaila Kyrgios hierover: ‘I’m like: “Oh my god, Nick.”’

Zijn talent bleek toch groter dan gedacht en in 2013 was hij de nummer 1 van de wereld bij de jeugd. Australiërs gingen over hem fluisteren, dit moest wel de opvolger van Rod Laver, Pat Cash, Patrick Rafter, Lleyton Hewitt en Mark Philippoussis zijn. Hij bracht de swag van de NBA naar het tennis, deed aan trashtalk, droeg felgekleurde petjes en schoenen en kwam daarmee weg. Een coach zei: ‘Ik heb nooit zoiets gezien. Hij is waarschijnlijk het grootste talent sinds Roger Federer.’

Na de winst op Nadal danste hij mal op het Center Court. Volgens zijn moeder was dat de laatste keer dat ze haar zoon oprecht gelukkig zag

Op 19-jarige leeftijd leek Kyrgios de verwachtingen in te lossen door Nadal in de vierde ronde van Wimbledon te verslaan. Na afloop danste hij mal op het Center Court. Volgens zijn moeder was dat de laatste keer dat ze haar zoon oprecht gelukkig zag. Bij terugkeer in Australië veranderde zijn leven drastisch. Jongeren over de hele wereld gingen door hem naar tennis kijken. Ze kleedden zich als Kyrgios, stuurden filmpjes van zijn scheldpartijen door, op de baan waren ze vaak onuitstaanbare Kyrgiosjes. Nike en andere multinationals boden hem lucratieve contracten aan, meisjes achtervolgden Kyrgios op straat, in zijn eentje basketballen op een plein kon niet meer. Kyrgios wist niet hoe hij met zijn plotselinge roem moest omgaan, kreeg last van stress en mentale problemen. Op de baan uitte hij meer dan ooit zijn frustraties. Op zijn twintigste werd hij al ‘a magnet for controversy’ genoemd. Hij beledigde umpires, toeschouwers en ballenjongens, verloor wedstrijden zonder zijn best te doen, tijdens een Davis Cup-wedstrijd schreeuwde hij: ‘Ik wil hier helemaal niet zijn.’

In Montreal won hij van tweevoudig grandslamwinnaar Stan Wawrinka, een van de sportiefste personen in het tennis. Niemand had het na afloop over de uitslag, want Kyrgios vertelde zijn tegenstander: ‘Kokkinakis banged your girlfriend. Sorry to tell you that mate.’ Kokkinakis was Kyrgios’ dubbelpartner en vriend, ze spraken over alles en volgens Nick dus ook over bedpartners. Hij kreeg een boete en een schorsing van 28 dagen wegens wangedrag en het in diskrediet brengen van het tennis. Twitteraars schreven: ‘Kyrgios is a disgrace’, ‘Hij moet uit het tennis worden gezet’ en ‘Die vent is gek’.

Kyrgios bood zijn excuses aan, maar hij leek geen minder moeilijk mens te worden. Hij trainde te weinig, ging veel uit, hield zich bijna nooit aan een strikt sportdieet. Vrienden en familieleden probeerden hem tijdens wedstrijden vergeefs te steunen.

‘Let’s go, Nick. Come on.’

‘Zeg iets anders.’

‘Je kunt het.’

Ook niet goed.

‘Come on, mate. You got this, mate.’

‘Fuck off.’

‘Ik zag mijn vader aan de rand van mijn bed huilen. Dat was een wake-upcall voor mij. Ik wist dat het zo niet verder kon’

Doodswens

Toeschouwers floten hem uit. Het reizen ging hem tegenstaan en hij voelde zich naar eigen zeggen ‘the loneliest guy in the world’. Zijn resultaten gingen achteruit en in 2019 wilde hij zelfs dood. Kyrgios verloor in de eerste ronde van de Australian Open. Op Wimbledon speelde hij een paar maanden later met een lange witte mouw om de snijwonden in zijn rechterarm te verbergen. Kyrgios werd in de tweede ronde in vier sets uitgeschakeld door Nadal en toen werden zijn mentale problemen nog erger. Hij vertelde vader Giorgos: ‘Ik haat de persoon die ik nu ben’ en ‘Ik wil hier niet meer zijn’. Hij liet zich opnemen en bracht weken door in een psychiatrische afdeling. In een podcastinterview zei Kyrgios: ‘Ik zag mijn vader aan de rand van mijn bed huilen. Dat was een wake-upcall voor mij. Ik wist dat het zo niet verder kon.’

Hij probeerde zijn leven te veranderen, maar dat lukte niet, ook al leek hij een stabiele relatie te hebben met model Chiara Passari. Op 10 januari 2021 maakten ze ruzie voor haar appartement. Kyrgios bestelde een Uber om weg te gaan. Passari blokkeerde de deur en vroeg hem uit te stappen om het uit te praten. Antwoord van Kyrgios: ‘Leave me the fuck alone!’ en ‘Just fucking piss off!’ Kyrgios duwde zijn vriendin, ze viel. Kyrgios boog zich over haar heen en begon te schreeuwen alsof ze een vervelende toeschouwer was. Haar knie zat vol schrammen, haar schouder deed veel pijn.

Tien maanden later deed ze aangifte. Passari en Kyrgios waren toen al uit elkaar. De zaak kwam in 2023 voor, de rechter seponeerde omdat Kyrgios haar niet de persoon leek om opnieuw in de fout te gaan. Hij had bovendien spijt betuigd, want Kyrgios zei in de rechtbank: ‘Het ging niet goed met me toen dit plaatsvond en ik reageerde in een moeilijke situatie op een manier die ik diep betreur. Ik weet dat het niet oké was en wil mijn oprechte excuses aanbieden voor het leed dat ik heb veroorzaakt. Mentale gezondheid is lastig. Leven kan overweldigend zijn. Maar ik heb ontdekt dat hulp krijgen en aan mezelf werken me heeft geholpen om me beter te voelen.’

Ging het echt beter met hem? Volgens Kyrgios wel. Op 24 februari 2022 plaatste hij een foto uit 2019 van zichzelf tijdens de Australian Open. Hij droeg een shirt met afgeknipte mouwen en schreef in zijn post op Instagram: ‘Dit was ik drie jaar geleden. Iedereen dacht dat het mentaal oké met me ging en dat ik genoot van het leven. Maar het was een van mijn donkerste periodes. Als je goed kijkt naar mijn rechterarm zie je tekenen van selfharm. Ik had zelfmoordgedachten en worstelde letterlijk om uit bed te komen, laat staan spelen voor miljoenen mensen. Ik was eenzaam, depressief, negatief, dronk te veel alcohol, gebruikte drugs en duwde familie & vrienden weg. Ik had het gevoel dat ik met niemand kon praten en niemand kon vertrouwen. Dit was het resultaat van nooit openhartig zijn en te weigeren om op mijn geliefden te leunen. Alsjeblieft, voel je niet alsof je alleen bent, als je wel denkt met niemand te kunnen praten, ik ben hier, reach out.’

Lol op de baan 

Kyrgios had net de mannendubbel gewonnen op de Australian Open toen hij dit in 2022 schreef. Na afloop van die finale zei hij: ‘Ik voel me een compleet ander persoon. Just happy.’ Dit keer leek het echt waar te zijn. Hij stond vroeger op, trainde met plezier, verzorgde zich goed, nam ijsbaden, had voor het eerst sinds lange tijd lol op de baan. Heel veel drinken deed hij niet meer, depressieve periodes had hij steeds minder. Kyrgios werd zelfs weer verliefd, dit keer leek ze echt de ware. Op de baan leek hij ouderwets fit te zijn, de fans omarmden hem enigszins. Alleen het schelden verdween nooit helemaal, rackets konden nog steeds in het gezicht van een ballenjongen belandden.

De waarschuwingen en boetes bleven komen, maar hij gebruikte zijn temperament vooral om tegenstanders te ontregelen in plaats van zichzelf. Dat deed hij onder meer in de derde ronde van Wimbledon 2022 tegen de Griek Stéfanos Tsitsipás. Hij schold, zoog, provoceerde. Tsitsipás omschreef Kyrgios na afloop als een ‘bully’. Kyrgios lachte hem uit en zette de verliezer weg als ‘soft’.

Hij won ook zijn volgende wedstrijden en haalde de finale. Zijn tegenstander: de nummer 1 van de wereld Novak Djokovic. Kyrgios speelde bij vlagen sensationeel, maar schold ook zo vaak dat BBC-commentator Andrew Castle zich bij de kijkers verontschuldigde voor zijn taalgebruik. Prins George (10) zat in een ereloge en die was volgens de meeste Britten veel te jong om dit soort woorden te horen. Tijdens mindere periodes in de finale blafte hij de mensen in zijn box af, waarom juichten ze niet harder voor hem? En waarom klapten ze steeds op de verkeerde momenten? Wilden ze soms dat hij verloor? Zijn moeder weigert door zijn geklaag en gescheld al jaren in zijn box te gaan zitten. Alleen zeer trouwe vrienden, een zus en zijn vader kunnen het verdragen. Nick bedoelt het heus niet zo slecht.

Kyrgios was gelijkwaardig aan zijn tegenstander, maar verloor in vier sets. Een definitieve doorbraak leek niet te kunnen uitblijven, maar hij raakte in oktober 2022 geblesseerd, werd twee keer geopereerd aan zijn rechterpols en daalde flink op de ranglijst. Zijn enige wedstrijd in 2023 was in juni tegen de Chinees Wu Yibing, Kyrgios verloor kansloos en hij raakte opnieuw geblesseerd. In een interview zei hij: ‘Ik denk gewoon niet dat ik dit drie seizoenen op een rij kan doen. Ik was uitgeput toen ik thuiskwam na de US Open, zó ontzettend moe en zó mentaal kapot. Dus misschien is deze periode wel een counterbalance.’

Commentator 

Kyrgios kreeg een aanbieding om tenniswedstrijden te analyseren voor het Amerikaanse The Tennis Channel. Hij debuteerde in november 2023 en deed zijn werk volgens de CEO als een ‘total pro’. Hij was elke dag op tijd, kleedde zich perfect, bereidde zich goed voor, maakte grappen, toonde feitenkennis en ‘gaf inzichten die je alleen kan krijgen van een speler die op niveau heeft gespeeld en de deelnemers kent als weinig anderen’.

Toch maakte hij ook in zijn bijbaan niet alleen maar vrienden. Een van zijn weinige voorbeelden als commentator is volgens Kyrgios de voormalige nummer 1 van de wereld Jim Courier. Met de meeste andere ‘old heads’ op tv heeft hij moeite. Ze houden er volgens hem antieke opvattingen over tennis op na en ‘it’s like some of the stuff they say doesn’t make sense’. Dan denkt hij ‘just like: “What are you talking about?” Like: “Dude, how do you know?”

De tennissers van nu zijn fitter, atletischer, slaan veel harder en hij voegde eraan toe: ‘De sport was zo langzaam in die tijd. Ik keek onlangs naar Boris Becker en ik zeg niet dat de spelers van toen niet goed waren, maar het is absurd te zeggen dat ze nu net zo goed zouden zijn. Een harde service was toen iets van 197 tot 200 kilometer per uur. Mensen zoals ik serveren consistent 220 in de hoeken van de baan. It’s a whole different ball game.’

Hij was nog lang niet klaar en vertelde: ‘Ik zal niet zeggen dat ze er geen oplossingen voor zouden vinden, maar om steeds serve-and-volley te kunnen spelen moet je 220 serveren, want als je minder snel dan 220 serveert bro, dan eet Djokovic je levend op. Bro, Lleyton Hewitt vernietigde Sampras op de US Open. He made Sampras look like shit. Dat was het eerste voorbeeld van iemand die een service kon retourneren. En wat zou Djokovic doen met iemand als Sampras? Het zou een veegpartij worden.’

Niet al zijn opmerkingen waren op feiten gebaseerd, maar dat maakte voor de tv-bazen niets uit. Kyrgios durft ook als pundit omstreden te zijn, hij wíl omstreden zijn en een taal vol bro’s, dude, mate, shit en like spreekt de jeugd alleen maar aan.

In januari van dit jaar maakte Kyrgios opnieuw indruk als commentator, dit keer tijdens de Australian Open. Later die maand debuteerde hij met zijn eigen show: Good Trouble with Nick Kyrgios, een video-podcastserie met afleveringen van rond de 30 minuten. Kyrgios interviewt ‘gamechangers’ die ‘het lef hebben van de norm af te wijken’, zoals zijn collega’s Francis Tiafoe en Naomi Osaka, die ook mentale problemen heeft, bokser Mike Tyson en chef-kok Gordon Ramsay, misschien nog wel vaker scheldend dan Kyrgios. Vraag die hij aan het begin van elke aflevering stelt: ‘What is good trouble?’ Volgens Kyrgios is hij zelf daar het grootste voorbeeld van: hij ontregelt graag en misdraagt zich soms, maar dat leidt vaak wel tot iets moois.

De eerste reacties op zijn show waren lovend, maar de maand erna verspeelde hij zijn krediet alweer. Ex-kickbokser Andrew Tate plaatste op Valentijnsdag 2024 een bericht op X met: ‘What is love if it’s not an obsession?’ Kyrgios retweette het en schreef erbij: ‘I agree. Speaking facts as usual.’ Mensen binnen en buiten de tenniswereld hadden grote moeite met die zienswijze. Tate werd in juni 2023 aangeklaagd in Roemenië voor verkrachting, mensenhandel en het vormen van een criminele organisatie om vrouwen seksueel te exploiteren. De coach van Serena Williams schreef: ‘Net als je hem begint te mogen...’

‘De BBC moet van schaamte het hoofd buigen voor deze aanstelling. Het is een schande en toont de minachting van onze nationale zender tegenover vrouwen’

Kyrgios had al eerder bekend een Tate-fan te zijn. De chef-sport van de BBC vroeg hem desondanks om de komende editie van Wimbledon te verslaan als pundit. Zijn nieuwe collega’s zijn onder anderen John McEnroe, Martina Navratilova, Billie Jean King, Pat Cash en Tim Henman. De BBC-bazin zei bij de presentatie van de commentatoren: ‘Anything could happen there.’ Met McEnroe in de studio kan er inderdaad altijd van alles gebeuren en hoe zal dat zijn als ook nog Kyrgios naast hem zit?

Honderden Britten waren minder enthousiast over zijn aanstelling. Hoe kon iemand die zijn vrouw had mishandeld en ‘one of Andrew Tate’s most famous supporters’ is zo’n prestigieuze baan krijgen? Een Engelse Guardian-journalist schreef op 25 mei een woedend artikel met de kop: ‘Hiring Nick Kyrgios to fill its vacant toxic male slot is an unforced error on BBC’s part’. Een conservatieve politicus zei in het stuk: ‘De BBC moet van schaamte het hoofd buigen voor deze aanstelling. Het is een schande en toont de minachting van onze nationale zender tegenover vrouwen.’

De oprichter van een organisatie die strijdt tegen vrouwenhaat vond: ‘Het is verbazingwekkend hoe snel we bereid zijn geweld tegen vrouwen af te wijzen zolang de dader goed tegen een bal kan slaan.’ Een ander wilde kwijt: ‘De BBC-aanstelling van Nick Kyrgios als Wimbledon-commentator geeft duidelijk de boodschap aan jonge mensen dat antisociaal gedrag, zowel op als buiten de baan, niet alleen acceptabel is, maar ook een begin kan zijn van een lucratieve carrière in de media.’

OnlyFans

Dit laatste lijkt inderdaad het geval te zijn. Het hoort bij Kyrgios om controversieel te zijn en het verbaasde niemand dat hij net als Ferry Doedens en de ex van Peter Gillis een deal sloot met OnlyFans. Niet omdat hij een naaktmodel of pornoster wil worden, maar omdat de CEO van dat platform ook content buiten de erotische sfeer wil hebben en ‘disruptor’ Kyrgios een van de namen is die nieuwe abonnees kan trekken. Hij zal over vele onderwerpen de waarheid en niets dan de waarheid vertellen en belooft het eerlijk op te biechten als zijn mentale problemen terugkeren.

Zijn nieuwe bijbanen betekenen niet dat hij stopt met tennis en hij is bijna hersteld van zijn blessures. Kyrgios kan het tennis nog niet missen, mede omdat hij nog voldoende te bewijzen heeft. Hij haat het als mensen zeggen dat hij niet voldoende uit zijn kwaliteiten haalt. In een aflevering van Good Trouble with Nick Kyrgios vertelde hij: ‘Mijn vader bracht me naar de baan en ik trainde in mijn jeugd vijf tot zes uur per dag. Dat ben ik blijven doen en daarom erger ik me ook zo als er over mij wordt gezegd: “Hij vergooit zijn talent.” Ik was slechts anderhalve set af van de eindzege in Wimbledon. Maar door die nederlaag blijf ik the talented Nick Kyrgios. That sucks.’

Zijn doel voor de komende jaren: een grand slam winnen. Hij zegt wel op te kijken tegen the grind: al die maanden van huis, vliegtuig-in vliegtuig-uit, overwinningen, nederlagen. Ballenjongens en -meisjes die hun werk niet goed doen, scheidsrechters die tegen hem lijken te zijn, journalisten die steeds weer kutvragen stellen over zijn gescheld, geseponeerde rechtszaak en bewondering voor Andrew Tate. Ondanks alles heeft hij zijn bestaan als proftennisser leren waarderen. De meeste fans accepteren zijn minder goede kanten, suïcidale neigingen heeft Kyrgios al een tijdje niet gehad en hij kijkt uit naar zijn debuut op Wimbledon als BBC-commentator. In de Netflix-docuserie Break Point zei hij: ‘Ik ben blij dat ik kan zeggen dat ik tegenwoordig een heel andere kijk heb op alles. Ik beschouw niets meer als vanzelfsprekend. Dit leven is wonderschoon.’