De beste paraglider van Nederland

Het waait in Wijk aan Zee, met af en toe een handje regen ertussendoor, en ik rijd de parkeerplaats op van misschien wel het treurigste hotel van Nederland. Op de parkeerplaats tussen het strand en het hotel wacht ik op Luke de Weert, de beste paraglider van Nederland. Hij heeft zijn vlieger meegenomen, legt hij uit, zodra hij uit zijn auto stapt, maar eerst gaan we koffie drinken in het hotel.

Het café bij het hotel is zo goed als leeg. In een hoek zitten twee mensen met een grauw gezicht appeltaart te eten en de barvrouw is al een tijdje nergens meer te bekennen. Op de achtergrond draait een inwisselbaar Nederlands radiostation als 538, of 3FM, of welke naam de zenders ook hebben anno nu. Als we eindelijk de barvrouw getraceerd hebben, lukt het ons een bestelling te plaatsen. Luke drinkt koffie, ik thee. Zonder te lachen brengt de barvrouw onze drankjes en verdwijnt weer. In de hoek zijn de appeltaartjes nog altijd niet op.

Acrobatiek

Maar goed. Hier voor mij zit dus de beste paraglider van Nederland! Dat klinkt natuurlijk heel netjes, maar ik wist eerlijk gezegd überhaupt niet dat er in Nederland geparaglided werd. Hoeveel mensen doen dit?

‘Wat, hier in Nederland?’

Ja.

‘Drie.’

Drie? Mag ik zeggen dat ik dat betrekkelijk weinig vind?

‘Nee, ja, drieduizend, bedoel ik, ongeveer.’

Oh? Dat vind ik dan weer veel, als ik heel eerlijk ben. Dat is denk ik bijvoorbeeld meer dan mensen die sjoelen of aan stratego doen, of zo.

‘Ja klopt, en dan te bedenken dat we hier niet eens iets van bergen hebben. Het is op zich niet zo dat iedereen even actief is natuurlijk, maar we hebben wel ongeveer dat aantal piloten, ja. Er is wel echt een beetje een community.’

En jij bent dus van al die mensen de beste.

‘Ja, nou ja, dat hangt er wel een beetje vanaf, hoor. Je hebt net als met skaten twee soorten paragliden. Mensen die op de vlakke grond tricks doen, en je hebt Tony Hawk, die allemaal ramps pakt. Dat is bij paragliden ook. Je hebt crosscountry: je vliegt van bergtop naar bergtop, en probeert zo ver mogelijk te komen. En je hebt acrobatiek, en dat is wat ik doe. Daar zijn er in de wereld niet zoveel van, en dáárvan ben ik dan wel in Nederland de beste.’

Maar?

‘Nou ja, dat komt natuurlijk ook omdat bijna niemand dat doet. Eigenlijk heb ik twee concurrenten. Eén is een vriend van me, en nog een paar anderen. Mijn vader ook. Maar die gaan er niet écht voor.’

Te pletter vallen is natuurlijk wel iets wat je liever wil voorkomen

Ongecontroleerde spiraal

En hoe train je dan? Je rijdt naar de Vaalserberg, en dan hoop je dat de wind goed staat?

‘Je kunt ook aan de lier trainen. Dan koppel je een kabel daaraan vast, en die lier trekt je dan omhoog, eigenlijk. Dan ga ik tot 300,400 meter. Mag eigenlijk niet, vanwege Schiphol, natuurlijk.’

Pardon? Je loopt het risico op een botsing met een Boeing?

‘Ja, nou ja, ik heb wel video’s waarin je vliegtuigen over me heen ziet vliegen.’

Huh? Maar dat is toch levensgevaarlijk?!

‘Nee joh, het is ook weer niet dat ik ze aan kan raken. Ze zitten wel echt nog een paar honderd meter hoger.’

En je bent niet bang om als een soort Icarus te pletter te storten, omdat je te hoog bent gevlogen?

‘Nee, ik kan altijd loskoppelen, natuurlijk. En dan zak je op het gemak weer naar beneden.’

Maar hoe begint een mens nou aan paragliden? Ik bedoel: het is nogal een specifieke bezigheid.

‘Kijk, het is altijd zoiets wat je op vakantie ziet: je ziet ze vliegen, je bent onder de indruk en denkt: god, wat vet – en dan ga je weer naar huis. Nooit denken mensen: dat ga ik doen. Behalve mijn vader, die dacht meteen: dit is voor mij. Toen was het bij mij natuurlijk ook snel bekeken.’

Maar het is ook wel echt gevaarlijk, toch?

‘Het starten en landen is wel echt tricky. En als je echt crosscountry gaat, dan kan je een inklapper krijgen. Als je een inklapper krijgt, het is natuurlijk gewoon een doek, dan wil je wel de skills hebben om dat op te kunnen lossen.’

Ja, precies. In plaats van te pletter vallen.

‘Dat is natuurlijk wel iets wat je liever wil voorkomen, inderdaad.’

Dan hebben we het echt over te pletter vliegen?

‘Ja, dat overleef je meestal niet dan. Als je in een ongecontroleerde spiraal naar beneden gaat, ja, dan boor je gewoon de grond in.’

Dan weet je dat het wel klaar is, als je dat hebt?

‘Ja, dan is het wel klaar.’

Beste plek op aarde

Wat is je engste moment geweest? Heb je weleens gevreesd voor je leven?

‘Ik heb eigenlijk vrij weinig gehad, tot nu toe. Als ik naar anderen kijk, die hebben weleens een been gebroken of zo, maar ik heb eigenlijk nog nooit wat gehad. Wel even afkloppen.’

En nu? Waar wil je heen?

‘Nou ja, in Nederland zijn er niet echt competities. Op wereldniveau wel. Vorig jaar ben ik vijfde van de wereld geworden. Dat was pas mijn eerste competitie.’

Dus die wil je binnenkort nog wel een keer pakken?

‘Ja. Volgend jaar is het WK, dan wil ik wel voor de eerste plek gaan, ja.’

Gaat dat lukken?

‘Ja. Zeker.’

En waar gaat het trainingskamp heen?

‘Alpenlanden, natuurlijk. Maar we hebben nu ook, wat wij dan noemen, de beste plek op aarde gevonden. Dat is in Spanje. Vlak onder Andorra. Daar kun je, vanwege de thermiek, bijna eindeloos vliegen.’

De beste plek ter wereld.

‘We hebben tot nu toe nog niets beters gevonden, in elk geval.’