Overschatte mensen: Margriet van der Linden

Zij werd geboren op 31 januari 1970 te Nieuw-Lekkerland, als dochter van Sjoerd van der Linden, die via een postorderbedrijf christelijke klompen, badmatten en paraplubakken aan de man bracht, en Sjaan van der Linden- Toets, een bejaarde onderhoudsmonteur in de kantine van Google Nederland.

Het gezin was streng orthodox-protestants; er mocht niet gevloekt worden, of gerookt, of in de kapel in de tuin tegen het beeld van Maria geürineerd, of negen gin-tonics na elkaar gedronken, of tegen elkaar gezegd dat Jezus toch maar een mietje was, in z’n belachelijke soepjurk. Margriet had het lastig met deze strenge leer. Wat haar vooral stoorde was het seksisme in de Bijbel, zeker toen Mozes z’n echtgenote achterwaarts in de poes naaide terwijl hij rustig een sigaar rookte, maar zij ondertussen een stoofschotel moest bereiden.

Margriet brak met het geloof en alsof ze hierdoor haar ouders nog niet genoeg op de kast joeg, deed ze ook nog eens een coming-out, waarbij ze tegen haar moeder zei: ‘Mama, ik zou liever naar bed gaan met jou dan met papa.’ Nou, meer had Sjaan Toets niet nodig om te beseffen dat haar dochter lesbisch bleek te zijn, en zij en haar man Sjoerd gooiden Margriet op straat, en bedreigden haar ermee dat ze, als ze nog één keer naar het ouderlijk huis terug zou keren, een hooivork in haar vette reet zou krijgen.

Margriet trok de wijde wereld in, werd journaliste, en werkte ondermeer voor het Nieuw Israëlietisch Weekblad, De Pers en Blvd, waarin ze de rol van de vrouw in de huidige maatschappij in de verf zette en derhalve alle meisjes en vrouwen boven de tien jaar aanmaande om nooit een hemd van een man te strijken, behalve van homo’s en transseksuelen. Geen wonder dat ze op den duur hoofdredacteur van Opzij werd, en iets nieuws verzon: de Opzij Top 100, met de honderd belangrijkste vrouwen die er te vinden waren, onder anderen Bibi Breijman, Sylvie Meis en Estelle Cruijff.

Van lieverlee vond Margriet van der Linden Opzij een veel te antifeministisch blad worden, zeker toen door de redactie een man als schoonmaker werd aangeworven, een andere man als onderhoudspersoon van de centrale verwarming en godverdomme alwéér een man als degene die een paar van de columnisten van Opzij gratis mocht beffen.

In haar bloedeigen talk­show M draven alleen maar wijven, flikkers en mokkels met een lul op

Van der Linden ging presenteren en maakte als interviewer in Zomergasten dit programma nog stuitender, vervelender en matriarchaler dan het al was. Met De Liefde Niet schreef ze tussendoor de slechtste roman uit de toch al lamentabele geschiedenis van de Nederlandse literatuur, en vervolgens kreeg ze met M eindelijk haar bloedeigen talkshow, waarin alleen maar wijven, flikkers en mokkels met een lul mogen opdraven. Margriet van der Linden is een smet op het blazoen van de vrouwenrechten.