Op z'n hondjes: seks met een puppystaart in je kont

'Kom maar jongens, kom, kom!' De man spreekt de zeven honden die hij aan de lijn heeft enthousiast toe. Ik loop langs, aai een van de beesten en word beloond met kopjes. Een situatie waarin de meeste hondenliefhebbers weleens zijn beland, zou je denken. Dat klopt. Op wat details na.

Nummer één: ik loop niet in een park, maar op Wasteland, het grootste fetisjfeest van Nederland. Nummer twee voel je al aankomen: de honden dragen leren puppy-maskers en hebben geen poten, maar armen en benen. Als kers op de taart zit er een buttplug in hun kont, met een staart eraan vast.

Ik maak vanavond een video over waarom Wasteland het bezoeken waard is, zelfs zonder fetisj. De cameramannen waarmee ik werk, zijn daarvan nog niet overtuigd. Ze staren met grote ogen naar de honden. Omdat ik Wasteland al twaalf jaar bezoek, vergeet ik weleens hoe overweldigend de eerste keer is.

Seksende groepjes, mensen die gemarteld worden, verkleed zijn als dieren, of dit alles tegelijk. Ik zie het niet eens meer. Maar als ik naar de beginners kijk, besef ik: wat ik doodnormaal vind, is vrij choquerend. Anders dan de cameramannen – waarvan er een steeds bleker wordt – voelde ik me direct als een vis in het water. En jaren later ben ik nog altijd even enthousiast.

Er valt op Wasteland elke keer weer van alles te ontdekken. ‘Geef het nog een kans, jongens,’ zeg ik. Ze knikken, en samen met de cameramannen loop ik naar een ruimte die is ingericht als speelkamer. Omdat het vandaag de beast-edition is, zijn er meer puppy’s aanwezig dan normaal.

Overal staan grote hondenhokken, waarvan gretig gebruik wordt gemaakt: er liggen ‘honden’ te slapen en koppels hebben er seks. Eén hok schudt zo wild heen en weer dat ik verwacht dat het elk moment zal omkiepen.

Ik neem plaats op een bankje en kijk eens rustig om me heen. Puppy-play of de puppy-fetisj draait om het rollenspel tussen het baasje en zijn pup. Als niet-fetisjist vind ik het nog altijd moeilijk voorstelbaar dat iets dat in mijn ogen niks te maken heeft met seks opwindend kan zijn. Liefhebbers van puppy-play spelen rustig een hele middag al blaffend met een bal.

‘Wat is daar leuk aan?’ vraag ik aan een Fransman verkleed als kinky hond. Zijn vriendin houdt zijn halsband stevig vast. Het koppel is speciaal voor Wasteland naar Nederland afgereisd. Hij haalt zijn schouders op. Dat weet hij niet precies. ‘Het is nou eenmaal zo.’

Is het opwindend omdat het baasje (zijn vriendin) de macht heeft, wil ik weten. Hij knikt. Ja, ergens is dat zo. Hij vindt het fijn de controle volledig uit handen te geven. Zijn vriendin, of andere hondenbaas (hij wisselt weleens) beslist. Maar het baasje speelt een heel andere rol dan de meester in het BDSM-spel. De slaaf móét gehoorzamen, de hond niet. Het is per slot van rekening een hond.

De eigenaar kan wel zijn uiterste best doen om het beest naar zijn pijpen te laten dansen, maar het is hond-eigen om daar op z’n tijd lak aan te hebben. Op mijn vraag of de puppy’s ook seks hebben met hun eigenaren reageert de hond haast beledigd. ‘Absoluut niet.’ Hij nuanceert later: natuurlijk heeft hij seks met zijn geliefde. Maar dan hangt zijn puppy-outfit in de kast.

Pijn speelt geen rol bij puppy-play. Ik zie baasjes hun honden altijd erg goed behandelen; ze zijn zorgzaam en liefdevol. Het is eigenlijk heel onschuldig en gezellig allemaal. Een spel dat kinderen met elkaar zouden kunnen spelen – minus de buttplugs dan.

Enkele uitzonderingen daargelaten, concludeer ik even later. Ik zie hoe een grote man zijn teefje hardhandig over de grond trekt. Haar lichaam zit onder het vuil van de Wasteland-vloer. Niet elke hondeneigenaar behandelt zijn dier naar behoren. Soms verschilt Wasteland helemaal niet van de echte wereld.