Wat is je beste beslissing van de laatste twaalf maanden?
‘Terug naar Amsterdam verhuizen. Ik woonde hier met een paar vrienden in een uitgewoond studentenhuis waar niemand meer studeerde. Daar werd ik op een gegeven moment een beetje gek van de buren en mijn kleine kamertje. En toen kon ik een mooi huis in mijn geboortestad Rotterdam krijgen. Op de Wilhelminapier, heel hoog met een mooi uitzicht, helemaal nieuw en helemaal voor mezelf. Ik ben nooit zo ongelukkig geweest als toen, ook omdat ik in die periode veel liefdesverdriet had. Sinds september deel ik met vrienden gewoon weer een woning in Amsterdam. Hier ben ik veel meer thuis.’
Na je zomerprogramma Tim op de Thee ben je deze week terug op televisie met je talkshow Tims ^ Tent, Maar Dan op een Eiland. Je derde seizoen al. Had je dat van tevoren verwacht?
‘Het begon eigenlijk als een soort grapje, of in ieder geval als een parodie op iets. Voor de VPRO heb ik een paar jaar Zomergifjes gemaakt. Een parodie op Zomergasten, maar dan online en voor jonge mensen. Vanuit de VPRO-parkeergarage op het Mediapark had ik een gesprek met een leuke gast aan de hand van zijn of haar favoriete internetgifjes. Iets meer dan een jaar geleden vroeg de omroep of ik niet weer zoiets zou willen bedenken, een interviewprogramma waarin we aanstormende talenten een podium bieden. Mensen op een camping uitnodigen is niet een heel wereldschokkend idee, maar dat was wel het idee dat het uiteindelijk werd, haha. Een soort knipoog naar Villa Felderhof, maar dan heel kneuterig en met een hoop humor.’
Wanneer vind je Tims ^ Tent geslaagd?
‘Wanneer een gast iets van zichzelf laat zien en niet alleen een soort riedeltje afdraait. Het moet gewoon gezellig en grappig zijn, maar ik vind het ook wel fijn als het echt inhoud heeft. Want dingen zijn vaak grappiger als er daarnaast inhoud is. En inhoud is leuker als er daarna een grapje komt. En ik vind het belangrijk dat het anders is dan wat er al is. Heel veel televisie is al zo dertien in een dozijn. Ik weet niet of het altijd lukt, maar dat is wel wat we heel erg proberen. Er is eigenlijk ook nul bemoeienis van bovenaf. De VPRO laat ons totaal vrij.’
Wat een luxepositie.
‘Ik weet nog dat ik tijdens een van de eerste 3Lab-weken (NPO’s kweekvijver voor jong tv-talent, red.) budget kreeg om mijn allereerste pilot voor de VPRO te maken. Toen had ik Holland’s Next Talkshow bedacht, een neptalkshow met nepgasten: een homojongen die zich van binnen Marokkaan voelde, iemand die satanistische boodschappen in de muziek van Jan Smit had ontdekt. Ik vroeg aan de toenmalig hoofdredacteur Frank Wiering: “Wil je het script zien?” en toen zei hij nee. Ik wist niet of ik daar nou blij mee moest zijn, of dat het hem geen hol kon schelen. Hij wist van de opzet, maar hij heeft het pas gezien toen het op tv kwam. Ik snap dat eigenlijk nog steeds niet. Ik zou denk ik nooit iemand zo vertrouwen. Stel dat ik in dat programma de Hitlergroet had gebracht of weet ik veel wat had gedaan. Dan had hij dat pas gezien als hij op de bank had zitten kijken naar wat die Tim er nou van heeft gemaakt.’
Heeft de tv jou altijd aangetrokken?
‘In mijn eerste rapport op de basisschool stond: “Tim is de clown van de klas.” Dat vind ik nog steeds best wel kut. Waarschijnlijk omdat ik gewoon echt zo’n kutkind was dat de hele tijd de clown van de klas moest uithangen. Ik was niet echt een buitenspeler, ik was vooral binnen aan het knutselen. Van Lego bouwde ik film- en televisiesets en van oude Liga-dozen en toiletrollen maakte ik een camera die ik op mijn schouder kon zetten. Ik snap nu wel dat ik toen niet zoveel vriendjes had. Op mijn kamer had ik zo’n plankje met oude filmcamera’s, want die verzamelde ik. En als ik naar Telekids keek, was ik altijd heel erg bezig met wat je niet zag, aan de andere kant van de camera. Toch had ik net zo goed vormgever, schrijver of reclameman kunnen worden. Ik heb het idee dat ik heel lang maar wat deed. Je moet ook gewoon een beetje je smaak ontwikkelen en ontdekken waar je goed in bent. Pas de laatste twee, drie jaar heb ik het gevoel dat er een soort richting in zit. Interviewen, dat is iets dat ik echt heel erg leuk vind en de kijkers geloof ik ook.’
Je hebt geen groter doel waar je stiekem naartoe aan het werken bent?
‘Nee, programma’s maken is voor mij ook niet zo heilig. Van de dingen die ik nu maak, hoop ik vooral dat de lol er heel erg afspat. Dat is voor mij belangrijk. Maar als ze volgende week zeggen: Tim het was leuk, maar doei, dan is mijn leven niet voorbij. Dan ga ik wel wat anders doen. Het lijkt me leuk om een café te hebben, of om in een animatieteam te werken op een camping in Zuid-Frankrijk. Ik ga niet met mezelf lopen leuren omdat ik zo graag op televisie wil. Wat ik doe is heel leuk, maar ook heel onbelangrijk. Als er aliens op aarde komen om mensen op te halen in volgorde van wat voor hun beschaving waardevol is, dan kan ik lang wachten.’