De opkomst van meiden in criminele bendes

Een meisjestienerbende maakte tot enkele weken geleden de stationsbuurt van het Belgische Brugge onveilig door willekeurige passanten te molesteren. De overdonderde en weerloze slachtoffers werden met veel geschreeuw ingesloten, waarna enkele meiden begonnen te slaan en te schoppen, terwijl de rest toekeek en de gebeurtenissen filmde. Eén slachtoffer werd opzettelijk op de treinrails geduwd, maar wist het spoor nog op tijd te verlaten voordat een aanstormende trein haar wist te scheppen. Na afloop van het gewelddadige pestgedrag werden de gemaakte video-opnames op Instagram gezet.

Ook in Nederland hebben we al kennis kunnen maken met gewelddadige meidenbendes. Nieuw is het niet; al midden jaren negentig was er in Apeldoorn sprake van een bende van zo’n twintig meisjes van 14 tot 19 jaar. Ze sloten alleenlopende leeftijdsgenootjes in, scholden hen uit en sloegen ze. Uit verveling, frustratie of jaloezie, zo luidde de verklaring van de politie destijds. En ook nu nog steken nieuwe meisjesbendes de kop op. Alleen wordt het geweld steeds extremer. Zo belaagde een groep jonge meiden – leeftijd 13 tot 16 jaar – in Gouda voorbijgangers. Ze trokken willekeurige voorbijgangers van de fiets en probeerden telefoons te stelen. Of ze bespuugden, sloegen en trapten passanten zonder aanleiding.

Tot die meisjes behoorde ook de inmiddels 20-jarige Charlie. ‘We spraken in die tijd vaak af in de buurt van het winkelcentrum en hingen samen rond. Meer eigenlijk niet.’ De vriendinnen beloofden dat ze elkaar zouden steunen als een van hen ruzie kreeg, maar dat zou al gauw voeren tot een waar schrikbewind in de Goudse wijk Plaswijck. Hoewel Charlie niet vindt dat het door haar meidenbende gebruikte geweld altijd gepast was, legt ze de aanleiding van het geweld toch bij de slachtoffers. ‘Als iemand je uitdaagt, door bijvoorbeeld lang te kijken of je uit te lachen, dan kun je dat niet ongestraft laten gebeuren. Dan sloegen we er op los of trokken aan de haren, totdat zo’n bitch op de grond lag. Ja, sommigen gaven dan nog een paar trappen na. Maar onze meiden zijn nu eenmaal temperamentvol.’

Daarmee is het gedrag van de Goudse meidenbende vrijwel identiek aan dat van de meisjes uit Brugge. Die meisjes, die zich de Zehbi’s noemen – een verbastering van het Arabische zebi, dat zoiets als pik of penis betekent – sloegen er ook hard en genadeloos op los. Een moeder die verhaal kwam halen vanwege de mishandeling van haar 13-jarige dochter, werd tegen de grond gewerkt en in het gezicht geschopt. De 38-jarige vrouw moest daarop meerdere dagen in het ziekenhuis blijven om van een noodzakelijke neusoperatie te herstellen. Charlie snapt echter wel dat de moeder het moest ontgelden. ‘Haar dochter had toch ruzie gezocht met de stationsmeiden? Dan is ze toch zelf schuldig? Die moeder moet zich er niet mee bemoeien.’

Slechts eenmaal heeft Charlie het idee gehad dat de meisjes uit haar groep te ver gingen. ‘Toen waren we in Waddinxveen en een meisje lachte naar ons. Dat werd door een van onze meiden als een provocatie opgevat, dus die vloog haar aan. Eerst moest ze haar geld afgeven, toen kreeg ze slaag, hoewel ze allang haar excuses had aangeboden. Vervolgens werd ze onder bedreigingen meegenomen de bosjes in, waar haar haren in de fik werden gestoken. Iemand spoot deo in haar ogen en drukte een sigaret op haar uit. Daarna volgden nog meer klappen. Dat vond ik toen wel te ver gaan.’

Lees het hele artikel op Blendle.