Geert-Jan Knoops: 'De grenzen van de rechtsstaat worden getest in het Wilders-proces'

Uw cliënt Geert Wilders is in eerste aanleg schuldig bevonden aan groepsbelediging en het aanzetten tot discriminatie, met zijn ‘Minder Marokkanen’-uitspraak in 2014. U gaat net als de PVV-leider voor volledige vrijspraak, tot de Hoge Raad aan toe?

‘Jazeker, deze zaak is zo’n principiële zaak over de vrijheid van meningsuiting, zowel voor het OM als voor meneer Wilders. Minimaal een van de partijen zal dan ook doorgaan tot de laatste snik om hun recht te halen. Dit is ook een proces waar je in figuurlijke zin de voegen van de rechtsstaat voelt trillen onder je voeten. De grenzen van de rechtsstaat worden getest in dit proces. Meneer Wilders wil dan ook volkomen terecht het onderste uit de kan halen.’

Stond u ervan te kijken dat Wilders u benaderde om zijn advocaat te worden en daarmee het stokje over te nemen van Bram Moszkowicz, die uit het ambt was gezet?

‘Ja, toen Geert Wilders belde naar ons kantoor met dit verzoek, was dat een verrassing. Met Carry en mijn team heb ik nog wel even gesproken over het wel of niet aannemen van deze zaak. Ons kantoor staat ook immers Marokkaanse cliënten bij. Maar we waren er al heel snel uit dat we nooit een onderscheid mogen maken tussen cliënten. Het gaat immers om een puur principiële kwestie: het gaat erom dat de heer Wilders het volste recht heeft op alle juridische bijstand en op een eerlijk proces. Dat heb ik ook desgevraagd aan sommige Marokkaanse cliënten uitgelegd. Die toonden hiervoor uiteindelijk begrip en respecteren mijn cruciale rol als advocaat.’

U verdedigt elke Nederlander die van een misdrijf verdacht wordt?

‘Ja, iedere burger in Nederland die van een misdrijf wordt verdacht, hoe ernstig ook, heeft het volste recht op juridische bijstand. En daar moet je als advocaat gehoor aan geven.’

Waar ligt voor u de grens? Kan een hoogbejaarde die wordt verdacht van nazi-oorlogsmisdaden op u rekenen? Ik vraag dit ook omdat uw vrouw Joods is en bitter weinig familieleden van haar de oorlog hebben overleefd.

‘Ook hier is mijn antwoord ja. Met die aantekening dat ik dit wel met met mijn schoonfamilie vooraf zou bespreken. Iets soortgelijks is me overigens in het verleden overkomen. In 1999 werd ik voor het eerst gevraagd om bij het Rwanda-tribunaal een verdachte bij te staan – een bisschop die verdacht werd van betrokkenheid bij genocide – en toen heb ik mijn Joodse schoonvader gevraagd hoe hij daarover dacht. Hij heeft de meest verschrikkelijke dingen meegemaakt in de Tweede Wereldoorlog. Twee concentratiekampen heeft hij ternauwernood overleefd. “Hoe zou je het vinden als ik deze verdachte ga bijstaan?” vroeg ik hem. Zijn antwoord luidde: “Ik vind dat je het moet doen, want alleen doordat er advocaten zijn zoals jij kan het rechtssysteem functioneren. Ik heb met eigen ogen gezien wat er gebeurt met mensen als er geen recht is.” En dat is misschien wel het beste antwoord op de vraag waarom ik in principe iedereen verdedig.’

U bent nu 57. Hoelang wilt u met uw slopende vak doorgaan? Doorwerken tot uw pensioengerechtigde leeftijd of toch nog even doorgaan?

‘Ik verkeer in goede gezondheid en doe dit werk met volle overtuiging, maar het wordt in mentaal en fysiek opzicht wel steeds zwaarder. Door regelmatig te sporten, lukt het mij redelijk om fit te blijven. Zo loop ik hard op de band en volg vrij fanatiek kickbokstraining. Maar de jaren beginnen wel te tellen.’

Lees het hele artikel op Blendle.