'Rechts moet na de val van Pieter Omtzigt op zoek naar een nieuwe marionet'

De terriër uit Twente staat bekend als een integere politicus, iemand die hart voor de zaak heeft en daar keihard voor werkt, maar nu blijkt hij random mensen op te trommelen zodat de politieke druk op ons kabinet wordt opgevoerd. In een normaal land zou iedereen hier schande van moeten spreken. Maar niet bij ons. Hier schoten rechtse journalisten meteen in de verdediging, als spreekpoppen van de geliefde christendemocraat, die nota bene door Thierry Baudet in het verleden naar voren werd geschoven als nieuwe premier van Nederland.

Het bracht ironisch genoeg prachtig in beeld wat Pieter Omtzigt altijd heeft gedreven: een obsessieve drang naar applaus van conservatieve media, die hem chronisch aanmoedigen als luis in de pels van de vaderlandse politiek. De CDA’er is zo gewend geraakt aan de complimenten van bloeddorstige populisten, dat hij onverzadigbaar is geworden. Hij zou én moest hun held worden. Als we de reacties op zijn bedrog moeten analyseren, kunnen we concluderen dat hij die ambitie moeiteloos heeft gehaald, maar dan wel ten koste van zijn eigen geloofwaardigheid.

Iedere andere politicus zou nu al gewipt zijn. Bij Omtzigt ligt dat wat anders: hij heeft in de voorbije jaren veel krediet opgebouwd bij (ultra)rechtse journalisten, die hem derhalve sparen en zelfs beschermen. Als afgelopen weekend was gebleken dat een Kamerlid van de SP de kluit had belazerd, maar dan in een andere kwestie, zou die persoon digitaal gelyncht zijn.

Het CDA zou als rechtschapen christelijke partij nooit aan dit soort oplichters een podium moeten bieden. Dat druist in tegen alles waar die club voor staat – normen en waarden. Maar ook zij moeten inmiddels doorhebben dat Omtzigt een medianetwerk heeft opgebouwd met vele tentakels. Als ze hem eruit kegelen, krijgen ze de hele populistische goegemeente over zich heen, met het verwijt dat ze laffe wegkijkers zijn, die een goede politicus slachtofferen.

Deze casus bewijst andermaal dat de hele klacht van linkse dominantie een fabeltje is. Onze instanties zijn steeds meer in handen gekomen van boze mensen met een conservatief wereldbeeld. Wie een getuige moedwillig laat liegen en daarmee wegkomt, heeft nog maar weinig te vrezen. Dit is niet alleen het failliet van de media, maar ook van de politiek.

De neutrale toeschouwers zullen hopen dat Omtzigt alsnog integer handelt en opstapt. Maar ik vrees dat hij inmiddels is gaan geloven in de bemoedigende teksten van de mensen die hem voor hun karretje hebben gespannen. Het ontbreekt de Twentenaar aan zelfinzicht.

Als hij daar wél over beschikte, kwam hij nu tot de conclusie dat hij niets meer is dan een marionet. Mocht hij onverwachts alsnog het veld ruimen, dan vindt de rechtse beweging een nieuwe loopjongen. Het is doorzichtig en tragisch. Maar het treurigste van alles is dat dat de nabestaanden van de MH17-ramp onderdeel zijn geworden van een politiek spel.